Dźwigniki śrubowe ręczne

Całkowitą wysokość przyrządu wynosi ok. 50 cm. Może być na niego przekazane obciążenie do 30 T. Przy ustalaniu wielkości odwrotnej strzałki rusztowania należy mieć na uwadze, że pod obciążeniem piasek zagęszcza się i następuje jego osiadanie, które wynosi przy obciążeniu 20 T ok. 4 mm i przy obciążeniu 30 T do 6 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Chcąc opuścić rusztowanie, otwiera się otwory, przez które wysypuje się odpowiednia ilość piasku. Ustawienie cylindrów z piaskiem pod rusztowaniem mostu Bolesława Chrobrego przez Wartę w Poznaniu (zniszczonego w czasie II wojny światowej).
Dźwigniki śrubowe ręczne, których nagwintowany trzpień pokręca się kluczem lub dźwignią, oraz wszelkiego rodzaju dźwigniki hydrauliczne stanowią sprzęt mechaniczny (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dla każdego przypadku dobiera się odpowiedni udźwig i skok dźwignika. Dźwigniki hydrauliczne można podłączyć do tej samej pompy i uruchomić równocześnie, podobnie jak to ma miejsce przy deskowaniach ślizgowych. Aby dźwignik nie’ wywrócił się przed obciążeniem, ubezpiecza się go za pomocą klocków i klinów. Jeśli na jednej podporze rusztowania udźwig dźwignika jest za mały, można zastosować ustawione obok siebie dwa dźwigniki.

W szczególnych przypadkach dźwigniki zakłada się w kluczu sklepienia, opierając je o płaszczyzny wsporne. Wydłużenie dźwignika powoduje zwiększenie wymiaru strzałki luku (sklepienia), który odrywa się od deskowania i unosi na z góry przewidzianą wysokość.
Rusztowania dolne mostów łukowych (uprawnienia budowlane).
Rusztowanie dolne składa się z jarzm, z pali wbitych w grunt lub stojaków ustawionych na podwalinach drewnianych lub fundamentach betonowych spoczywających bezpośrednio na gruncie. Zastosowanie pali wbijanych jest konieczne, jeśli przeszkodą, nad którą ma być przerzucony most, jest rzeka, woda stojąca lub słaby grunt, na którym nie można bezpośrednio oprzeć płytkich fundamentów.

Wiązary rusztowania górnego

Na górnych końcach pali uciętych na tym samym poziomie zakłada się oczep, na którym ustawione są przyrządy do opuszczania spoczywającego na nich rusztowania górnego (program egzamin ustny). Przy wbijaniu pali nie zawsze uda się je wbić dokładnie w tym miejscu, gdzie ma być ustawiony dźwignik i dlatego oczep może być ułożony w kierunku podłużnym lub poprzecznym do rusztowania. W kierunku prostopadłym doczepów tuż pod nimi zakłada się kleszcze. Na poziomie małej wody zakłada się w płaszczyznach poprzecznych do rusztowania drugą parę dolnych kleszczy.

Stężenie ukośne w zasadzie stosuje się jedynie w przekrojach poprzecznych (opinie o programie). Pale, oczepy lub kleszcze poziome górne i dolne oraz stężenia ukośne tworzą w płaszczyznach poprzecznych do rusztowania sztywne jarzma.
Stężeń ukośnych i kleszczy dolnych w płaszczyznach podłużnych w zasadzie nie zakłada się, gdyż utrudniałyby one przepływ wielkiej wody i byłyby przez nią narażone na zniszczenie. Jeśli rusztowanie znajduje się na terenie, gdzie te względy nie wchodzą w rachubę, nic nie stoi na przeszkodzie, aby zastosować stężenie ukośne i poziome w płaszczyznach podłużnych (segregator aktów prawnych).

Rzędy pali w kierunku podłużnym rusztowania powinny znajdować się w tych samych płaszczyznach, co wiązary rusztowania górnego, które mają wspierać się na tych palach.
Jeśli przewiduje się, że w okresie eksploatacji rusztowania może mieć miejsce pochód lodów i wystąpi wysoki stan wody, należy wykonać izbice przed każdym jarzmem od strony górnej wody. Izbice wykonuje się analogicznie jal w mostach drewnianych.

Jeśli rzeka jest spławna, to jarzma ograniczając* przęsło rusztowania ponad trasą żeglugi należy zabezpieczyć przed uderzenien statków. Rusztowania dolne stojakowe na terenie suchym stęża się zarówno w płaszczyznach poprzecznych, tworząc jarzma, jak i podłużnych (promocja 3 w 1). W szczególność: dotyczy to rusztowania o znacznej wysokości.