Efekt endotermiczny

Jednakże wielkość efektu może charakteryzować zawartość wodorotlenku wapniowego w stwardniałym zaczynie cementowym. Należy podkreślić prawidłowy wzrost udziału wodorotlenku wapniowego przy zwiększaniu zawartości alitu w cementach, jak również czasu ich twardnienia. Tak więc, wielkość efektu endotermicznego z maksimum w temperaturze 500-^530°C może służyć do pośredniej oceny szybkości przebiegu procesu hydratacji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Efekt endotermiczny w temperaturze 800-^830°C wiąże się z rozkładem węglanu wapniowego pod wpływem atmosfery. Jednak zmianę wielkości piku w zależności od mineralnego składu klinkierów i czasu twardnienia cementów otrzymanych z tych klinkierów można przypisać uwodnionym krzemianom wapnia. W temperaturze 800°C następuje odwodnienie monosiarczanoglinianu wapniowego’. W temperaturze 830 i 840°C zachodzi usuwanie wody konstytucyjnej z sieci krystalicznej krzemianów typu tobermorytu, C2SH2, jak również z uwodnionego krzemianu dwuwapniowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dane analizy termicznej wskazują zatem, że wraz ze wzrostem zawartości alitu wzrasta szybkość hydratacji cementów. Procesy twardnienia badanych cementów nie wykazują większych różnic jakościowych w porównaniu z procesami twardnienia klasycznych cementów portlandzkich.

Analiza rentgenowska. Wyniki analizy rentgenowskiej. Rentgenogramy nieuwodnionych cementów mają linie alitu, belitu, C3A, C4AF. Przy przejściu z zestawu belitowego do zestawu alitowego wzrasta intensywność linii na rentgenogramach pojawia się nowa linia alitu 1,77 A, przy czym intensywność jej wzrasta dla zestawu Hydratacja cementów w okresie od 3 dni do 1 roku wyraża się na dyfraktogramach spadkiem intensywności linii minerałów klinkierowych, jak również wzrostem intensywności linii nowo powstałych uwodnionych związków (uprawnienia budowlane). Określenie składu fazowego uwodnionych krzemianów wapniowych w próbkach jest utrudnione, gdyż linie charakterystyczne dla tych krzemianów pokrywają się z liniami alitu i belitu. Zmiany intensywności linii w zależności od czasu hydratacji świadczą jednak o powstawaniu uwodnionych krzemianów wapniowych.

Próbki zestawu

Istotnie, jeśli intensywność linii 3,03 A, charakterystycznej dla alitu jak również dla uwodnionych krzemianów, zmniejsza się w początkowym okresie hydratacji (3 dni), ponieważ przeważa hydroliza, to na rentgenogramach próbek twardniejących 28 dni intensywność tej linii zwiększa się; poza tym pojawiają się nowe linie 1,81 i 3,07 A, charakterystyczne dla C2SH2 i CSH(B), zwiększające się w procesie dalszej hydratacji, co świadczy o krystalizacji uwodnionych krzemianów (program egzamin ustny).

Na rentgenogramach próbek po 3 dniach twardnienia pojawiają się linie 1,92, 2,62, 4,92 A, charakterystyczne dla Ca(OH)2. Na dyfraktogramach próbek z zestawu /, twardniejących w różnym czasie, intensywność linii 4,92 A jest większa od intensywności linii 2,63 A, pomimo że na tę ostatnią linię nakłada się linia nieuwodnionego
cementu. Można to wyjaśnić podstawieniami izomorficznymi z zastąpieniem tetraedrów SiOj- grupami AIO4-, FeOj- i innymi, z wydzieleniem grupy 0H (opinie o programie). Na rentgenogramach próbek z zestawów 2 i 3 po roku twardnienia intensywność linii Ca(OH)„ 2,63 A jest większa od intensywności linii 4,92 A i dopiero po dwóch latach twardnienia ta ostatnia linia ma większą intensywność. Następuje to, prawdopodobnie, w wyniku nałożenia się na tę linię charakterystycznej linii 4,50 A monosiarczanoglinianu wapnia lub jego analogu zawierającego żelazo, co potwierdzają dane analizy termicznej (efekt endotermiczny w temperaturze 130-M40°C,, dwa lata twardnienia) (segregator aktów prawnych).

Biorąc więc pod uwagę wzrost intensywności charakterystycznych linii Ca(OH)2 w miarę postępu twardnienia i zwiększania się zawartości C3S w cementach, można zauważyć prawidłowy wzrost udziału wodorotlenku wapniowego, co wskazuje na przyspieszenie procesu hydratacji tych cementów (promocja 3 w 1).