Efekt nagłego wysuszenia betonu

Wytrzymałość betonu wyjętego z wody po 3 dniach i przechowywanego w suszarce, w której wilgoć pochłaniał chlorek wapniowy, po wyschnięciu próbek prawie się nie powiększała (krzywa 2). Krzywa 3 wskazuje jednak na to, że po ponownym włożeniu próbek do wody i krótkotrwałym obniżeniu się wytrzymałości nastąpił z biegiem czasu wyraźny wzrost wytrzymałości betonu, tak że trwały spadek wytrzymałości po 1000 dniach tężenia nie przekraczał wartości 5% (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wzrost wytrzymałości na ściskanie spowodowany nagłym wysuszeniem kamienia cementowego jest czasem bardzo duży; np. L. Chasscvent stwierdził dla zaprawy cementowej 1 : 1, że wyparowanie z porów wilgoci, znajdującej się w zaprawie w ilości 25% ciężaru suchego cementu, spowodowało wzrost Rc z 460 do 850 kG/em-.
Bardzo ciekawe badania na ten temat przeprowadził W. Nowara, Próbki walcowe z zaprawy cementowej chudej i tłustej poddał on po 10 miesiącach przechowywania w wodzie wysuszeniu do stałego ciężaru w temperaturze 105°C, a następnie nasycał je kolejno do wilgotności różnych stopni. W tych stanach próbki zgniatano i uzyskano wytrzymałości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wyniki powyższe, z których wynika, że ze wzrostem wilgotności U próbki jej wytrzymałość na ściskanie maleje, w przybliżeniu liniowo.

Spadek wytrzymałości próbki całkowicie wysuszonej po ponownym pełnym nasyceniu jej wodą dochodzi tutaj do 37,0% dla zaprawy tłustej i 30,8°/o dla zaprawy chudej, co - jak już wcześniej wykazano - spowodowane jest spadkiem energii sieciowej kamienia cementowego (uprawnienia budowlane).
Z badań W. Nowary można wyciągnąć wniosek praktyczny, że wyniki wytrzymałościowe po kombinowanej pielęgnacji wodno-powietrznej betonu będą ściśle zależne od wilgotności powietrza.

Przy dużej wilgotności powietrza, wilgotność próbki betonowej ustali się na wysokim poziomie i przyrost jej wytrzymałości na ściskanie, spowodowany utratą wyparowanej wody, będzie niewielki. Przeciwnie, przy niskiej wilgotności powietrza przyrost ten może osiągnąć duże wartości (program egzamin ustny).

Wpływ pielęgnacji na betony chude

Tak jak nagle wysuszenie próbek mokrych powoduje okresowo znaczny wzrost wytrzymałości betonu na ściskanie, włożenie próbek suchych do wody powoduje nagłe obniżenie tej wytrzymałości. Decydującą rolę odgrywa tu spadek energii sieciowej kamienia cementowego w wyniku oddalenia od siebie jonów kryształów i koloidów.

Omawiany spadek wytrzymałości osiąga duże wartości, rzędu 35%, przy czym z biegiem czasu, w wyniku tworzenia się nowych produktów hydratacji, beton szybko osiąga, a później przekracza pierwotną wytrzymałość. Zjawisko to było obserwowane przez wielu badaczy.
Warto zaznaczyć, że po suszeniu i zanurzeniu w nafcie L. Chassevent uzyskał wytrzymałości odpowiednio 1282 kG/cm2 (dla zaczynu) i 616 kG/cm2 (dla zaprawy), a więc nie stwierdził żadnego spadku wytrzymałości. Dowodzi to, że podstawowy wpływ na omawiane zjawiska ma woda, z którą cement reaguje tak chemicznie jak i fizycznie. W omawianym przypadku decydującą rolę gra aktywność fizyczna wody pólzwiązanej, adsorpcyjnej i zeolitycznej (opinie o programie).

Betony i zaprawy chude, o wysokim wskaźniku wodocementowym, mają znaczny nadmiar wody, który obniża energię sieciową tworzącego się kamienia cementowego. W tym przypadku przyrost energii sieciowej może być przy pielęgnacji wodnej mniejszy niż przy pielęgnacji w środowisku powietrznym określonym stopniu wilgotności. Nowary dla chudej zaprawy cementowej 1 : 6 o W/C = 1,0 (segregator aktów prawnych).

Po 28 dniach tężenia wszystkie serie próbek wykazały bardzo zbliżone wytrzymałości, niezależnie od sposobu przechowywania, na co wpływ miała niewątpliwie duża ilość wody zarobowej. W późniejszym okresie zaznaczyły się jednak duże różnice, tak że przyrost wytrzymałości próbek przechowywanych w wodzie był wolniejszy niż próbek przechowywanych w warunkach 100% wilgotności względnej powietrza (atmosfera nieruchoma w eksykatorze) (promocja 3 w 1).