Ekonomiczność projektu

Oprócz wszystkich problemów projektowania, istnieje jeszcze jeden o wielkim znaczeniu, a. mianowicie problem ekonomiczny. Problem ten sprowadza się do tego, by zamierzone efekty budowlane osiągnąć przy jak najmniejszych nakładach materiałowych, pracy ludzkiej, pracy maszyn i, sprzętu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Chodzi o to, by przy realizacji budynku ponieść jak najniższe koszty budowy, jest bowiem rzeczą oczywistą, że w dużym stopniu zależą one od tego, jak obiekt zostanie zaprojektowany.
Aby projektować obiekty budowlane w sposób należyty z punktu widzenia ekonomicznego, trzeba zwrócić uwagę na szereg okoliczności, z których kilka wymienimy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Kubatura budynku. Jeśli budynek zaprojektowany jest właściwie, wówczas daje użytkownikom duże efekty (np. dużą powierzchnię użytkową) przy stosunkowo małej objętości całkowitej. Tak np. dawniej mieszkania budowano zbyt wysokie, co powodowało zwiększoną objętość budynku, zwiększało koszty budowy, a nawet utrudniało ogrzanie mieszkań. Nierzadko również, zwłaszcza w starym budownictwie, możemy zaobserwować w domach zbyt długie korytarze, kręte przedpokoje, zbyt szerokie klatki schodowe, niewiadomego przeznaczenia ciemne zakamarki itp.

Ekonomiczność projektu z tego punktu widzenia mierzymy odpowiednimi wskaźnikami (uprawnienia budowlane).
Dla przykładu przytoczymy kilka takich wskaźników.
Wiemy, że najekonomiczniejszym jest takie rozwiązanie projektowe, które zapewnia pożądany efekt przy użyciu najmniejszych środków. Z punktu widzenia ekonomicznego najkorzystniejszy jest taki projekt domu mieszkalnego, który daje określoną powierzchnię mieszkalną przy najmniejszych nakładach finansowych (program egzamin ustny).

Wskaźników tych nie można stosować mechanicznie, bez głębszej analizy. Jest rzeczą oczywistą np., że koszt nabycia placu pod budowę powiększa koszt inwestycji. Z punktu widzenia wyłącznie ekonomicznego budynki należałoby stawiać na jak najmniejszych placach, aby na 1 m2 powierzchni użytkowej przypadała jak najmniejsza powierzchnia terenu. Jednak względy estetyczne i zdrowotne przemawiają za tym, aby budynki usytuowane były w pewnej odległości od siebie, aby otaczane były pasami zieleni itd.

Mechaniczne obniżanie

Z tych przyczyn nie żądamy nigdy, aby na 1 m zabudowy przypadało jak najmniej powierzchni terenu, lecz aby stosunek ten był właściwy, to znaczy taki, jaki określony jest odpowiednimi przepisami - zależnie od miejscowości, dzielnicy miasta i rodzaju budynków.
W naszych obecnych budynkach mieszkalnych, wykonanych z cegieł, powierzchnia przekroju poziomego ścian wynosi od 20 do 25% całkowitej powierzchni zabudowy. Jest to bardzo dużo, w nowoczesnych budynkach prefabrykowanych procent ten jest znacznie mniejszy (opinie o programie). Należy dążyć, aby procent ten ulegał stopniowemu zmniejszeniu.

Mechaniczne obniżanie tego wskaźnika nie jest jednak wskazane. Zmniejszenie powierzchni przekroju poziomego ścian, to znaczy wykonywanie ścian cieńszych, jest możliwe tylko przy zastosowaniu nowoczesnych materiałów budowlanych, które zapewniają odpowiednie walory statyczne, termiczne i akustyczne. Stosowanie takich materiałów może jednak okazać się znacznie droższe od cegły. Dopiero wnikliwa analiza wykaże, jakie budynki w konkretnych warunkach są najbardziej ekonomiczne. Może okazać się, że raczej uzasadnione jest stosowanie tańszej cegły i wówczas zdecydujemy się na ściany grubsze (segregator aktów prawnych).

Wartość mieszkania zależy przede wszystkim od wielkości jego powierzchni mieszkalnej. Jednak w imię zwiększenia tej powierzchni, nie wolno projektować przedpokoju czy łazienek tak małych, aby nie można było swobodnie poruszać się w nich. I tu również należy stosować się do obowiązujących pod tym względem normatywów i zachowywać odpowiednie proporcje.

Aby projektować ekonomicznie, trzeba stosować się do ustalonych normatywów, które dla projektantów są obowiązujące. Określają one ilość powierzchni lub kubatury na jednostkę efektu użytkowego. (Szczegółowe wiadomości o normatywach podane są w nauce o kosztorysowaniu) (promocja 3 w 1).