Element ścienny płaszcza

Element ścienny płaszcza jest podparty w sposób statycznie wyznaczalny. Obciążenie oraz wyznaczone reakcje dają zatem możność określenia momentu zewnętrznego, działającego w rozpatrywanym przekroju pionowym ściany (program uprawnienia budowlane na komputer). Rozkład naprężeń normalnych, występujących w płaszczu, uzależniony jest od stosunku wysokości do rozpiętości ściany. Jeżeli stosunek ten przekracza wartość 0,2, rozkład naprężeń normalnych na wysokości jest liniowy i można go wyznaczyć według zasad wytrzymałości materiałów.

W przypadku jednak wysokości przekraczającej jedną piątą część rozpiętości ściany płaszcz pracuje w warunkach belki tarczowej i wtedy rozkład naprężeń odbiega od liniowego. Określenie pola naprężeń może być dokonane na zasadach teorii tarcz.
Sprawdzenie ścian płaszcza na zginanie w płaszczyźnie poziomej
Podczas zagłębiania płaszcz studni podlega równomiernemu, na całym swym obwodzie, działaniu sił parcia gruntu, wzrastających wraz ze zwiększeniem się głębokości opuszczania studni (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dla sprawdzenia wytrzymałości oblicza się wydzielony poziomy element płaszcza położony najgłębiej, a więc bezpośrednio nad nożem.

Wysokość tego elementu przyjmujemy równą grubości ściany.
Jeżeli naprężenia rozciągające w materiale przekraczają wartości dopuszczalne, wówczas ściany betonowe należy zbroić i obliczać jako żelbetowe.
Ściany płaszcza mogą mieć grubość niejednakową na całej ich wysokości. W górnej części grubość ta może być zmniejszona ze względu na mniejszą wartość parcia gruntu i wody.
Ściany o zmiennej grubości stosuje się najczęściej przy studniach głębokich.
Sprawdzenie przyjętych grubości ścian na pośrednich wysokościach płaszcza przeprowadzamy tak samo i według tych samych wzorów jak dla elementu położonego najgłębiej.

Należy zauważyć, że podane wyżej wzory zostały wyprowadzone przy założeniu, że parcie gruntu i wody jest stałe na całym obwodzie studni.
Zachodzi to tylko wówczas, gdy grunty są jednorodne i w tych przypadkach stosowanie podanych wzorów daje dobre wyniki (uprawnienia budowlane).

Grubości ścian studni

Często jednak mamy do czynienia z gruntami o strukturze zmiennej na obwodzie studni albo musimy liczyć się z tym, że parcie na obwodzie płaszcza nie będzie jednakowe ze względu na przewidywane przeszkody lub z uwagi na istniejące już w pobliżu budowle sztuczne, jak kesony, studnie itp.
W tych przypadkach obciążenie rzeczywiste różni się od obciążenia przyjmowanego do obliczeń i może się okazać niecelowe stosowanie podanych metod lub wzorów (program egzamin ustny).

Jeżeli spodziewamy się nierównomiernego obciążenia płaszcza, wówczas możemy, z wystarczającą dla celów praktycznych dokładnością, zastosować metody przybliżone.
Do określenia grubości ścian studni eliptycznych stosuje się te same wzory, jedynie zamiast D wprowadza się do wzoru większą długość w świetle ścian wewnętrznych wzdłuż osi elipsy (opinie o programie).
Należy nadmienić, że na wyznaczenie grubości ścian studni o przekroju kołowym lub eliptycznym nie wpływa wielkość naprężeń dopuszczalnych na rozciąganie ścian przy zginaniu.
Przy nierównomiernym parciu gruntu naprężenia rozciągające mogą powstać na zewnętrznej stronie ściany w miejscu działania mniejszego parcia i na wewnętrznej stronie w strefie zwiększonego parcia. O grubości ścian w studniach owalnych decyduje odcinek prosty między łukami-, który obliczamy tak jak w przypadku studni prostokątnej, przyjmując za rozpiętość obliczanej ściany długość odcinka prostego między punktami początkowymi łuków (segregator aktów prawnych).

Noże jako części konstrukcyjne ścian płaszcza przenoszące siły, które działają w czasie zagłębiania studni, powinny mieć wymiary sprawdzone za pomocą obliczeń wytrzymałościowych. Wymiary noża sprawdza się dla dwóch przypadków obciążenia. a. Pierwszy przypadek zachodzi wówczas, gdy studnia jest zagłębiona w gruncie na połowę swej wysokości i obciążona nad poziomem wody jedną nadbudowaną sekcją o wysokości 4-6 m, przy czym nóż studni wciął się w grunt pod naciskiem ciężaru własnego płaszcza na głębokość 1 m.

Ten przypadek obciążenia może być najniekorzystniejszy, gdyż przy zagłębieniu płaszcza na połowę wysokości występuje zwiększony nacisk na grunt pod stopą noża wskutek wyeliminowania siły tarcia na powierzchni nadbudowanej sekcji (promocja 3 w 1).