Elementy deskowań ścian

Słupy łączone podobnie jak w wersji pierwszej. Płyty stropowe łączone przez zespawanie na podporach zbrojenia i zalanie styków betonem. Ściany wypełniające również murowane tradycyjnie z bloczków gazobetonowych. W początkowym okresie uprzemysłowienia budownictwa rozpoczęto prace projektowe prowadzące do realizacji budynków monolitycznych przy użyciu maksymalnie zinwentaryzowanych „deskowań”. Technika wykonywania początkowo wykazywała znaczne zróżnicowanie (program uprawnienia budowlane na komputer). Stosowano drobnowymiarowe, zinwentaryzowane elementy deskowań ścian, następnie wielkowymiarowe elementy deskowań ścian. Stropy w tych budynkach były belkowo-pustakowe typu DMS, TK lub z cegły żerańskiej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zasadniczy przełom w technice wznoszenia budynków monolityczny nastąpił z wprowadzeniem do wykonawstwa „deskowań” przestrzennyi typu tunelowego i metody ślizgu pionowego. „Deskowania” przestrzenn typu tunelowego to przede wszystkim typ Stolica. Próby stosowania „deskowań” przestrzennych typu tunelowego, prowadzonych na budynku w ślizgu poziomym, wzorowane na rozwiązaniu francuskim, nie wyszły poza realizację budynku doświadczalnego (budynek szkoły rzemiosł budowlanych, Warszawa, ul. Rzymowskiego), chociaż doświadczenia z tej realizacji były zdecydowanie pozytywne (uprawnienia budowlane).

System „deskowań” przestrzennych typu tunelowego Stolica pozwalał na kształtowanie budynków punktowych, wieloklatkowych i korytarzowych, a więc długich takich jednak, w których zmiana kształtu kolejnych działek zgodna była z regułą geometryczną zestawu deskowań (program egzamin ustny). Ogólną koncepcję tego typu „deskowań”. Operowanie zestawem deskowań wymaga projektowania powtarzalności poszczególnych sekcji budynku w planie. Wielkość działki roboczej wynosi średnio 250-300 m rzutu kondygnacji. Wielkość ta wynika z technologicznych możliwości, jest bowiem funkcją możliwości wykonania wszystkich operacji w czasie trwania jednej zmiany roboczej. Na osiedlu „Za Żelazną Bramą” w Warszawie wzniesiono w tym systemie 19 budynków 16-kondygnacyjnych, każdy o kubaturze ok. 68,8 tys. m³ i 630 izbach. Budynki te mają poprzeczny układ ścian nośnych (opinie o programie).

Opis systemów budownictwa mieszkaniowego

Inną metodą wznoszenia budynków monolitycznych jest ślizg pionowy. System ten został równocześnie wprowadzony do produkcji w Katowicach i Warszawie. Szczegółowy opis systemów budownictwa mieszkaniowego realizowanego od 1970 r. znajduje się w publikacji (segregator aktów prawnych). Ocena eksploatacyjna budynków zrealizowanych metodami uprzemysłowionymi to ocena występujących w nich zmian, które wywołują potrzebę remontu czy remontów. Tendencją ogólną tej oceny będzie schematyzacja zjawisk, prowadząca do ustalenia, które objawy i zjawiska występują powszechnie w tym budownictwie, a które są jedynie wywołane niedociągnięciami czy niedopracowaniami projektu albo założeń. Obserwacje podane tu przez nas nie mogą być traktowane jako opracowane wnioski. Są one bowiem zaledwie sygnałem, że pewne zjawiska występują częściej, żeby nie powiedzieć nagminnie i że zjawiska te wywołują konieczność remontu w określonym zakresie.

To „niedopracowanie” naszych obserwacji i wniosków wynika z faktu, że budownictwo uprzemysłowione jest jeszcze nowym zjawiskiem technicznym. Pierwsze zaś realizacje, obciążone z konieczności, wynikającej z braku pełnej w tym zakresie wiedzy i doświadczenia, wstępnym błędem, powinny być traktowane jako doświadczalne czy chociaż prototypowe. A więc zjawisk występujących w nich nie można uznać za symptomatyczne (promocja 3 w 1). Pierwsze realizacje zostały zaprojektowane i zrealizowane w warunkach, w których wiele problemów rozwiązywanych było intuicyjnie bądź w pełnej analogii do budownictwa tradycyjnego. A przecież od pierwszych realizacji upłynęło zaledwie 20 lat. Przyjmując, że słuszne są założenia Rossa, procent zużycia budynków, nawet tych z pierwszych realizacji, nie osiąga 5%. Nie można więc ocenić jeszcze obecnie w pełni walorów eksploatacyjnych budynków, są to raczej obserwacje stwierdzające drobne wady poszczególnych technologii czy generalnie systemów budowania.