Elementy gzymsu

Po umocowaniu okładziny terakotowej przestrzeń między nią a ścianą należy wypełnić zaprawą cementową albo drobnoziarnistym betonem: wyjątek stanowią wystające elementy gzymsu lub inne podobne wystające części. Nie zalewa się również tralek i przestrzeni przy płaskiej okładzinie murów parapetowych; natomiast wywierca się w nich otwory dla ujścia wody deszczowej. Do zamocowania płyt terakotowych i różnych detali architektonicznych używane są połączenia metalowe (śruby, haki itp.) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przytaczamy najmniejsze wymiary stosowanych śrub, haków, płaskowników, szpil i innych rodzajów zamocowań:

• szpile i pręty o średnicy 13 mm;
• uchwyty z płaskownika o przekroju 10X50 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID);
• kotwy do śrub i płyt zrównoważonych na ścianie o przekroju 6X6 mm albo płaskownik 3X16 mm;
• dla bloków wspornikowych, niezrównoważonych na ścianie - pręty o średnicy nie mniejszej niż 16 mm albo haki o takim samym przekroju;
• pręty służące do zamocowania bloków terakotowych na. ścianach betonowych powinny mieć średnicę 16 mm; w ścianie zamocowuje się je okrągłymi sworzniami o średnicy 13 mm w odległości nie większej niż 610 mm między osiami.

Aby ochronić części stalowe przed korozją (rdzą), należy je starannie oczyścić i powlec dwa razy minią ołowianą na pokoście, asfaltem itp. Drut używa się stalowy miedziowany lub miedziany. Metalowe części zamocowania terakoty zalewa się betonem albo powleka się zaprawą cementową (uprawnienia budowlane).

Sposób przymocowania terakoty do ściany budynku zależy od materiału ściany, od wymiarów, rodzaju i kształtu elementu oraz od możliwości stosowania tych lub innych materiałów pomocniczych służących do umocowania, to znaczy od wiążących zapraw i sztywnych wiązadeł (program egzamin ustny).

Współczesna praktyka

Dawna i współczesna praktyka stosowania terakoty pozwala na sklasyfikowanie następujących rodzajów zamocowania terakoty. Szczegóły z terakoty mogą same stanowić elementy konstrukcyjne części budynków, na przykład jako bloki do ścianek działowych, parapetów i sklepień. Takie szczegóły dają się wzajemnie łączyć ze sobą zawdzięczając swemu ukształtowaniu. W tym wypadku mamy do czynienia z murowaniem ze szczegółów terakotowych (opinie o programie).

Umocowanie na rdzeniu stosowane jest dla wolno stojących lub znacznie odsądzonych od ściany słupów, tralek lub figur złożonych z kilku ogniw pierścieniowych. Elementy pierścieniowe, układane na zaprawie, łączy się między sobą i przymocowuje do rdzenia za pomocą sztywnych wiązadeł.

Majolikowe filarki przy framugach okiennych na elewacji zamku Krutyckiego w Moskwie (z końca XVII w.) składały się z trzech pierścieni nałożonych na wewnętrzny rdzeń dębowy. Obecnie wykonywane tralki terakotowe często składane są także z dwóch lub trzech ogniw zamocowanych na prętach stalowych i na zaprawie. Umocowanie na zaprawie stosowane było zwykle i stosuje się nadal przy licowaniu wewnętrznych pomieszczeń niewielkimi płytkami o wymiarach 10X10, 15X15 i 18X18 cm (segregator aktów prawnych).

Zagranicą przy licowaniu elewacji terakotowe płyty bezżebrowe łączy się ze ścianą zaprawą cementową. Dla lepszego połączenia z zaprawą tylna powierzchnia płyt powinna być chropowata albo rowkowana o przekroju rowków - trapezowym. Płyty umocowane na zaprawie mają powierzchnię 20-26 x 40-52 om. Robi się je albo bardzo cienkie o grubości 2-3 cm, albo jako pustaki o dostatecznie szerokiej powierzchni wspornej (do 8 cm), aby można było stawiać jedną warstwę płyt na drugiej. W ostatnich latach w Anglii zaczęto stosować płyty z matową polewą o jeszcze większych wymiarach 61×30,5×3,6 cm. Zamocowuje się je też na zaprawie (promocja 3 w 1).

W warunkach budownictwa radzieckiego nie jest wskazane zużywanie dużych ilości deficytowego cementu do umocowywania okładziny. Należy raczej stosować zaprawy mieszane. Nie zaleca się używania cementu portlandzkiego do układania płyt terakotowych również i z tego względu, że właściwe mu są wykwity soli, które pozostawiają na okładzinie zacieki i plamy. Lepiej jest w tym wypadku stosować cementy portlandzkie z dodatkiem pucolany.¹)