Elementy symetrii
Pion jego zostanie poparty przez akcent wysokościowy na placu Wolności, wielokondygnacjową część wysokiego budynku mieszkalnego przy rogu Alei Stalina i ulicy Dolgobrodzkiej oraz dwie już zrealizowane i i-kondygnacjowe wieże na placu Dworcowym. Istotną rolę w kształtowaniu wewnętrznej sylwety i perspektyw magistrali odegrają zespoły propylei - wjazdu do zabudowanej części arterii od wschodu (przy ul. Janka Kupały) oraz zabudowa skrzyżowania Alei Stalina z bulwarem Komsomolskim (program uprawnienia budowlane na komputer).
Tu właśnie stanęła jedna z pierwszych wielkich budowli społecznych nowego Mińska - gmach administracyjny wzniesiony według projektu M. Parusnikowa. Gmach ten nadał charakter całej zabudowie Alei Stalina wnosząc do niej optymistyczny ton klasycznej architektury porządkowej oraz bogatą plastykę ukształtowania przestrzennego. Wpisując się w układ urbanistyczny magistrali budynek ten łączy elementy symetrii z asymetrią: jego wschodni ryzalit zamykający oś bulwaru Komsomolskiego zwieńczony zostaje wysoką ośmioboczną z iglicą. Na przeciwległej stronic ulicy dwa symetryczne domy mieszkalne kształtujące wlot bulwaru otrzymały mniejsze wieżyczki narożnikowe. Cały ten zespół zaprojektowany przez Parusnikowa właściwie akcentuje wlot ważnej osi poprzecznej doprowadzającej do parku i stadionu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Kompozycja plastyczna Alei Stalina i nanizanych na nią placów ujmuje dojrzałą prostotą. Kolejne przeplatanie się brył zabudowy i zielonych przerw, niegłębokich cour d’honneur, ryzalitów i portyków - wszystko to tworzy żywy, bogaty i odświętny obraz głównej magistrali. Treści tego obrazu dopełniają trzy monumenty wchodzące do zespołu wraz z głównymi placami: pomnik Lenina przed gmachem Rady Ministrów BSRR, pomnik Stalina na placu Centralnym oraz 45-metrowy pomnik-obelisk poległych żołnierzy Armii Radzieckiej i partyzantów białoruskich na placu Kolistym. Obelisk ten zamyka centralną perspektywę prawic 3-kilometrowej magistrali (uprawnienia budowlane).
Koncepcja placu centralnego
Nowy główny plac Mińska charakteryzuje wielostronność powiązań przestrzennych potęgująca jego wpływ plastyczny jako centralnego, jednoczącego ogniwa kompozycji miasta (program egzamin ustny). Z układem samego placu łączy się piazzetta wiążąca go z ulicą Lenina, jak również zieleń rozległego skweru i wreszcie tereny parkowe rozpoczynające się tuż obok nad rzeką Swisłocz. Kompozycja placu jednoczy szereg gmachów, bądź zbudowanych już dawniej, bądź też nowych i nowoprojektowanych. Są to: realizowany obecnie wiclokondygnacjowy gmach instytucji rządowych, pałac Kultury Związków Zawodowych (którego główna elewacja wychodzi na wschodnią pierzeję placu) oraz budynki starsze - położony za skwerem, na głównej osi placu monumentalny gmach KC KPB oraz Dom Żołnierza wychodzący od wschodu na przestrzeń skweru (opinie o programie).
Ciekawe usytuowanie placu na wyniosłym płaskowzgórzu, u krawędzi terenu zniżającego się następnie ku rzece, szerokie wciągnięcie do zespołu przestrzeni przyrody, połączenie w jego układzie symetrii z malowniczą asymetrią - wszystko to rozwija najlepsze tradycje urbanistyki rosyjskiej (segregator aktów prawnych). Koncepcja placu centralnego wykrystalizowała się w wyniku dwóch konkursów przeprowadzonych w r. 1945 i 1949. Materiały tych konkursów ilustrują m. in. dyskusję w sprawie miejsca usytuowania samego placu oraz charakteru jego powiązania ze starym centrum - placem Wolności. Powstały dwie tendencje: pierwsza - reprezentowana przez prace Siemionowa, Parusnikowa, Sobolewa, Kolbego, Miezencewa i innych, nawiązywała usytuowanie placu do osi skweru i już zrealizowanego za nim gmachu KC KPB asymetrycznie podłączając do jego przestrzeni wlot na stary plac Wolności. Druga, wyrażona w projektach Ołtarzewskiego, Duszkina, Andrejcwa i Ziganowa, postulowała usytuowanie nowego placu na osi ulicy Lenina i wytworzenie wielkiego otwartego założenia osiowego prostopadłego do Alei Stalina, a łączącego w jedną całość nowy plac główny z placem Wolności (promocja 3 w 1).
