Elementy zmodulowane

Elementy zmodulowane stosuje się w wypadkach koniecznych, jak to ilustruje rys. 16-2. Na rysunku tym są podane modularne
wielkopłytowe elementy ścian zewnętrznych i wewnętrznych oraz jeden element zmodulowany w narożniku budynku (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ze względu na stopnie koordynacji modularnej rozróżnia się elementy budowlane skoordynowane pod względem wymiarowym:
- przestrzennie trójwymiarowo,
- powierzchniowo (dwuwymiarowo),
- liniowo (jednowymiarowo).
Koordynację przestrzenną stosuje się dla bloków, pustaków, szaf wbudowanych itp.
Największe zastosowanie ma koordynacja powierzchniowa okien (rys. 16-3a), bram, płyt dachowych, ściennych itp., gdy stosowanie wymiaru modularnego w trzecim kierunku jest ekonomicznie nieuzasadnione.

Koordynacja liniowa dotyczy elementów, w których stosowanie koordynacji powierzchniowej jest technicznie nieuzasadnione, jak np.: w dźwigarach dachowych, przewodach instalacyjnych itp.
Spośród wielu multimodułów, które są całkowitą krotnością modułu i stanowią wymiary podstawowo-modularne, stosuje się często wymiary uprzywilejowane (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Są to wymiary wybrane w określony sposób ze zbioru wymiarów i zapewniające optymalne możliwości doboru oraz wymienności materiałów i elementów w budownictwie.

Przykładem jest multimoduł 15M = 150 cm, stosowany od dość dawna w budownictwie przemysłowym jako moduł przemysłowy.
Przedstawione w poprzednich rozdziałach płyty dachowe oraz dźwigary strunobetonowe i kablobetonowe dostosowane są do tego wymiaru.
Uprzywilejowanie tego wymiaru znacznie ograniczyło liczbę elementów stosowanych w budynkach przemysłowych, pozwoliło na ich wymienność i przyniosło duże oszczędności materiałowe i finansowe w skali państwa (uprawnienia budowlane).

Rozwój sieci drogowej

Obecnie coraz powszechniej stosuje się w budownictwie przemysłowym multimoduł M 30 i M 60. Dźwigary dachowe mają rozpiętość 18, 21, 24 i więcej metrów, a rozstaw słupów wynosi 6, 9 i 12 m.
Przez wymiarowanie na rysunkach architektoniczno-budowlanych należy rozumieć określenie wielkości obiektu lub jego części, eliminując konieczność odczytywania wymiarów przez posługiwanie się podziałką lub na podstawie obliczeń.
Przy wymiarowaniu rysunków należy podawać tylko wymiary niezbędne (program egzamin ustny).
Podstawą do wymiarowania jest system metryczny. Na rysunkach orientacyjnych i sytuacyjnych wymiary podaje się w metrach z dokładnością do dwóch miejsc dziesiętnych po przecinku (np. 18,45 m). Wymiary na rysunkach do założeń techniczno-ekonomicznych, w projektach technicznych i rysunkach roboczych podaje się w centymetrach lub za pomocą przyjętego modułu.

Linie wymiarowe powinny być ciągłe o grubościach podanych w PN-70/B-01025. ,.Oznaczenia graficzne na rysunkach architektoniczno-budowlanych”. Znakami ograniczającymi odcinki na linii wymiarowej powinny być kropki albo krótkie kreski skośne poi kątem 45° do linii wymiarowej (opinie o programie).
W miarę powstawania i rozwoju wymiany produktów między ludźmi wynikła i stale rosła potrzeba budowy dróg.
Pierwsze sieci dróg utwardzonych powstały w zamierzchłych czasach, na długo przed naszą erą, w państwie chińskim, a następnie ślady ich znajdujemy w Persji (obecny Iran), Egipcie i Grecji (segregator aktów prawnych).
Jednak za pierwszych budowniczych dróg w starożytności uważa się Rzymian, których drogi o nawierzchni kamiennej przetrwały do dziś.

Po upadku państwa rzymskiego rozwój sieci drogowej został zahamowany, a nie konserwowane drogi ulegały stopniowemu zniszczeniu. W okresie średniowiecza zaniechano budowy dróg urządzonych, zastępując je traktami ziemnymi. Drogi twarde zaczęto budować dopiero w wieku XVIII. Jako jedna z pierwszych o nawierzchni kamiennej powstała droga z Wiednia do Pragi.

Wynalezienie maszyny parowej i wprowadzenie kolei, jako środka transportu, znacznie zmniejszyło ruch na drogach (promocja 3 w 1). Dopiero dynamiczny rozwój pojazdu samochodowego przywraca drogom ich znaczenie komunikacyjne i powoduje stały wzrost budownictwa drogowego w kierunku ulepszania nawierzchni drogowych i dostosowywania ich do coraz szybszego ruchu samochodowego.