Gaz płynny

Przy projektowaniu gazyfikacji nowych osiedli mieszkaniowych przyłącza gazowe do budynków opracowane są łącznie z rozdzielczą siecią gazową. Wskazane jest, aby ta sama jednostka projektowa opracowywała dokumentację sieci gazowych i instalacji wewnętrznych. W przypadku projektowania instalacji gazowej dla budynków przewidzianych do połączenia z czynną siecią gazową integralną część dokumentacji powinien stanowić projekt przyłącza gazowego. Podstawą opracowania projektu są materiały wyjściowe dostarczone przez inwestora (program uprawnienia budowlane na komputer).

W materiałach tych powinny znajdować się następujące informacje:

• wymagane wyposażenie budynku w przybory gazowe, rodzaj odbiorców i sposób wykorzystania przyborów gazowych,
• własności rozprowadzanego gazu,
• zapewnienie dostawy gazu i warunki podłączenia do sieci,
• szkic sytuacyjny gazociągu rozdzielczego, do którego ma być podłączony budynek, wraz z informacją, z jakich rur został wykonany gazociąg,
• przewidywane ciśnienie gazu w sieci w godzinach szczytowego poboru, w przypadku projektowania przyłącza domowego inwentaryzację uzbrojenia podziemnego w granicach gazyfikowanej posesji. Ciałami gazowymi nazywamy takie ciała, które nie mają własnego kształtu, swobodnej powierzchni i objętości niezależnej od kształtu naczyń (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przydatność gazów

Gazami palnymi nazywamy mieszaniny palnych i niepalnych substancji gazowych stosowane w technice jako paliwo. Przydatność gazów zależy od własności składników palnych oraz od ich udziału procentowego w mieszaninie. Składniki obojętne, jak dwutlenek węgla, azot i tlen stanowią niezbędny balast obniżający szybkość spalania i podwyższający ciężar właściwy gazu. Techniczne gazy palne dzielimy na naturalne i sztuczne. Do gazów naturalnych zaliczamy gaz ziemny i gaz płynny (uprawnienia budowlane).

Gaz ziemny jest to mieszanina gazów i par wydobywających się z ziemi, zawierająca zasadniczo znaczne ilości metanu (CH₄). Gaz ziemny może występować w złożach ropno-gazowych lub czysto gazowych. Typowy skład gazu ziemnego w złożach karpackich jest następujący: 89,7-93,2% metanu, do 2,8% etanu, do 2,8% propanu i butanu, do 5,5% azotu, do 2,4% dwutlenku węgla (program egzamin ustny).

Gaz ziemny zaazotowany jest to gaz zawierający znaczne ilości azotu (30-40%, a nawet do 60%). Największe złoża gazu ziemnego zaazotowanego w Polsce znajdują się w okolicach Ostrowa Wlkp. Zawierają one 42% azotu i 55% metanu.

Gaz z odmetanowania kopalń (gaz kopalniany) jest rodzajem gazu ziemnego rozcieńczonego powietrzem. Gaz kopalniany zawierający 75% i więcej metanu nazywamy mocnym, 65-75% średnim, a poniżej 65% - słabym. Ponieważ gaz z odmetanowania kopalń zawiera zmienną ilość powietrza, trzeba stabilizować go przez dodawanie czystego gazu ziemnego lub powietrza. Gazy kopalniane można również przerabiać przez konwersję na gaz miejski (opinie o programie).

Gaz płynny jest to mieszanina ciekłego propanu z butanami (propylenu z butylenami) w dowolnym stosunku lub każdy z tych gazów z osobna. Własności typowego gazu płynnego rozprowadzanego w kraju są następujące: ciepło spalania 28 760 kcal/um³ lub 10 935 kcal/kg, ciężar właściwy 2,43 kg/um³ (gaz) lub 0,563 kG/1 (ciecz).

Gaz miejski jest to gaz palny otrzymywany z różnych surowców energetycznych i rozprowadzany przez sieć rurociągów jako paliwo do celów komunalnych i przemysłowych. Jako gaz miejski może być stosowany czysty gaz węglowy z innymi gazami palnymi, produkt rozkładu gazu ziemnego lub po- rafineryjnego względnie gaz uzyskany z rozkładu olejów. Charakterystykę techniczną paliw gazowych w oparciu o normę PN-71/C-96001 (segregator aktów prawnych).

Ciepło spalania Q_c jest to ilość ciepła, jaką otrzymuje się podczas całkowitego spalenia 1 um³ gazu, przy czym woda w produktach spalania występuje w postaci cieczy, a temperatura produktów spalania jest równa temperaturze gazu przed spaleniem. W przybliżeniu wartość opałowa wynosi 90°/o ciepła spalania gazu (promocja 3 w 1).