Eliminacja sezonowości pracy

Jako przykład kompleksowej mechanizacji możemy rozpatrzyć sposób wykonania robót ziemnych za pomocą koparki zbierakowej w gruncie kategorii III. Operacją wiodącą będzie tu odspajanie gruntu przez koparkę i ładowanie urobku na środki transportowe. Do wydajności koparki należy dostosować ilość środków transportowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Ponieważ koparka przemieszcza z wykopu grunt spulchniony, więc do wydajności koparki należy dostosować pracę spycharki, która na dnie wykopu odspaja grunt kategorii III, jak również przemieszcza stopniowo urobek w strefę zasięgu pracy koparki.

Zarówno w budownictwie okresu międzywojennego, jak i w okresie powojennym do roku 1949 uważano zimę za okres martwy w budownictwie. W zimie w zasadzie nie stosowano żadnych środków umożliwiających prowadzenie robót w niesprzyjających warunkach atmosferycznych. Sezonowość robót budowlanych przyczyniała się do powstawania okresów bezrobocia wśród robotników budowlanych i hamowała rozwój przemysłu materiałów budowlanych. Dlatego też, ze społecznego i gospodarczego punktu widzenia, niezbędne stało się przekształcenie produkcji budowlanej z sezonowej na ciągłą, tj. prowadzoną przez cały rok w sposób ciągły (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Korzyści wynikające z ciągłości wykonywania procesów budowlanych są następujące:
- skrócenie terminów wykonania obiektów budowlanych:
- lepsza synchronizacja produkcji przemysłu materiałów budowlanych z potrzebami wykonawstwa budowlanego;
- utrzymanie stałych załóg w przedsiębiorstwach budowlanych;
- pełniejsze wykorzystanie maszyn budowlanych i środków transportowych.
Inne kierunki postępu technicznego w budownictwie (uprawnienia budowlane).

Montaż dostarczonych elementów

Przewiduje się, że działalność przedsiębiorstw budowlanych w latach 1959-1966 pójdzie w dwóch zasadniczych kierunkach, a mianowicie:
- maksymalne uprzemysłowienie procesów produkcyjnych, polegające na tym, że jak największa ilość procesów budowlanych zostaje przeniesiona do zakładów stałych (np. produkcja wielkowymiarowych płyt ściennych i stropowych); na placu budowy prowadzony jest jedynie montaż dostarczonych elementów;
- zracjonalizowanie i unowocześnienie tradycyjnych metod wykonawstwa (program egzamin ustny).
Rozwój budownictwa uprzemysłowionego, a więc takiego budownictwa, w którym procesy produkcyjne są uprzemysłowione, następuje w dwóch gałęziach:
1) budownictwo wielkoblokowe i wielkopłytowe;
2) budownictwo z betonów wylewanych, wykonane metodami zracjonalizowanymi (deskowania przestawne, przesuwne, ślizgowe itp.).
W budownictwie uprzemysłowionym będzie się dążyć do:
- zmniejszenia robót wykończeniowych, obniżenia kosztów i skrócenia cyklu ich wykonania, głównie przez należyte wykonanie prefabrykatów i staranny ich montaż;
- stosowanie podłóg z mas plastycznych, eliminowanie tynków ze stropów, ścian, klatek schodowych, ścianek działowych i elewacji przez stosowanie płyt z gotową fakturą.

W budownictwie tradycyjnym przewiduje się również eliminację tynków, przez stosowanie na stropy elementów wielkowymiarowych z fakturą, wykonywanie ścianek działowych z elementów gipsowych, wykonywanie okładzin elewacji łącznie z murowaniem ścian itp.
Innym rozwiązaniem jest stosowanie, zamiast dotychczasowego tynku wykonywanego na mokro, tzw. „tynków suchych” (opinie o programie).
Tworzywa sztuczne znajdą powszechne zastosowanie w budownictwie nie tylko jako podłogi, lecz jako: poręcze klatek schodowych, balkonów i tarasów, części instalacji sanitarnych, okładzin ścian działowych itp.

Podstawą realizacji budowy jest dokumentacja projektowo-kosztorysowa, której tryb opracowania i zatwierdzania omówiony został w rozdz. 2.9. Jest to więc zbiór dokumentów określających sposób rozwiązania zagadnień technicznych zamierzonej inwestycji oraz jej koszt (segregator aktów prawnych). Definicja ta nie byłaby kompletna, gdyby nie dodać, że dokumentacja musi również podać sposób rozwiązania zagadnień organizacyjnych zamierzonej inwestycji.

Sposób rozwiązania tych zagadnień ujęty jest projektem organizacji budowy, który jest integralną częścią dokumentacji projektowo-kosz tory sowę j i stanowi, obok projektu technicznego i rysunków roboczych, podstawę dla realizacji obiektu na placu budowy (promocja 3 w 1).