Emalie i lakiery bezolejowe uprawnienia budowlane

Emalie i lakiery bezolejowe na żywicach naturalnych i syntetycznych. Lakiery i emalie nitrocelulozowe. Lakiery nitrocelulozowe zwane popularnie nitrolakierami stanowią roztwór nitrocelulozy, żywic i zmiękczaczów w odpowiednio dobranych rozpuszczalnikach i rozcieńczaczach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dają powłoki szybkoschnące (czas schnięcia kilkanaście minut), o wysokim połysku i dobrej odporności mechanicznej. Zarówno lakiery jak i emalie nitrocelulozowe stanowiące zawiesiny pigmentów i obciążników w lakierze „nitro” znajdują w budownictwie małe zastosowanie, przede wszystkim ze względu na trujące właściwości rozpuszczalników i ich łatwopalność, a nawet tworzenie wybuchowych mieszanek z powietrzem, co jest niebezpieczne zwłaszcza przy technice natryskowej, do której jedynie ze względu na szybkie schnięcie wyroby te się nadają (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ograniczone zastosowanie znajduje tylko lakier bezbarwny „nitro” do lakierowania mebli drewnianych i innych wyrobów z drewna nie narażonych na działanie wpływów atmosferycznych.

Lakiery i emalie chemoutwardzalne. Są to wyroby dwuskładnikowe złożone z lakieru lub emalii syntetycznej i tzw. „utwardzacza”, który dodaje się do podstawowego wyrobu tuż przed użyciem, wskutek czego wysycha on w temperaturze normalnej (uprawnienia budowlane).

chemoutwardzalne stanowią roztwory żywic tzw. termoreaktywnych jak fenolowo-formaldehydowe oraz mocznikowo- lub melami- nowo-formaldehydowe. Żywice te pod wpływem podwyższonej temperatury przechodzą procesy dalszej polikondensacji tworząc produkty nietopliwe i nierozpuszczalne. Żywice ulegają utwardzaniu również w temperaturze pokojowej pod wpływem kwaśnych katalizatorów tzw. utwardzaczy. Żywice te stanowią podstawowy składnik tzw. lakierów i emalii piecowych. Przedmioty pokryte tymi wyrobami suszy się w komorach suszarniczych w 120-140°C w ciągu kilkunastu do kilkudziesięciu minut, po czym uzyskane powłoki charakteryzują się wysokim, szklistym połyskiem, bardzo wysoką twardością i odpornością na zarysowanie oraz znaczną odpornością na działanie wody i prawie wszystkich odczynników chemicznych (program egzamin ustny).

budownictwie stosuje się przede wszystkim wyroby twardniejące na zimno, a więc tzw. chemoutwardzalne.

Lakierowanie podłóg drewnianych

Znajdują one zastosowanie do lakierowania podłóg drewnianych (lakiery parkietowe), podłóg z mas szpachlowych oraz do malowania mebli wbudowanych, stolarki budowlanej, płyt pilśniowych, paździerzowych itp. Wyrobów chemoutwardzalnych nie wolno stosować do pokrywania tynków i betonów na spoiwie cementowym lub wapiennym, gdyż kwas zawarty w utwardzaczu reaguje z tymi podłożami niszcząc je, a przy tym neutralizuje się w związku z czym powłoka nie ma możliwości utwardzenia się i „lepi się”. Również nie należy stosować ich do malowania wyrobów metalowych ze względu na możliwość korozji (opinie o programie).

W Polsce produkuje się lakiery i emalie tego typu na żywicach: mocznikowej i melaminowej modyfikowanej alkidalami, np. lakier Chemolak (symbol 40/00/240) lub emalie chemoutwardzalne podłogowe (symbol 44/XX/127). Są to roztwory żywic naturalnych lub sztucznych w spirytusie. Najważniejszą i powszechnie stosowaną żywicą do lakierów jest szelak stanowiący wydzielinę pewnych pasożytów żyjących na drzewie lakowym w Indiach. Z innych żywic naturalnych używane są: dammar i kopal Manila. W charakterze tzw. sztucznego szelaku stosuje się różne żywice syntetyczne, które jednak mimo pewnych cennych właściwości nie dorównują jak dotąd szelakowi naturalnemu.

Lakiery spirytusowe i tzw. politury, które w zasadzie są rozcieńczonymi lakierami, stosuje się do lakierowania lub polituro- wania drewna, przede wszystkim mebli, oraz jako lakiery tzw. modelowe do malowania modeli odlewniczych, jako lakiery elektroizola- cyjne itp.

użycie barwników organicznych rozpuszczalnych w spirytusie otrzymuje się lakiery transparentowe dające powłoki przezroczyste, ale zabarwione; używane są one do celów dekoracyjnych (segregator aktów prawnych).

Emalie syntetyczne. Do ostatecznego malowania przedmiotów z drewna i materiałów drewnopochodnych, elementów metalowych i lamperii można zamiast emalii olejnych stosować tzw. emalie syntetyczne zewnętrzne o symbolu 240/XX/09 stanowiące zawiesinę pigmentów i obciążników w zasykatywowanym spoiwie opartym na żywicach syntetycznych (przede wszystkim żywicach alkidowych modyfikowanych olejami schnącymi) w rozpuszczalnikach organicznych. Nadają się one zarówno do wymalowań zewnętrznych jak i wewnętrznych.

Tworzą po wyschnięciu połyskliwe, twarde i elastyczne powłoki o znacznej odporności na wpływy atmosferyczne i mniejszej w stosunku do farb i emalii olejnych wrażliwości na działanie alkalicznych składników podłoży cementowych i wapiennych. Powinny one odpowiadać normie PN-57/C-81550 (promocja 3 w 1).