Empiryczny współczynnik liczbowy

Odnośnie do szkliw stosuje się następujące wskaźniki. Współczynnik krzemianowy, jako stosunek Si0₂:Al₂0₃, ma dla szkliw porcelanowych wielkości rzędu 4,2-4-6,2, charakteryzujące ich dobrą odporność chemiczną. Współczynnik alkaliczny, jako stosunek Na₂0 : K₂0, jest bliski 0,8-1,4 (program uprawnienia budowlane na komputer). Współczynnik dotyczący pierwiastków ziem alkalicznych CaO : MgO waha się w szerokich granicach od 0,3 do 1,5; wprowadzenie znacznej ilości (powyżej 3%) MgO do szkliwa sprzyja pojawieniu się w nim faz krystalicznych spineli lub kordierytu i powoduje obniżenie temperatury płynięcia. Stosunek zawartości (CaO + MgO) i (K₂0+Na₂0) nie przewyższający 2,5-y3 sprzyja wzbogacaniu szkliwa w krystobalit. Współczynnik e = Si0₂ : : (R₂0 +RO) powinien, wg Barzakowskiego i Dubrowo, być nieco mniejszy niż w czerepie porcelanowym; ale zarazem współczynnik ten nie powinien być znaczny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wielkość tego współczynnika wynosi zwykle od 5 do 7, ale spotyka się również dostatecznie dobre szkliwa o współczynniku e rzędu 9-rlO, np. szkliwa porcelany wysokonapięciowej. Dla potrzeb praktycznych określa się szereg właściwości szkliw (tak samo jak szkła). Obliczenie takie wprowadzili: Winkelmann i Schott, w oparciu o prawo aktytywności. A zatem, współczynnik rozszerzalności cieplnej a równa się sumie iloczynów zawartości każdego tlenku (w %) przez ich empiryczny współczynnik liczbowy (uprawnienia budowlane).

Appen wykazał, że bardziej uzasadnioną wartość a można uzyskać wyrażając zawartość tlenku w procentach cząsteczkowych, a nie masowych [466]. Przykłady obliczeń zostały podane przez J. Dudieroica i I. Dudierouu.

Można obliczyć, posługując się np. współczynnikami Appena, napięcie powierzchniowe szkliwa. Wysokie napięcie powierzchniowe, np. powyżej 52 Pa (520 dyn/cm²), zmniejsza zdolność zwilżania i ułatwia rozpływanie się szkliwa na wyrobie, przez co powierzchnia jego staje się gładsza (program egzamin ustny). Zmniejszenie napięcia powierzchniowego powoduje nawilżanie czerepu szkliwem, ale przy znacznym zmniejszeniu napięcia powierzchniowego pęcherzyki gazu mogą wypływać ze szkliwa na jego powierzchnię, pogarszając jej zewnętrzny wygląd.

Tendencja do krystalizacji szkliwa

Szkliwo reaguje z czerepem tworząc warstwę pośrednią, ułatwiającą połączenie się szkliwa z czerepem i wyrównanie napięć między szkliwem i czerepem. W warstwie tej zachodzi krystalizacja nowych faz (opinie o programie).

W zastosowaniu do szkliw współczynnik kwasowości K świadczy pośrednio, w jakim stopniu łączy się szkliwo z czerepem. Szkliwo o charakterze bardziej kwaśnym współdziała energiczniej z czerepem bardziej zasadowym, bogatym np. w wapień, i odwrotnie. W szczególności należy uwzględnić ten wzajemny stosunek kwasowości i zasadowości przy doborze szkliwa do czerepu fajansowego.

Zwiększenie współczynnika kwasowości przez zwiększenie np. zawartości dwutlenku krzemu, przy zachowaniu stałego składu zasad, powoduje trudną topliwość, wzrost lepkości szkliwa i polepszenie zwilżalności. Przy niskim współczynniku kwasowości zwilżalność pogarsza się i obserwuje się złe płynięcie szkliwa. Wzrasta tendencja do krystalizacji szkliwa; objawia się to zmętnieniem i utratą połysku (segregator aktów prawnych).

Kwasoodporność szkliw ołowiowych po wprowadzeniu do nich tlenku glinowego wzrasta; tlenek glinowy działa jako środek wzmagający kwasowość i powinien wejść do licznika wzoru K_k, a bezwodnik kwasu borowego B₂0₃ osłabia kwasoodporność i powinien wejść do mianownika wzoru na obliczanie K_k.

Każdy tlenek, który wchodzi do szkliwa, wpływa na jego właściwości. Dla właściwości szkliwa nie jest również obojętna postać związku, w którym tlenek jest do szkliwa wprowadzany. Na właściwości szkliwa wpływa także zmiana drobnej struktury kwarcu z różnych złóż. Analiza chemiczna nie ujawnia nieznacznych różnic strukturalnych różnych rodzajów surowca i badanie tego zagadnienia pozostaje sprawą otwartą (promocja 3 w 1).