Emulsja

Emulsja nie tylko zabezpiecza kabel przed korozją, ale również stwarza dodatkowe zakotwienia prętów dzięki przyczepności stwardniałej emulsji do stali sprężającej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Proces sprężania prowadzi się tak długo, aż ciśnienie na manometrze prasy osiągnie założoną wielkość, tzn. że siła sprężając* została osiągnięta. Każda prasa jest wycechowana i ma tabelkę przeliczeniową ciśnienia na siłę. Sprężenie kontroluje się przez pomiar osiągniętego wydłużenia pręta Al.

Technologia produkcji elementów strunobetonowych jest odmienna. Zasadniczą technologię produkcji strunobetonu realizuje się na torach naciągowych. Struny napręża się na torach naciągowych przed zabetonowaniem elementu. Obecnie pojedyncze struny są zastępowane przez ich sploty, które zwija się z dwóch lub kilku strun. Sploty mają większą nośność, a przede wszystkim dużo większe wydłużenie, co zmniejsza straty sprężenia wywołane skurczem i pełzaniem betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Tory naciągowe są to długie i wąskie pasma posadzki betonowej wykonanej w poziomie terenu lub zagłębionej, aby łatwiej można było przez nakrycie stworzyć komorę do naparzania. Tory są wyposażone z jednej strony w opory do zakotwienia wiązek strun, z drugiej w prasy naciągowe i opory do zakotwień po naciągu. Tory mają na ogół znaczne wymiary i umożliwiają jednoczesną produkcję kilku elementów na długości oraz na szerokości toru. Długości torów wahają się od 25-250 m, szerokości - od 1-10 m, siły naciągu od 400-12000 kN (uprawnienia budowlane).

Zamiast torów naciągowych stosuje się coraz częściej produkcję w formach sztywnych. Struny lub sploty kotwi się w czołowym boku formy, następnie spręża się je i kotwi w boku przeciwległym. Po założeniu zbrojenia sprężającego formy napełnia się betonem i przenosi do dojrzewania. Rozformowanie następuje po uzyskaniu przez beton projektowanej wytrzymałości (program egzamin ustny).

Obok sprężania mechanicznego prasami naciągowymi stosuje się też sprężanie termiczne. Pręty sprężające podgrzewa się najczęściej prądem elektrycznym i kotwi w sztywnej formie. Stygnąc pręty ulegają sprężeniu.

Rodzaje wytwórni

Produkcja prefabrykatów może odbywać się w wytwórniach stałych, poligonowych lub przyobiektowych, to jest umieszczonych w bezpośredniej bliskości wznoszonego obiektu.
Wytwórnie stałe organizowane są w większych ośrodkach budowlanych, aby transport prefabrykatów był możliwie najkrótszy (opinie o programie). Niemniej niektóre wytwórnie stałe specjalizują się w określonych prefabrykatach i rozsyłają je na cały kraj. Stałe wytwórnie mają ogniotrwałe hale produkcyjne, urządzenia do rozładunku wagonów, estakady na placach składowych, wytwórnie masy betonowej i pełne wyposażenie w maszyny potrzebne do przygotowania kruszywa, masy betonowej, zbrojenia i zagęszczania masy betonowej. Wytwórnie stałe wyposażone są również w urządzenia do przyspieszenia dojrzewania betonu.

W przeciwieństwie do wytwórni stałych wytwórnie poligonowe mają budynki i urządzenia prowizoryczne. Sposób produkcji i wyposażenia w maszyny są zazwyczaj takie same jak w wytwórniach stałych. Najczęściej wytwórnie poligonowe są uniwersalne, tzn. produkują elementy różnego rodzaju.
W każdej wytwórni, bez względu na jej strukturę organizacyjną, istnieją następujące działy produkcyjne: składy kruszywa i cementu, wytwórnie masy betonowej, warsztaty produkujące formy, dział przygotowania zbrojenia, dział formowania elementów, dział dojrzewania elementów oraz skład gotowych wyrobów (segregator aktów prawnych).

Wytwórnie przyobiektowe mają urządzenia bardziej prymitywne od wytwórni poligonowych. Często nie buduje się w nich wytwórni masy betonowej, lecz ustawia betoniarkę wprost obok miejsca formowania elementów. Elementy formuje się jak najbliżej miejsca ich wbudowania.

Roboty montażowe ze względu na ciężar elementów wymagają pełnej mechanizacji. Najważniejszy jest sprzęt podnośny, który przenosi element ze składowiska lub środka przewozowego w miejsce montażu lub składowania. Pomocniczymi elementami maszyn montażowych są urządzenia chwytające, urządzenia służące do kierowania lin i same liny (promocja 3 w 1). Do urządzeń chwytających zalicza się: haki, pęta, zawiesia i chwytaki. Haki są znormalizowane i mają nośność od 3-100 kN. Produkowane są jako jedno- i dwurożne.