Emulsje asfaltowe

Emulsje asfaltowe (bitumiczne) są to mieszaniny dwu faz ciekłych; rozproszonej, w postaci drobnych kulek najczęściej z asfaltu, i zwartej, zwykle w postaci wody oraz najczęściej emulgatora, czyli powierzchniowo czynnej substancji utrwalającej utrzymanie się mieszaniny w stanie emulsji w ciągu kilku miesięcy. Emulsje mogą być układane na zimno na wilgotnym podłożu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Asfaltom poświęcona jest olbrzymia literatura. Ograniczając się do powyższych informacji, odsyła się czytelnika do literatury.
W budownictwie morskim asfalty znajdują zastosowanie głównie jako okładziny wałów ochronnych lub innych podobnych umocnień brzegowych, falochronów ziemnych, skarp kanałów i brzegów naturalnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Używane są jako ekrany wodoszczelne oraz do utrwalania dna morskiego, wzmacniania narzutów kamiennych i podsypek. Powszechnie też są stosowane do uszczelnień spoin wszelkiego rodzaju i jako materiał na powłoki izolacyjne. Znane jest też powszechne zastosowanie asfaltów do nawierzchni drogowych (układanych także na wierzchu niektórych budowli morskich).

Zakres zastosowań asfaltów w budownictwie morskim wzrasta z roku na rok. Do celów tych stosuje się przede wszystkim asfalty nie w postaci czystej, lecz jako masy asfaltowe, które mogą być różnego rodzaju.
Do okładzin asfalty stosuje się najczęściej w postaci asfaltobetonów stanowiących mieszaniny asfaltu, piasku i żwiru, układane w zasadzie na powietrzu na gorąco i wałowane (uprawnienia budowlane).
Asfalt i kruszywo używane do asfaltobetonów powinny mieć takie własności i takie uziamienie, aby utworzona okładzina była stateczna (tj. nie spływała po skarpie, na której ją ułożono), odporna na działanie wody, nieprzepuszczalna i wystarczająco podatna, aby mogła dostosowywać się do niewielkich odkształceń podłoża, tzn. uginać się, lecz nie pękać (program egzamin ustny).

Asfaltobeton

Jeżeli chodzi o stateczność asfaltobetonu to zależy ona, podobnie jak to jest z gruntami, od kąta tarcia wewnętrznego i spójności (kohezji) masy bitumicznej.
Kąt tarcia wewnętrznego zależy przede wszystkim od własności (uziarnienia i zagęszczenia) kruszywa, w mniejszym stopniu od twardości asfaltu. Nadmiar jednak asfaltu powoduje obniżenie tego kąta. Średnio kąt tarcia wewnętrznego, gdy zawartość wolnych przestrzeni w masie wynosi 2-3%, można przyjmować jako równy 30°. Nadmiar asfaltu o 2% obniża wartość kąta tarcia do 20° (opinie o programie).

Kruszywo łamane daje większe kąty tarcia wewnętrznego i większą spójność niż otoczaki. Spójność bowiem masy zależy nie tylko od lepkości asfaltu (penetracji i temperatury), ale i od stopnia zaklinowania się między sobą ziaren kruszywa, przy czym chodzi nie tylko o kruszywo grubsze (żwir czy tłuczeń), lecz i o piasek (segregator aktów prawnych).
Do asfaltobetonu w celu zmniejszenia ilości porów dodaje się także wypełniacze. tj. bardzo drobno zmieloną mączkę kamienną. Przykład korzystnych składów asfaltobetonów nadających się na okładziny w budownictwie wodnym i ich własności.

Asfaltobeton wykonany według recepty, lecz przy użyciu bardziej miękkiego asfaltu o penetracji 80°/100°, dawał okładzinę bardziej giętką i łatwiej zagęszczalną, a więc szczelniejszą, jakkolwiek o niższej, choć wystarczającej wytrzymałości, wynoszącej 78 kC/cm-. Asfaltobeton według recepty 2 - jest porowaty, nadaje się więc raczej do okładzin poza zasięgiem bezpośredniego działania wody. Oba rodzaje asfaltu wykazywały zerowy spływ w czasie 48 h na skarpie 1:1,5. Inne przykłady składów asfaltobetonów zawiera podręcznik Durieza i Arrambide’a.

Ważną własnością asfaltobetonów jest odporność na działanie wody, polegające przede wszystkim na zmywaniu spoiwa z powierzchni kruszywa. Zmywanie to jest możliwe dzięki większej jednostkowej energii zwilżania, jaką reprezentuje woda wobec tej samej energii bitumów (promocja 3 w 1).