Fakt niedoskonałości wskaźnika produkcji

W latach 1956-1960 relacja ta wynosiła 111,4%, zaś w 3-leciu 1961-1963 106,3%. Jedynym wyjątkiem były lata 1950-1955, w których relacja ta stanowiła tylko 99,1%, co oznaczało mniej więcej równoległy wzrost wydajności pracy w budownictwie i przemyśle uspołecznionym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Nawet biorąc pod uwagę fakt niedoskonałości wskaźnika produkcji globalnej jako miary wydajności pracy, wystąpienie tak znacznych różnic (mimo zastosowania cen porównywalnych z 1961 r.) oznacza, iż zjawisko relatywnie wolniejszego wzrostu wydajności pracy w produkcji budowlanej w stosunku do produkcji przemysłowej stanowi istotną cechę charakterystyczną ogólnego procesu rozwoju gospodarczego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Występowanie tej prawidłowości nie znalazło niestety uwzględnienia w dotychczasowych pracach nad planem perspektywicznym. W wariancie planu perspektywicznego z 1963 r. można znaleźć wskaźniki wzrostu wydajności pracy w niektórych działach gospodarki narodowej lub też wyjściowe dane, potrzebne do ich zestawienia (uprawnienia budowlane). Odpowiednie wskaźniki dla przemysłu i budownictwa przedstawiają się następująco:

1. wzrost wydajności pracy w przemyśle do około 251%,
2. wzrost wydajności pracy w budownictwie do około 250% (program egzamin ustny).

Z powyższego widać, że w planie tym zjawisko relatywnie wolniejszego wzrostu wydajności w budownictwie niż w produkcji przemysłowej nie zostało wzięte pod uwagę. Odnosi się to również do wstępnych wytycznych rozwojowych do 1970 r., w których założono silny spadek kosztów budownictwa mieszkaniowego.

Uzyskanie bliższej orientacji

Uznanie konieczności podjęcia tego rodzaju kroków w okresie do roku 1970 prowadzi do poważnych konsekwencji dla następnych 5-leci planu perspektywicznego. W drugim 10-leciu 1971-1980 konieczne będzie odrobienie odchylenia w dół zarówno w zakresie przeciętnego standardu budowanych mieszkań z lat 1965-1970, jak również tempa wzrostu efektów rzeczowych. Będzie to wymagało poważnego zwiększenia udziału inwestycji mieszkaniowych w całości wysiłku inwestycyjnego, o ile ustalenia w odniesieniu do zaludnienia mieszkań (liczby osób na izbę) w 1980 r. nie mają zbytnio odbiegać od założeń planu perspektywicznego (opinie o programie).

W ostatnim dziesięcioleciu ukazało się wiele opracowań, poświęconych analizie warunków mieszkaniowych ludności. W opracowaniach tych. oceniając zróżnicowanie terytorialne warunków mieszkaniowych, stosowano zazwyczaj podział kraju zgodny z układem administracyjnym (województwa, powiaty). Podział ten nie pozwalał jednak na uzyskanie bliższej orientacji, w jakim stopniu zachodzące przemiany w zagospodarowaniu poszczególnych regionów wpływały na kształtowanie się warunków mieszkaniowych ludności. Chcąc chociażby w pewnym przybliżeniu uzyskać rozeznanie w tym zakresie, postanowiono przeprowadzić analizę zróżnicowania warunków mieszkaniowych ludności na obszarach uprzemysłowionych i na pozostałych terenach (segregator aktów prawnych).

Za podstawę przeprowadzonej analizy przyjęto podział kraju na regiony przemysłowe i uprzemysłowione oraz na pozostałe tereny, dokonany przez A. Kuklińskiego i M. Najgrakowskiego z Instytutu Geografii Polskiej Akademii Nauk. Wyżej wymienieni podzielili cały obszar kraju na: okręgi przemysłowe, obszary przemysłowe i uprzemysłowione oraz na tereny nieuprzemysłowione. Dokonując analizy przemian rozmieszczenia ludności i warunków mieszkaniowych na terenie poszczególnych regionów kraju, posłużono się materiałami spisów powszechnych 1950 r. i 1960 r., przeprowadzonych przez Główny Urząd Statystyczny.

Pracę oparto na wynikach wstępnych SP 1960 r., gdyż pełne opracowanie wyników spisu zostanie dopiero opublikowane przez Główny Urząd Statystyczny w latach 1965 i 1966. Ograniczało to poważnie zakres tematyczny przeprowadzonej analizy, gdyż wyniki wstępne zawierają jedynie dane o liczbie ludności i rozmiarach zasobów mieszkaniowych, nie obejmują natomiast informacji o jakości i charakterze zasobów oraz o strukturze ich zaludnienia (promocja 3 w 1). W pracy przyjęto za podstawę podział administracyjny kraju na miasta (osiedla) i gromady obowiązujący w dniu 1 stycznia 1961 r.