Farby dyspersyjne uprawnienia budowlane

Farby dyspersyjne na spoiwach odpornych na działania atmosferyczne i starzenie się stosować można również do dekoracyjnego, kolorowego wykańczania pokryć dachowych z papy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Produkuje się również farby tworzące wymalowania wykazujące właściwość odbijania promieni słonecznych, mające zastosowania głównie do pokrywania ścian zewnętrznych z lekkich tworzyw warstwowych typu „sandwicz”, konstrukcji ściennych typu osłonowego, stropodachów, domków kampingowych itp.

Przeciwdziałają one zbytniemu nagrzewaniu się powierzchni podczas upałów. Możliwość mieszania dyspersji wodnych polimerów lub farb dyspersyjnych z cementem, gipsem i innymi spoiwami mineralnymi stwarza ponadto szerokie możliwości zastosowania ich w budownictwie do wytwarzania tynków wodoszczelnych, a nawet chemoodpornych, rozmaitych szpachlówek, kitów itp. W kraju produkuje się kilka typów farb emulsyjnych i dyspersyjnych, i asortyment ich będzie wciąż wzrastał. W chwili obecnej dysponujemy już farbami pokostowo-kazeinowymi, farbami na dyspersji wodnej polioctanu winylu, na dyspersji (lateksie) kauczuku polibutadieno-styrenowego oraz na kopolimerze styrenowo-akrylowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stanowią one zawiesinę pigmentów i obciążników odpornych na działanie światła i alkaliów w emulsji olejno-kazeinowej. Produkowane są w postaci pasty, którą można rozcieńczać wodą do żądanej konsystencji roboczej; wysychają one w ciągu kilkudziesięciu minut, tworząc wymalowania o głębokiej matowej fakturze, mocne i nieścieralne, dające się zmywać wodą (uprawnienia budowlane).

Nadają się do malowania mocnych, dojrzałych podłoży jak tynki cementowo-wapienne i cementowe, beton, azbestocement, płyty gipsowe itp. Są one przeznaczone przede wszystkim do malowania wnętrz o wysokich wymaganiach higienicznych (szkoły, szpitale, sanatoria, hotele, restauracje itp.). Można je stosować również do malowania fasad budynków - chociaż uważa się, że ich odporność na działanie wpływów atmosferycznych jest niższa od odporności farb dyspersyjnych na żywicach syntetycznych i oceniana na ok. 5 lat.

Elewacja budynku

W kraju po raz pierwszy zastosowano te farby do malowania elewacji budynków wielkoblokowych na Osiedlu Wierzbno w Warszawie w roku 1958 (program egzamin ustny). Po upływie 5 lat zachowują się na ogół bez zarzutu i nie ulegają szybkiemu zapyleniu.

Są to zawiesiny pigmentów i obciążników w dyspersjach wodnych plastyfikowanego polioctanu winylu. Do wyrobu farb stosuje się dyspersje tzw. średnio i gruboziarniste o wielkości cząstek (kuleczek) polimeru w granicach 0,5-3 mikronów, mieszające się dobrze z pigmentami i wykazujące większą odporność na działanie mrozu. Dyspersje drobnoziarniste o średnicy kuleczek polimeru 0,2-M),5 i dają wprawdzie połyskliwe błonki bardziej szczelne i wodoodporne, ale źle mieszają się z pigmentami (zwłaszcza o odczynie alkalicznym) i nie są mrozoodporne (opinie o programie).

polioctano-winylowe do celów wewnętrznych zawierają więcej pigmentów i obciążników niż farby przeznaczone do wymalowań zewnętrznych. Dają one szybkoschnące wymalowania o fakturze matowej i strukturze mikroporowatej, a więc „oddychające”, o wysokiej odporności mechanicznej, a zwłaszcza elastyczności, dobrze przyczepne do tynków, betonu, azbestocementu, drewna i drewnopochodnych. Powłoki są wystarczająco wodoodporne, a więc zmywalne, o dobrej odporności na wpływy atmosferyczne i na procesy starzenia się. Trwałość wymalowań na tynkach zewnętrznych ocenia się na co najmniej 10 lat. Warunkiem dobrego zachowania się w trakcie eksploatacji jest jednak wystarczająca dojrzałość podłoży cementowych lub cementowo-wapiennych.

Farby te nie są bowiem wystarczająco odporne na działanie alkalicznych składników tynków i betonów, bowiem polioctan winylu ulega procesowi zmydlenia, to znaczy przemiany w rozpuszczalny związek alkohol poliwinylu, który wprawdzie jako żywica posiada również właściwości błonotwórcze, lecz ulega stopniowemu wymywaniu przez opady deszczowe (segregator aktów prawnych).

Tynki cementowe lub cementowo-wapienne można malować najwcześniej po 2 tygodniach po ich wykonaniu. Wymalowania polioctano-winylowe ze względu na znaczną plastyczność (wynikającą z obecności plastyfikatora, który zwłaszcza w okresie upałów migruje ku powierzchni powłoki czyniąc ją nieco lepką) ulegają dość szybkiemu zapylaniu się.

W związku z tym nie zaleca się stosowania tych farb do malowania elewacji w okręgach przemysłowych. Zastosowanie tych farb, noszących nazwę Polinit, w budownictwie jest bardzo szerokie (promocja 3 w 1).

Malowanie wnętrz i elewacji budynków, stolarki budowlanej, płyt z materiałów drewnopochodnych, płyt azbestocementowych. Na bazie tych farb szczególnie z udziałem pigmentów o strukturze blaszkowatej, jak pył aluminiowy, mika itp., uzyskiwać można trwałe i dekoracyjne powłoki dachowe na papie bitumicznej itp.