Farby miniowe uprawnienia budowlane

Farby miniowe mają ograniczoną trwałość i powinny być zużyte najdalej w ciągu 8 tygodni od daty produkcji, gdyż kamienieją nieodwracalnie i nie nadają się do użytku (program uprawnienia budowlane na komputer). Powtórne ich przecieranie lub rozcieńczanie benzyną lub nawet pokostem, czasem praktykowane przez malarzy - jest niedopuszczalne, gdyż powoduje odpadanie powłoki, a tym samym przyczynia się do poważnych strat gospodarczych.

Do gruntowania powierzchni stalowych i innych metali można stosować również farbę podkładową antykorozyjną na cyjanamidzie ołowiu, która ma własności rdzochronne zbliżone do farby miniowo-ołowianej, ale jest znacznie trwalsza przy magazynowaniu. Dobre właściwości antykorozyjne wykazuje również farba antykorozyjna na pyle cynkowym. Cynk mający potencjał elektrochemiczny niższy od żelaza zabezpiecza je przed korozją na zasadzie tzw. ochrony anodowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do ochrony konstrukcji stalowych w warunkach agresywnej atmosfery przemysłowej zaleca się stosowanie farb chlorokauczukowych podkładowych rdzochronnych czerwonych na minii żelazowej, stanowiącą zawiesinę tego pigmentu i obciążników w roztworze rozpuszczalnikowym kauczuku chlorowanego i żywic alkidowych.

Jako międzywarstwę i warstwę zewnętrzną należy wtedy stosować emalie chlorokauczukowe. Farby olejne rdzochronne do I i II malowania konstrukcji stalowych zagruntowanych farbą olejną miniowo-ołowianą oparte są na olejach zagęszczonych, dają więc powłoki odporniejsze na działanie mechaniczne i działanie wody. Jako pigmenty stosuje się głównie biel cynkową (mającą zdolność odbijania szkodliwych promieni ultrafioletowych) z dodatkiem sadzy lub czerni żelazowej (uprawnienia budowlane).

Są to tzw. szare farby „mostowe” używane do malowania mostów stalowych, słupów wysokiego napięcia i innych konstrukcji stalowych. Różnią się one między sobą odcieniem (do I malowania, czyli międzywarstwy, stosuje się farbę nieco ciemniejszą), aby można było sprawdzić, czy konstrukcja była dwa razy malowana. W przypadku gdy istnieje konieczność doboru innego koloru konstrukcji lub elementu do wykonywania ostatniej warstwy, należy stosować odpowiednie farby olejne lub syntetyczne zewnętrzne nawierzchniowe o symbolu 12/XX/31 lub 22/XX/31.

Lakiery bitumiczne

Do grupy farb antykorozyjnych zalicza się również roztwory asfaltów naturalnych lub ponaftowych albo paków po destylacji smoły powęglowej w rozpuszczalnikach organicznych, zwane ogólnie lakierami bitumicznymi. Wyroby te tworzą czarne powłoki o doskonałej odporności na działanie wilgoci, wody oraz oparów kwaśnych, słabych kwasów, ługów i roztworów solnych (program egzamin ustny). Ich wadą jest brak odporności na działanie promieniowania słonecznego, które działa destrukcyjnie, powoduje ich pękanie, kruszenie i łuszczenie.
Nieco lepsze własności pod tym względem mają powłoki z lakierów olejno-bitumicznych, jednak dodatek oleju pogarsza z kolei ich odporność na działanie wody i innych chemicznych czynników agresywnych.

Wyroby bitumiczne nie wykazują żadnych właściwości pasywujących. Ich działanie ochronne polega jedynie na izolacji w sensie fizycznym tworzyw metalowych od działania czynników atmosferycznych i chemicznych.

W budownictwie stosuje się lakiery bitumiczne (asfaltowe i smołowe) przede wszystkim do ochrony konstrukcji stalowych i zbiorników metalowych, rur kanalizacyjnych i wodociągowych pracujących pod ziemią, jak i wewnątrz budynków oraz urządzeń podwodnych. Stosuje się je bezpośrednio bez gruntowania lub na gruncie z farby miniowo-ołowianej lub farby podkładowej na czerwieni żelazowej naturalnej (tzw. minii żelazowej).
Stosowanie lakierów bitumicznych do malowania konstrukcji narażonych na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych, nawet zagruntowanych farbami typowo rdzochronnymi, nie gwarantuje dłuższej ich ochrony ze względu na wyżej wspomniany brak odporności na działanie promieni słonecznych.Ochrona tworzyw metalowych i niemetalowych przed działaniem dymów i oparów przemysłowych oraz ciekłych i stałych substancji chemicznych ma kolosalne znaczenie w budownictwie przemysłowym.

Nowoczesne lakierowe pokrycia chemoodporne stanowią zazwyczaj wielowarstwowe układy odpowiednio dobranych powłok z farb chemoodpornych o grubości 125-175 mikronów. Często w środowiskach bardziej agresywnych pokrycia chemoodporne posiadają grubości sięgające 1000 mikronów (1 mm). Wynika to z faktu, że w tych warunkach należy się liczyć z szybkim zanikiem warstewek pasywnych przy stosowaniu zwykłych podkładów (gruntów) rdzochronnych. Dla przykładu można podać, że najczęściej stosowane grunty olejne na minii ołowianej, żółcieni cynkowej lub cyjanamidzie ołowiu nie są odporne na działanie roztworów kwasów i zasad (opinie o programie).

warunkiem dla farb chemoodpornych jest, aby wszystkie składniki podstawowe tych wyrobów, a więc zarówno substancja błonotwórcza, plastyfikator jak i pigmenty oraz obciążniki były odporne na działanie danego środowiska. Farby do wykonywania poszczególnych warstw muszą być tak dobrane, aby zapewniały dobrą przyczepność podkładu (gruntu) do podłoża oraz dostateczną szczelność warstw wierzchnich odpornych na dyfuzję gazów i pary wodnej. W charakterze substancji błonotwórczych stosuje się także polimery (żywice syntetyczne), chlorokauczuk, żywice winylowe uplastycznione niezmydlającymi plastyfikatorami jak chlorowany dwufenyl i chloroparafina oraz żywice epoksydowe (segregator aktów prawnych). Z pigmentów stosuje się czerwień żelazową o wysokiej zawartości tlenku żelaza, dwutlenek tytanu i zielony tlenek chromu, a jako obciążniki szpat ciężki, talk i krzemionkę.Farby i emalie poliwinylowe stanowią zawiesinę pigmentów w roztworze kopolimeru chlorku winylu i eteru, izobutylo- wego alkoholu poliwinylu lub chlorowanego chlorku poliwinylu, plastyfikatorów albo preparowanych olejów roślinnych. Wyroby te odznaczają się wysoką odpornością na wodę, czynniki atmosferyczne i chemiczne oraz charakteryzują się stosunkowo szybkim czasem schnięcia. Przemysł krajowy produkuje te wyroby w dwóch wersjach: jako farby i emalie ogólnego stosowania oraz jako farby i emalie chemoodporne różniące się między sobą składem recepturowym i własnościami (promocja 3 w 1).

Farby i emalie ogólnego stosowania przeznaczone są do malowania ochronnego urządzeń przemysłowych, konstrukcji stalowych (mostów, słupów trakcyjnych) itp. znajdujących się na zewnątrz jak również wewnątrz pomieszczeń. Mogą być stosowane również do malowania elementów i konstrukcji drewnianych i z materiałów drewnopochodnych uprzednio zapokostowanych, a także mineralnych, jak tynki, betony, azbestocement itp. Wymalowania są odporne na działanie wilgoci, wody z atmosfery przemysłowej o małej i średniej agresywności.