Farby olejne uprawnienia budowlane

Farby olejne stosowane w budownictwie mogą posiadać różny skład, a zwłaszcza różną zawartość spoiwa olejnego, w związku z czym wykonywane nimi wymalowania mogą mieć różne właściwości. Rozróżnia się np. farby do robót wewnętrznych i zewnętrznych oraz farby podkładowe i nawierzchniowe. Farby do robót wewnętrznych posiadają mniej spoiwa, w granicach 20-25% (program uprawnienia budowlane na komputer).

Farby do robót zewnętrznych przyrządza się przeważnie na olejach preparowanych (polipokostach), których zawartość powinna być co najmniej 30-35%. Stosuje się w nich bardziej wartościowe, światłotrwałe pigmenty, zaś obciążników stosuje się bardzo mało lub wcale. Powłoki z nich wykazują dobrą odporność na wpływy amosferyczne, są bardziej elastyczne i wodoodporne, charakteryzuje je również lepszy połysk.

Farby olejne podkładowe zwane również gruntowymi służą do tzw. pierwszego malowania powierzchni. Na podłoże nieporo- wate, np. metale, nakłada się je bezpośrednio, przy czym w tym przypadku mają one w swym składzie pigmenty pasywujące powierzchnię metalu, np. minię ołowianą, które przeciwdziałają korozji lub są przynajmniej obojętne (np. naturalna czerwień żelazowa, biel cynkowa itp.) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na podłoża porowate, jak drewniane i drewnopochodne, tynki (zwłaszcza gipsowe) itp. nakłada się je po uprzednim ich zaimpregnowaniu pokostem rozcieńczonym benzyną lakową w stosunku 1 : 1 lub polipokostem. Gruntowanie farbami podkładowymi ma na celu utworzenie szczelnej przegrody osłaniającej podłoże od działania warunków zewnętrznych i zabezpieczenie przed wsiąkaniem spoiwa z farb nawierzchniowych. Dają one powłoki o słabym połysku (pólmat), ale dobrym kryciu. Ich wytrzymałość mechaniczna jest niewystarczająca wobec stosunkowo małej elastyczności, gdyż są one mniej bogate w spoiwo od farb nawierzchniowych. Pokrywa się je następnie farbami nawierzchniowymi lub emaliami (uprawnienia budowlane).

Przy robotach bardziej odpowiedzialnych, między warstwę farby podkładowej a warstwę zewnętrzną, wykonuje się warstwę szpachlówki mającej na celu wyrównanie i wypełnienie wszelkich nierówności powierzchni i przeszlifowuje się.

Farby nawierzchniowe

Farby nawierzchniowe posiadają z zasady więcej spoiwa i są przyrządzane na olejach preparowanych (polipokostach) (program egzamin ustny). Mają one lepszą rozlewność (dozwolone zaledwie widoczne ślady pędzla), a powłoki charakteryzuje wyższy, jedwabisty połysk i wyższa wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne. Zadaniem ich jest ostateczna ochrona przedmiotów od działania czynników otoczenia i nadania im estetycznego wyglądu (opinie o programie).

Tak zwane „farby w paści e”, zwane również farbami olejnymi „gęstotartymi”, otrzymuje się przez utarcie pigmentów z olejem lnianym. Są to półprodukty o konsystencji past, które doprowadzać można na miejsce zastosowania, np. na budowie, do właściwej konsystencji malarskiej przez dodatek pokostu i rozpuszczalnika lub polipokostu. W pierwszym przypadku można otrzymać odpowiednik farby podkładowej, a w drugim - nawierzchniowej. Zaleta ich polega na tym, że można je przechowywać w naczyniu zamkniętym przez długi okres czasu, gdyż nie występuje tu zjawisko osiadania pigmentów na dnie naczynia, co ma miejsce w farbach o normalnej konsystencji. Lakiery i emalie olejne. Do robót malarskich o wyższych wymaganiach estetycznych i użytkowych stosuje się zamiast farb olejnych nawierzchniowych tzw. emalie olejne (segregator aktów prawnych).

Emaliami nazywamy wyroby malarskie dające powłoki o właściwościach zbliżonych do emalii mineralnych wypalanych, a więc o wysokim połysku, gładkości i znacznej twardości, a więc odporności na uszkodzenia mechaniczne. Emalie olejne stanowią zawiesiny pigmentów i obciążników w tzw. lakierach olejnych, a więc w spoiwach w skład których obok olejów wchodzą żywice. Zależnie od rodzaju olejów i żywic oraz od stosunku obu tych składników błonotwórczych otrzymuje się produkty bądź spoiwa o najrozmaitszych własnościach i zastosowaniu.
Do wyrobu lakierów olejnych stosuje się przeważnie oleje lniane zagęszczane (polimeryzowane lub oksydowane) ewentualnie ich mieszaniny z olejem tungowym (promocja 3 w 1).

Z żywic naturalnych używa się wytopionych i estryfikowanych kopali oraz estrów kalafoniowych, zaś z żywic sztucznych tzw. alkidale (nazwa polska rezoftale), żywice fenolowe modyfikowane kalafonią tzw. albertole’ (nazwa polska baltole) i inne.