Fazy obciążeniowe

Maksymalne wart naprężeń zdarzają się przy naciągu i kotwieniu kabli, kiedy nietrudno jest prawić uszkodzenie, i w dalszych fazach obciążenia zmieniają się, kabel za stwardnieniu iniekcji uzyskuje dodatkowe zakotwienie „iniekcyjne”, zakotwienie i często wystarczające do przeniesienia siły sprężającej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy określeniu naprężeń dopuszczalnych w stali, głównym kryterium doboru w fazie wstępnego przeciążenia i w stanie początkowym jest późnie relaksacja uzbrojenia. Gdybyśmy zatem dysponowali dokładnymi danymi : granicy pełzania i relaksacji, to do nich właśnie należałoby odnosić nap dopuszczalne. Wobec braku tych danych, naprężenie dopuszczalne do granicy plastyczności Qsr lub Qro,2> przyjmując je o wartości (0,8-5-0 Mając na uwadze także stan użytkowy, określamy je zazwyczaj również w stosunku do wytrzymałości Rsr, często o wartości ok. 0,6 Rsr. Do uzbrojenia pomocniczego nie widać uzasadnienia wprowadzenia tu na dopuszczalnych i można raczej zalecić oparcie obliczenia bezpośrednio ni nicy plastyczności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wartości liczbowe współczynników pewności na zniszczenie można wyrazić jako iloczyn współczynnika odzwierciedlającego możliwe p (stosunek obciążenia maksymalnego do „programowego”) i współczynnika ślającego spadek wytrzymałości w czasie (stosunek wytrzymałości obli do minimalnej). Zgodnie z uwagami podanymi poprzednio, wartości te być jednak modyfikowane ze względu na całokształt zachowania ustroju zie II, gdyż zazwyczaj na długo przed zniszczeniem element nie jest jur nie właściwie pracować w konstrukcji. Kryteria te byłyby zbędne, go przeprowadzili oddzielne sprawdzenie np. rozwarcia rys, odkształceń (nieodwracalnych) itp., czego się jednak najczęściej nie robi. Ws pewności na zniszczenie dla obciążenia całkowitego (g + p) waha S-ę w granicach 1,75-2,5 dla stali i 2,0-2,6 dla betonu. Należy stosowa; tym wyższą, im niższe są odkształcenia „ostrzegające” przed zr. (tj. gdy może zajść zniszczenie o charakterze „kruchym”). Współczynności na zarysowanie przyjmuje się zwykle w granicach 1,25-1.5. (i jeszcze wyższe od podanych) wartości wchodzą w rachubę istotną rolę gra szczelność (uprawnienia budowlane).

Konstrukcje zespolone

Konstrukcjami zespolonymi nazywamy konstrukcje złożone z dwu różnych materiałów połączonych ze sobą monolitycznie. W ustrojach sprężonych pod tą nazwą rozumiemy konstrukcje składające się z elementu sprężonego i niesprę- żonego betonu uzupełniającego (program egzamin ustny). Monolityczność połączenia betonu uzupełniającego (nadbetonu) z elementem sprężonym uzyskuje się dzięki przyczepności i za pomocą uzbrojenia poprzecznego, wspólnego dla obu betonów. Sprężone konstrukcje zespolone charakteryzują się więc tym, że ucisk wstępny wywołany naciągniętym uzbrojeniem przenosi się tylko na część przekroju betonowego.

Ta cecha, nie występująca w ustrojach jednolitych, przynosi następujące korzyści techniczne i ekonomiczne: zmniejsza się przekrój elementów sprężonych, a więc i zużycie wysokogatunkowych materiałów, również mniejszy jest ciężar prefabrykowanych belek, co ułatwia ich transport i montaż (opinie o programie). Zalety te uzależnione są głównie od położenia płaszczyzny styku obu betonów. Usytuowanie tej płaszczyzny wpływa w sposób istotny na pracę ustroju zespolonego. Oddziaływa ono również na sposób wykonania konstrukcji. Przy nisko położonym styku część sprężona jest stosunkowo wiotka i dla przejęcia ciężaru nadbetonu wymaga rusztowania w czasie wykonywania konstrukcji, natomiast przy styku wysoko położonym - element sprężony odznacza się wystarczającą sztywnością, aby móc z powodzeniem służyć za rusztowanie dla nadbetonu, gdy on jeszcze z nim nie współpracuje (segregator aktów prawnych).

Płaszczyzna styku jest słabym miejscem konstrukcji zespolonej. Nie ma to jednak większego wpływu na nośność ustroju, gdyż w tej płaszczyźnie odgrywają głównie rolę naprężenia styczne, którym skutecznie opiera się konstrukcja szorstkością górnej powierzchni elementu sprężonego i wystającymi z niego strzemionami. Wystające uzbrojenie poprzeczne utrudnia wykonanie elementów i ich transport, co jest do pewnego stopnia wadą konstrukcji zespolonych (promocja 3 w 1).