Foremki z asfaltem

Miarą ciągliwości asfaltu jest długość (wyrażona w cm), do jakiej daje się rozciągnąć bez rozerwania próbka badanego asfaltu o określonym kształcie i w określonych warunkach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przyrządem służącym do oznaczania ciągliwości jest duktylometr. Jest to podłużna skrzynia z dnem wyłożonym białą emaliowaną blachą lub mlecznym szkłem. Do jednego końca skrzyni jest przytwierdzony nieruchomo mostek z trzema haczykami.

Identyczny drugi mostek przesuwa się wzdłuż skrzyni za pomocą odpowiedniego mechanizmu o napędzie elektrycznym lub ręcznym (pożądany jest napęd elektryczny, zapewniający jednostajność ruchu). Na podłużnej krawędzi skrzyni znajduje się skala, po której przesuwa się wskaźnik połączony ruchomym mostkiem.
Do kształtowania próbek służą foremki o ustalonych wymiarach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wykonywanie pomiaru. Trzy foremki, ujęte zaciskami, układa się na płycie metalowej, powleczonej cienką warstwą mydła lub kleju sporządzonego z dekstryny i gliceryny w stosunku 1,3 do 1. Boczne odejmowane części foremki powinny być również posmarowane.

Do tak przygotowanych foremek nalewa się badany asfalt, uprzednio roztopiony w suszarce ogrzanej do temperatury o 50 do 60°C wyższej od temperatury mięknienia. Foremki z asfaltem pozostawia się przez godzinę w temperaturze pokojowej, po czym rozgrzanym nożem ścina się nadmiar asfaltu i wkłada foremki na następną godzinę do termostatu napełnionego wodą o temperaturze badania (zwykle 25 ± 0,2°C). W międzyczasie napełnia się skrzynię duktylometru wodą o tej samej temperaturze co i termostat do takiej wysokości, ażeby foremki po założeniu ich na haczykach obu mostków pokryte były warstwą wody o grubości przynajmniej 25 mm (uprawnienia budowlane).
Po godzinie wyjmuje się foremki z termostatu, przenosi się je do duktylometru i zawiesza na haczykach obu mostków. Następnie odrzuca się boczne części foremek, ustawia wskaźnik na początek skali i uruchamia mechanizm napędowy w taki sposób, ażeby szybkość rozciągania wynosiła 5,0 ± 0,5 cm na minutę. Podczas rozciągania obserwuje się nić asfaltu i notuje położenie wskaźnika w chwili jej przerwania się (program egzamin ustny).

Temperatura łamliwości

Średnia z trzech pomiarów stanowi wynik pomiaru.
Dopuszczalny błąd pomiaru. Różnica między dwoma pomiarami nie może przekraczać lOtyo wyniku mniejszego.
Badając ciągliwość asfaltów w różnych temperaturach i nanosząc wyniki na układ współrzędnych temperatura/ciągliwość, otrzymuje się krzywą o wyraźnym maksimum, które leży ok. 28-30°C poniżej temperatury mięknienia asfaltów, oznaczonej metodą P. i K (opinie o programie).

Temperatura łamliwości ) jest temperaturą, w której asfalt traci całkowicie swą plastyczność i staje się kruchy; jest to zatem temperatura, poniżej której nie można już uważać asfaltu za lepiszcze plastyczne. Do celów izolacyjnych oraz wyrobu papy należy stosować asfalty o możliwie niskich temperaturach łamliwości.
Temperatura łamliwości asfaltu jest to najniższa temperatura, przy której cienka warstwa asfaltu o ustalonych wymiarach, nałożona na
blaszkę stalową, pęka przy wygięciu w dokładnie określonych warunkach.
Do pomiaru temperatury łamliwości służy aparat Fraassa (segregator aktów prawnych).

Składa się on z urządzenia 1 do wyginania blaszki stalowej 2, powleczonej badanym asfaltem, złożonego z dwóch rurek z fibry wsuniętych jedna w drugą i przesuwanych współśrodkowo za pomocą mechanizmu zginającego 3, połączonego z korbką 4. Stożek mechanizmu, którego nagwintowana oś wkręca się w rodzaj łożyska, podnosi oparty na nim pręcik metalowy.

Koniec tego pręcika jest umocowany nieruchomo w węższej rurce. Obrót korbki ze stożkiem powoduje przesunięcie rurki wewnętrznej ku górze, wskutek czego blaszka stalowa, umocowana w łapkach przytwierdzonych do końców obu rurek, wygina się na zewnątrz (promocja 3 w 1). Ugięcie wynosi 3 mm. Przez obrót korbki w przeciwnym kierunku rurka wewnętrzna zostaje cofnięta do pierwotnego położenia, a blaszka dzięki własnej sprężystości wyprostowuje się.