Formy osadnicze

Do czasu pełnego zrealizowania zamierzonych przeobrażeń wiejskiej sieci osadniczej istniejące gospodarstwa muszą pracować i pomnażać swoją produkcję, a istniejące formy osadnicze muszą służyć ludności wiejskiej. Wynika z tego konieczność dokonywania pewnych inwestycji zarówno w gospodarstwach zabudowanych w rozproszeniu, jak i w drobnych osiedlach, które w dalszej przyszłości mogą stopniowo zanikać. Natomiast inwestycje te nie powinny nadmiernie petryfikować obecnej struktury gospodarki rolnej oraz rozproszonych form osadniczych (program uprawnienia budowlane na komputer). Rozwiązania materiałowo-konstrukcyjne w tych przypadkach powinny w miarę możności bądź przewidywać przenośność budynków składanych z elementów, bądź ograniczać okres amortyzacji zabudowy.

W referacie zwrócono szczególną uwagę na problemy mieszkaniowe w osiedlach wiejskich, wynikłe z przemian struktury przestrzennej oraz determinujące te przemiany, nawiązując w ten sposób do linii przewodniej seminarium. Uwagi niniejsze nie roszczą pretensji do wszechstronnego ujęcia zagadnienia. gdyż mają być tylko niejako tłem dla wypowiedzi bardziej zasadniczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stara definicja Hassingera z roku 1910 w „Uber Aufgabe der Stadtekunde” mówiąca, że różnica pomiędzy miastem i wsią polega na dośrodkowym interesie ekonomicznym mieszkańców jednego, a odśrodkowym mieszkańców drugiej, jest już dziś zachwiana przez przyczyny, których próbą wyjaśnienia zajmuje się niniejsze opracowanie (uprawnienia budowlane). Definicja ta nie wytrzymała zresztą próby życia w niektórych krajach europejskich już po roku 1918. Chodzi tu o wysoko cywilizacyjnie rozwinięte kraje Zachodniej Europy, jak Anglia, Belgia, Holandia, Szwajcaria, Szwecja, Norwegia, Dania oraz niektóre części Niemiec i Francji z uwagi na przemożny czynnik ekonomiki, oraz o Związek Radziecki z uwagi na całkowitą zmianę zasady użytkowania ziemi (program egzamin ustny).

Europejskie miasteczko rolnicze

Dziś definicja osiedla wiejskiego okaże się bardziej skomplikowana, nie do ujęcia w jednym zdaniu. Okaże się, że pojęcie to obejmie także małe europejskie miasteczko rolnicze, a być może nawet pewne najbardziej rolniczo eksponowane układy strefy podmiejskiej (suburbs) (opinie o programie).

(Mo próba ustalenia obecnej istoty osiedla rolniczego. Osiedle wiejskie cha- i.i Ute ryzuje się następującymi czynnikami głównymi:

• decydująca przewaga produkcji rolniczo-hodowlanej nad innymi formami w stwórczości,
• przewagę tę potwierdza i utrzymuje struktura zatrudnienia mieszkańców, ii wnuka z tego dominanta substancji obiektów budowlanych służących produkcji nad służącymi celom mieszkalnym, w stosunku od 1,5 :1 do 50 :1. Tak rozpiętość wynika z wielkości areału i poziomu sprawności technicznej produkcji (segregator aktów prawnych).

Czynników głównych wynikają charakterystyczne cechy uboczne, dawniej typowe dla struktury przestrzennej i demograficznej wsi, obecnie zanikające, a mianowicie:

1. mały procent zabudowy działki siedliskowej,
2. przewaga wolnej zabudowy,
3. przewaga niskiej zabudowy do lVa kondygnacji włącznie,
4. wynikająca z tego mała gęstość zaludnienia na 1 ha strefy mieszkaniowej,
5. mniej intensywne niż w osiedlach typu miejskiego uzbrojenie terenu.

Całkowitej zmianie uległa podstawowa cecha ekonomiczna przytoczonej definicji Hassingera, a mianowicie owa do- i odśrodkowa dążność interesu mieszkańców. Wynika to z jednej strony z rozwoju miejskiego przemysłu ciężkiego, lokalizowanego z reguły na peryferiach wielkich miast i z inwazji osiedli satelitarnych o przewadze substancji mieszkaniowej, zaś z drugiej strony z rozwoju centrycznie lokalizowanej strefy usługowej na wsi, z mechanizacji komunikacji i metod uprawy, co osłabia ów czynnik odśrodkowy interesu mieszkańców wsi przez ułatwienie dojazdów i zmniejszenie nakładu pracy (promocja 3 w 1). Najlepszym tego dowodem jest częste obecnie wyliczanie odległości między mieszkaniem a miejscem pracy w izochronach zamiast odległości bezwzględnej w km, aktualne również przy planowaniu przestrzennym wsi.