Frakcja iłowa

Frakcję iłową najłatwiej ustalić przez oznaczenie spoistości gruntu. W tym celu należy zastosować metodę wałeczkowania. Na podstawie obserwacji wałeczka można określić spoistość gruntu, a tym samym powiedzieć, czy grunt należy do grupy gruntów małospoistych, średniospoistych, spoistych ciężkich czy bardzo spoistych. Jeśli bowiem wałeczek rozwarstwia się jak cygaro, to grunt należy do małospoistych zawierających frakcji iłowej do 10% (program uprawnienia budowlane na komputer). Poprzeczne pęknięcia wałeczka wskazują, że grunt może się znajdować w grupie średniospoistych, spoistych ciężkich lub bardzo spoistych. Matowy wygląd powierzchni wałeczka mają grunty średniospoiste, o zawartości frakcji iłowej 10-20%, lekko błyszczący mają grunty spoiste-ciężkie, o zawartości frakcji iłowej 20-30%, błyszczący mają grunty bardzo spoiste, o zawartości frakcji iłowych powyżej 30% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Każda z tych grup zawiera jednak w trójkącie Fereta trzy rodzaje gruntów (np. grupa gruntów spoistych ciężkich obejmuje glinę piaszczystą ciężką, glinę ciężką, glinę pylastą ciężką) (uprawnienia budowlane). Do właściwej nazwy gruntu dochodzi się przez ustalenie procentowej zawartości frakcji piaskowej jako drugiej frakcji. Trójkąt Fereta jest podzielony na. trzy obszary. Pierwszy obszar zajmuje lewą stronę trójkąta. Charakteryzuje się ona dużą zawartością piasku. Oprócz gruntów sypkich jak piasek, piasek pylasty, znajduje się tu piasek gliniasty, glina piaszczysta ciężka i ił piaszczysty (program egzamin ustny). W środkowej części trójkąta Fereta znajdują się grunty o średniej i malej zawartości piasku. Będą to pyły piaszczyste, gliny ciężkie, iły. Trzeci obszar w prawej części trójkąta przedstawia grunty, w których wyczuwa się brak piasku. Są to pyły, gliny pylaste, gliny pylaste ciężkie i iły pylaste.

Ziarna frakcji piaskowej

Ustalenie procentowej zawartości frakcji piaskowej jest stosunkowo nietrudne. Ziarna frakcji piaskowej są widoczne i łatwo wyczuwalne podczas rozcierania gruntu w palcach. Bardziej dokładnie można określić zawartość frakcji piaskowej stosując metodę przepłukiwania. Przebieg jej jest następujący: bierze się 1 cm³ gruntu i wkłada do parowniczki zalewając czystą wodą (opinie o programie).

Następnie rozciera się w palcach tak, aby nie pozostała żadna grudka. Przez wykonanie tej czynności tworzy się zawiesinę gruntu w wodzie. Po 30 sekundach zlewa się wodę. W ten sposób pozbawia się grunt cząstek iłowych, które jako lżejsze po upływie 30 sekund stanowią jeszcze w wodzie zawiesinę, gdy tymczasem ziarna piasku zdążyły już opaść na dno. Czynność tę powtarza się tak długo, dopóki woda zlewana nie będzie zupełnie czystą. Na dnie pozostaje wtedy prawie czysty piasek. Ponieważ analiza została rozpoczęta z 1 cm³ gruntu, można określić jaki procent stanowi objętość piasku pozostała w parowniczce (opinie o programie).

Jeśli przy oznaczaniu spoistości badanego gruntu wałeczek pękał poprzecznie, zaś jego powierzchnia miała wygląd matowy, to wiadomo, z poprzednich rozważań, że grunt należy do grupy średnio spoistych obejmującej glinę piaszczystą, glinę i glinę pylastą. Jeżeli przy przepłukiwaniu okazało się na przykład, że grunt ma piasku więcej niż 60% tzn., że badany grunt jest gliną piaszczystą. Jeżeli przy wałeczkowaniu wałeczek rozwarstwiał się jak cygaro, szukany grunt może być piaskiem gliniastym, pyłem piaszczystym lub pyłem (grupa gruntów mało spoistych) i jeżeli nie zawiera piasku, to jest pyłem, gdyż w grupie gruntów małospoistych jedynie pył wykazuje brak piasku. Ustalając zawartość piasku można na podstawie ustalenia miejsca punktu w trójkącie Fereta nadać nazwę każdemu gruntowi. Oznaczanie spoistości i konsystencji gruntu. Przy oznaczaniu spoistości gruntu stosuje się metodę wałeczkowania. Czynności, które trzeba przy tym wykonać są szczegółowo (promocja 3 w 1).