Front wody

Położenie osi pochylni podłużnych przyjmuje się zwykle jako prostopadłe do „frontu wody”, czasem jednak brak miejsca zmusza do ukośnego ich sytuowania. Dawniej stawiane było jeszcze wymaganie, aby oś pochylni przebiegała zgodnie z kierunkiem południka. Przy budowie statków drewnianych pozwalało to na równomierne wysychanie materiału pod wpływem działania słońca, przy budowie zaś statków stalowych zapewniało pokrywanie się osi własnego magnetyzmu statku z jego osią geometryczną. Dziś zwraca się na to mniejszą uwagę, a ewentualne odchylenia osi magnetycznej wyrównuje się przez zastosowanie specjalnych magnesów kompensacyjnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sytuując pochylnię, należy zwrócić uwagę na to, aby przed nią była wystarczająco wielka przestrzeń wodna, która umożliwi zatrzymanie się wodowanego statku bez użycia nadzwyczajnych środków hamujących i zapobiegnie jego zderzeniu się z przeciwległym brzegiem czy jakimiś przeszkodami. Przy wąskich akwatoriach wskazane jest dla lepszego ich wyzyskania położenie pochylni ukośne do frontu wody (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przestrzeń ta przed pochylnią podłużną powinna równać się przynajmniej dwu i pół- do trzykrotnej długości największego statku, jaki ma być wodowany z pochylni.

Wygodniejsze pod tym względem są pochylnie poprzeczne, gdyż, jak podano wyżej, opór wody przy poprzecznym wodowaniu statku jest bardzo duży i zatrzymuje statek niedaleko od końca pochylni. W takim wypadku może być często wystarczające akwatorium o szerokości równej około dwu i półkrotnej szerokości statku (uprawnienia budowlane). Szerokość ta zależy w pewnej mierze również od sposobu umocnienia przeciwległego brzegu akwatorium. Przy umocnieniach o ścianach stromych, powodujących odbicie fali (która może wskutek odbicia rzucić kadłub ku pochylni) - wskazane jest stosowanie większych szerokości akwatorium. Celowe jest przed ustaleniem szerokości basenu zbadanie tej okoliczności w laboratorium na modelu.
Pochylnie podłużne otwarte są zwykle dwuspadkowe i składają się z dwu umocnionych pochyłych płaszczyzn: z pochylni roboczej, znajdującej się nad najwyższym poziomem wody i przeznaczonej do montażu kadłubów (program egzamin ustny).

Pochylnie wybiegowe

W pochylniach całkowicie zamkniętych, które są najczęściej jednospadkowe, rozróżnienie takie jest zbędne, gdyż obie części pochylni zlewają się ze sobą. W pochylniach częściowo zamkniętych pochylnia robocza objęta jest zamknięciem, poza nim zaś znajduje się stale zanurzona w wodzie pochylnia wybiegowa.
Pochylni roboczej nadaje się spadek od 1 : 12 - dla statków małych, do 1 : 20 i 1 : 30 - dla statków dużych, pochylni wybiegowej zaś spadek nieco większy: 1:8 - dla statków małych oraz 1 : 16 i 1 : 27 - dla statków dużych (opinie o programie).

Pochylnie wybiegowe otrzymują zawsze spadek taki sam, jaki daje się torom spustowym, po których odbywa się wodowanie. Spadek torów spustowych zaś powinien być taki, aby statek na nich stojący mógł po zwolnieniu przytrzymywaczy ruszyć sam, bez potrzeby użycia pras (segregator aktów prawnych).
Zgodnie z prawem równi pochyłej ruch następuje, gdy tangens kąta pochylenia jest większy niż wartość współczynnika tarcia spoczynkowego, tj. tego, które musi być przezwyciężone w momencie ruszenia. Współczynnik tarcia spoczynkowego zależny jest od doboru smarów, temperatury, gładkości torów i dolnej powierzchni płóz, a nawet do pewnego stopnia i od wielkości jednostkowego nacisku płóz na tory, który ma wpływ na konsystencję warstwy smarów.

Współczynnik ten średnio wynosi 0.05, któremu odpowiada graniczny spadek torów spustowych 1 : 20. Współczynnik tarcia w ruchu jest nieco mniejszy i waha się w granicach od 0,02 do 0,03, jakkolwiek zdarzają się nieraz poważne odchylenia w górę od tych wartości (promocja 3 w 1)..
Pochylnie robocze uzyskują zwykle spadek mniejszy od spadku pochylni wybiegowej i torów spustowych, ponieważ dąży się do tego, aby w czasie budowy stępka statku nie była położona nazbyt ukośnie do poziomu. Różnica spadków musi być taka, aby pod dnem montowanego kadłuba możliwe było założenie torów spustowych we właściwym im spadku.