Zgnilizna twarda i miękka
Niektóre gatunki grzybów wydzielają enzymy rozkładające równocześnie celulozę i ligninę. W tym przypadku drewno przez długi czas nie zmienia swej makroskopowej struktury; występuje jedynie zmiana barwy w postaci pociemnienia lub pojaśnienia normalnej barwy drewna (program uprawnienia budowlane na komputer). Ciężar właściwy natomiast i twardość porażonego drewna maleją bardzo szybko.
Zgnilizna taka nosi nazwę zgnilizny jednolitej lub zgnilizny błonnikowo-drzewnikowej. W końcowym stadium rozwoju zgnilizny jednolitej drewno staje się bardzo lekkie i porowate, jego barwa jest zwykle jaśniejsza od barwy normalnej. Na białym tle porażonego drewna występują niekiedy ciemniejsze plamy i prawie czarne linie. Tę postać zgnilizny jednolitej określa się mianem zgnilizny mozaikowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na użytkową wartość drewna porażonego przez grzyby wpływa szereg czynników, jak np. stopień obniżenia twardości zgniłego drewna, jego zabarwienie, rozmieszczenie zgnilizny na przekroju drewna okrągłego oraz na jego długości itp. Ważne jest także, czy zgnilizna może rozwijać się tylko w drzewie żywym, czy powstaje ona również w drewnie ściętym w czasie jego składowania lub też powoduje zniszczenie drewna w konstrukcjach i budynkach.
Cechy te związane są w pewnym stopniu z gatunkiem grzyba, jednak w dużej mierze zależą też od gatunku drewna i warunków otoczenia, które wpływają w poważnym stopniu na rodzaj uszkodzenia (uprawnienia budowlane). W związku z tym w warunkach technicznych i normach używa się szeregu pojęć i terminów, określających zgniliznę i jej wpływ na jakość oraz użytkową wartość drewna. Pojęcia te nie wiążą się bezpośrednio z gatunkiem grzyba i mikroskopowym obrazem rozkładu drewna, charakteryzują natomiast rodzaj uszkodzenia drewna dla celów praktycznych.
Niezależnie od końcowej postaci zgnilizny początkowym objawem porażenia drewna przez grzyby jest zmiana jego barwy (program egzamin ustny). W tym stadium zmiany innych właściwości nie są jeszcze uchwytne makroskopowo i poza niewielkim obniżeniem wytrzymałości drewno nie różni się od zdrowego.
Drewno ze zgnilizną
Przy badaniu mikroskopowym można stwierdzić początkowe objawy korozji lub destrukcji błon komórkowych (opinie o programie). To stadium rozwoju zgnilizny nosi nazwę zgnilizny twardej (mursz twardy). W zależności od zabarwienia wyróżnia się zgniliznę twardą jasną, ciemną lub pstrą. Zgnilizna pstra charakteryzuje się niejednolitym zabarwieniem drewna, które najczęściej jest ciemniejsze od normalnego; na ciemniej zabarwionym tle występują jaśniejsze plamki. Zgniliznę pstrą przedstawia np. pierwsze stadium zgnilizny wywołanej przez wrośniaka sosnowego (Trametes pini [Brot.] Fr.).
Drewno ze zgnilizną twardą nadaje się do produkcji niektórych wyrobów pod warunkiem, że barwa drewna nie odgrywa istotnej roli, a zgnilizna nie może się dalej rozwijać. Wypadek taki zachodzi na przykład przy produkcji płyt stolarskich, których środki mogą być wykonane z drewna dotkniętego twardą zgnilizną, spowodowaną przez wrośniaka sosnowego lub przez hubę korzeniową (segregator aktów prawnych).
Dalsze stadium rozwoju zgnilizny objawia się poważnym obniżeniem wytrzymałości i twardości drewna, a badanie mikroskopowe wykazuje daleko posuniętą destrukcję lub korozję błon komórkowych; stadium to nosi nazwę zgnilizny miękkiej (mursz miękki). W stadium zgnilizny miękkiej drewno traci swą normalną strukturę i użyteczność.
W zależności od charakterystycznych zmian w strukturze drewna wyróżnia się zgniliznę miękką gąbczastą (która stanowi dalsze stadium rozwojowe zgnilizny pstrej), zgniliznę płytkową, zgniliznę kostkową i zgniliznę proszkową (promocja 3 w 1).
W wypadku zgnilizny płytkowej normalna struktura drewna zostaje zachowana; wykazuje ono jedynie liczne pęknięcia wzdłuż słojów rocznych. W drewnie ze zgnilizną kostkową oprócz pęknięć okrężnych występują liczne pęknięcia biegnące w kierunku promieniowym i w poprzek włókien; wskutek tego drewno rozpada się na kostki.
