Frytowanie

W technologii szkliwienia należy koniecznie uwzględnić, w jakiej postaci wprowadza się tlenek do szkliwa. Materiały stosowane do szkliwienia powinny być w swoim stanie naturalnym nierozpuszczalne w wodzie, inaczej nie mogą one wejść w skład szkliwa. Związki takie, jak boraks, kwas borowy, soda, saletra, rozpuszczalne w wodzie, powinny być uprzednio stopione z wyżej wymienionymi nierozpuszczalnymi materiałami (zgodnie z recepturą) po to, aby utworzyć nierozpuszczalne w wodzie szkło (frytę). Proces stapiania zestawu (mieszaniny) w specjalnym piecu do stanu szkła, w temperaturach nie niższych niż 1250°C z następnym szybkim ostudzeniem stopu (dla ułatwienia zmielenia) i wylaniem go do wody, nazywa się frytowaniem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Frytowanie jest konieczne do otrzymania szkliw fajansowych i majolikowych. Oprócz tego, jeżeli materiały są toksyczne, jak np. minia ołowiana Pb₃0₄, glejta PbO, tlenek berylowy BeO, związki baru, antymonu i in., frytowanio wiąże te tlenki w szkle i czyni szkliwa nieco mniej toksycznymi oraz mniej rozpuszczalnymi w słabych kwasach organicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zgodnie z tym co powiedziano, wszystkie szkliwa mogą być podzielone na dwie obszerne grupy: szkliwa surowe niefrytowane i szkliwa stopione frytowane. Pierwsze są trudno topliwe, z temperaturą płynięcia rzędu 1000-1420°C, drugie łatwo topliwe, z temperaturą płynięcia 600-r-1280°C. Piorwsze stosuje się do porcelan wypalanych „na ostro”, częściowo półporcelan i szlachetnych wyrobów kamionkowych. Drugie stosuje się do ostrego wypalania półporcelany, fajansu, miękkiej porceu majoliki, wyrobów kamionkowych.

Szkliwa do porcelany. Szkliwo porcelanowe małoskładnikowo zawiera głównie sześć tlenków: Si0₂, A1₂0₃, CaO, MgO, K₂0, Na₂0; jest trudno topliwe, temperatura jego płynięcia wynosi od 1320 do 1450°C (uprawnienia budowlane).

Brogniart, badając w środku ubiegłego stulecia w sewrskiej manufakturze swoje zestawy porcelany wypalanej av temperaturze 1550°C, stosował jako szkliwa bardzo drobno mielony pegmatyt. Pod względem swego składu szkliwo jest zbliżone do porcelany i różni się od niej większą zawartością alkaliów i zasad (program egzamin ustny).

Fazy krystaliczne

Podobieństwo składów prowadzi do powstania naturalnej przemiany w miejscu połączenia warstwy szkliwa i porcelany, czemu sprzyja wprowadzenie wypalonej masy porcelanowej w ilości 12-15% lub znacznie większej do szkliwa w czasie jego przemiału. Warstwa pośrednia między porcelaną i szkliwem zawiera nierzadko mulit, wollastonit, gelenit, anortyt, trydymit, krystobalit (łącznie 10-15%) i fazę gazową pod postacią różnych co do wielkości pęcherzyków mieszaniny gazów (opinie o programie).

W pęcherzykach tych jest zwykle dużo azotu, 2-5% tlenu i 10-13% dwutlenku węgla. Fazy krystaliczne powstają, poczynając od temperatury 820°C, na granicy styku szkliwa z porcelaną. Szkliwo na porcelanie zachowuje się inaczej niż w bryłce. W cienkiej warstwie wpływ powierzchniowego napięcia na lepkość i na krystalizację jest prawdopodobnie stosunkowo silniejszy niż w bryłce szkliwa. Rozdrobnione niefrytowane szkliwa porcelanowe miele się do pozostałości na sicie o 10 000 ocz./cm² równej 0,05-0,1%.

Składy szkliw. Szkliwa dla porcelany twardej i miękkiej mogą być umownie podzielone na 2 grupy (segregator aktów prawnych). Grupa pierwsza to szkliwa bezskaleniowe o wzorze ogólnym RO • «A1₂0, • óSi(),, grupa druga to szkliwa skaleniowe o wzorze ogólnym (R₂0-f + R0)-aAl₂0₃-óSi0₂. Przez RO rozumie się CaO, MgO, SrO, BaO, a przez R₂0 - Na₂0, Iv₂0. Szkliwa skaleniowe różnią się pod względem składu zależnie od ich przeznaczenia dla porcelany twardej czy miękkiej (promocja 3 w 1).

Składy szkliw do porcelany twardej, z płynięciem w temperaturze 1300-1450°C, leżą w granicach l(R₂0+RO)- (0,5-1,4) A1₂0₃ • (5-yl2) Si0₂; ich współczynnik kwasowości wynosi 1,8-1-2,5. Odpowiednie dla nich są takie stosunki: stosunek K₂0: Na₂0 nie mniejszy niż 2, CaO: MgO nie mniejszy niż 1, suma RO przewyższa sumę R,0 nie mniej niż trzy razy. Stosunek A1₂0: Si0₂ rośnie w miarę konieczności zwiększenia trudnotopliwości szkliwa.