Fundament budynku wysokościowego

Zgodnie z warunkami technicznymi śruby kotwiące powinny być ustawione z dokładnością ±5 mm w poziomie i ±10 mm w pionie. Należy zaznaczyć, że wyznaczenie miejsc śrub kotwiących wykonuje się i kontroluje bardzo starannie ze względu na to, że ewentualny błąd w ich ustawieniu powoduje poważne zakłócenia w pracach budowlanych. Po skontrolowaniu prac i usunięciu usterek przystępuje się do betonowania górnej płyty (program uprawnienia budowlane na komputer).

Osnowa sytuacyjno-wysokościowa na fundamencie budynku. Prace geodezyjne związane z wyznaczeniem i kontrolą budowli wysokościowych wymagają wysokiej precyzji. Szczególnie ważnym czynnikiem jest zapewnienie dostatecznej dokładności osnowy geodezyjnej. Duża precyzja wymagana jest ze względu na wznoszenie wysokiej metalowej konstrukcji budynku. Na przykład maksymalna odchyłka odległości pomiędzy osiami słupów stalowych nie może w stosunku do projektu przekraczać ± 1 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Fundament budynku wysokościowego jest konstrukcją żelbetową, która ulega wpływom czynników gruntowych i atmosferycznych. W związku z tym wyznaczone osie narażone są na zmianę ich położenia względem osnowy wyznaczonej na zewnątrz budynku (uprawnienia budowlane).

Wznoszenie budowli powoduje stopniowy albo całkowity brak widoczności z osnowy zewnętrznej. W związku z tym oraz ze względu na konieczność prowadzenia dużej ilości prac realizacyjnych w różnych partiach powierzchni fundamentu zachodzi konieczność przeniesienia osnowy na fundament. Poza tym istnienie systemu osi powierzchni fundamentu umożliwia wystarczające ograniczenie wpływu zmian temperatury na zmiany położenia osi, a zatem zabezpiecza wymaganą dokładność (program egzamin ustny).

Prowadzenie prac budowlanych i montażowych wymaga wyznaczenia dostatecznie gęstej osnowy utworzonej przez przecinające się osie, wzdłuż których ustawia się słupy konstrukcji szkieletowej budynku. Schemat systemu osi pierwotnych i powstałych w wyniku zagęszczenia.

Osnowa wysokościowa

Osnowa wysokościowa utworzona przez sieć reperów rozmieszczonych na płycie fundamentów również powinna mieć dostateczną gęstość i dużą dokładność. Jako repery na płycie fundamentowej stosuje się śrub> kotwiące. Wysokość ich określa się z błędem średnim ±0,25 mm. Całą sieć reperów dowiązuje się do 2±3 reperów zewnętrznych (w miarę możności głębinowych). Wyznaczone wysokości reperów odniesienia dla tyczenia elementów wysokościowych na płaszczyźnie fundamentu po przeprowadzonych pomiarach i wyrównaniu uważa się za stałe w całym okresie budowy obiektu.

Ustawienie płyt oporowych szkieletu budynku. Cała masa budynku przenosi się na fundament przez tzw. płyty oporowe, które ustawione są pod każdym słupem konstrukcji stalowej. Płyty te przymocowane są do górnej płyty fundamentu śrubami kotwiącymi (opinie o programie). Przy ustawieniu płyt oporowych stosowane są następujące tolerancje:

1. Wychylenie osi wyznaczonej na płycie nie może przekraczać 1 mm w dowolnym kierunku.
2. Różnica odległości pomiędzy położeniami środków płyt rzeczywistymi i projektowanymi powinna być mniejsza od 2 mm.
3. Nachylenie płyty w dowolnym kierunku ma być mniejsze od 1:2000.
4. Różnica między projektowaną a faktyczną wysokością położenia środka powinna być mniejsza od 1 mm (segregator aktów prawnych).

Dobre ustawienie płyt oporowych umożliwia spełnienie warunków geometrycznych szkieletu w czasie jego montażu, a poza tym jednakowe rozłożenie ciężaru na płytę fundamentu.

Ustawianie płyt oporowych przeprowadza się w trzech etapach:

• Pierwotne ustawienie płyty według osi budowlanych z dokładnością ± 5-H7 mm.
• Dokładne ustawienie płyty na wyznaczonej wysokości.
• Dokładne naniesienie osi na płytę po uprzednim’połączeniu płyty z fundamentem.

Ad 1. Za pomocą teodolitu wyznacza się na zewnątrz konturu płyty oporowej kierunki osi. Następnie w miejscu, gdzie będzie ustawiona płyta, niweluje się wysokość betonu. Jest to konieczne w celu zachowania wymaganego odstępu 3 cm płyty od fundamentu. W dalszej kolejności płytę ustawia się nad osiami montażowymi z dokładnością 2-H3 mm (promocja 3 w 1).

Ad 2. Aby utrzymać dopuszczalną tolerancję ± 1 mm ustawienia środka płyty na wymaganej wysokości, należy niwelację wykonać bardzo starannie. Po połączeniu płyty z fundamentem może zajść drobna zmiana w położeniu płyty i wobec tego przed połączeniem płytę ustawia się z dokładnością ±0,2 mm.