Fundamenty na palach

Do głębokiego posadowienia budowli zarówno w budownictwie lądowym, jak i wodnym stosuje się najczęściej fundamenty na palach.
Ten sposób fundamentowania jest stosowany od stuleci. Przykładem może być Wenecja, której większość budowli wzniesionych na lagunie ma fundamenty oparte na palach drewnianych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wadą pali drewnianych jest mała odporność na korozję biologiczną (niszczenie przez grzyby, owady).

Pale te mogą być stosowane tylko wtedy, gdy są całkowicie zanurzone w wodzie, bowiem jeśli na zmianę zanurzone są w wodzie, a następnie wysychają szybko, ulegają zniszczeniu.
Od drugiej połowy XIX wieku (po wynalezieniu żelbetu) powszechnie stosuje się pale betonowe i żelbetowe, ze względu na dużą odporność betonu na korozję biologiczną, atmosferyczną, chemiczną i inne.
Ze względu na sposób wykonywania pale dzielą się na dwa zasadnicze rodzaje: gotowe i wykonywane na miejscu ich wbudowania.
Do pierwszego rodzaju należą pale: drewniane, żelbetowe prefabrykowane i stalowe. Drugi rodzaj obejmuje różne typy pali betonowych i żelbetowych.
Ze względu na specyfikę robót pale wykonuje specjalistyczne przedsiębiorstwo wyposażone w odpowiedni sprzęt (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z uwagi na pracę statyczną pale dzielą się na: stojące i zawieszone. Jeżeli pale opierają się o grunt nośny, to noszą nazwę stojących, a pale nie dochodzące do gruntu nośnego nazywa się zawieszonymi.
Studnie obudowane kręgami betonowymi, podobne do stosowanych do czerpania wody z gruntu, oraz inne specjalnie skonstruowane, stosuje się w budownictwie do przekazywania obciążeń z budowli na znajdujące się głęboko nośne warstwy gruntu. Studnie nie są tak powszechnie stosowane jak pale fundamentowe.

Wykonuje się je, gdy nośna warstwa znajduje się na głębokości 7-4-15 m poniżej terenu. Na studniach posadawia się budowle ciężkie o niewielkich wymiarach w rzucie poziomym, jak: filary i przyczółki mostowe, wieże ciśnień, kominy fabryczne, pomniki itp.
Studnie wykonuje się z cegły, kamienia, betonu, żelbetu oraz ze stali. Najczęściej stosuje się studnie o przekroju kołowym (uprawnienia budowlane). Studnie mogą mieć również przekrój kwadratowy i prostokątny jedno- i wielokomorowy.
W przekroju pionowym gotowa studnia składa się z następujących elementów: noża wraz z okuciem, płaszcza, tzw. korka i wypełnienia.

Wymiary studni zależą od przenoszonych obciążeń. Nawet pod jednym budynkiem mogą być wykonane studnie o różnych wymiarach.
Kesony są to skrzynie jedno- lub wielokomorowe służące do wykonywania robót fundamentowych w gruncie nawodnionym, na dnie rzeki lub zbiornika wodnego poniżej zwierciadła wody, a po zagłębieniu i wypełnieniu stanowiące dolną część fundamentu (najczęściej filarów mostowych).

Korodujące działanie

Podczas zapuszczania w grunt do komory kesonu doprowadza się sprężone powietrze, które wypycha wodę z kesonu. ‘Równocześnie z zapuszczaniem kesonu na jego komorze wznosi się fundament.
Podstawą ochrony budowli przed korozją jest zabezpieczanie jej przed zawilgoceniem (program egzamin ustny).

Większość stosowanych obecnie materiałów budowlanych ma właściwości higroskopijne, tzn. wchłania wilgoć z atmosfery. Nasiąknięte wodą materiały przemarzają częściowo lub całkowicie w okresie zimy i przez to ulegają zniszczeniu. Inną przyczyną korozji są związki chemiczne (często rozpuszczone w wodzie), które działają agresywnie na materiały budowlane powodując ich zniszczenie (opinie o programie).
Korodujące działanie w stosunku do niektórych materiałów budowlanych ma również woda deszczowa, która nie zawiera żadnych soli i dlatego łatwo wypłukuje je z betonu, zaprawy itp.
Nasiąknięte wodą materiały mają gorsze właściwości izolacyjne od materiałów suchych, co wpływa niekorzystnie na warunki użytkowe w pomieszczeniach.
W celu zapobieżenia zawilgoceniu budowli i stworzenia w pomieszczeniu odpowiednich warunków użytkowych stosuje się różne rodzaje zabezpieczeń. Ich rodzaj zależy od typu budowli, przeznaczenia pomieszczeń źródeł zawilgocenia (segregator aktów prawnych).

Źródła te mogą być następujące:
- woda gruntowa lub przenikająca ze zbiornika albo cieku wodnego,
- opady atmosferyczne,
- woda lub ścieki powstające w toku produkcji (filtry, pompownie, stacje uzdatniania wody itp.) oraz w czasie użytkowania pomieszczeń, takich jak pralnie, łaźnie, ubikacje,
- ciecze w zbiornikach, osadnikach ścieków, basenach itp.,
- zła wentylacja pomieszczeń,
- za mała grubość ścian,
- wykonanie ścian i stropów z zastosowaniem zapraw (promocja 3 w 1).