Fundamenty obiektów

Ostatnio w Polsce rozpowszechnił się system konstrukcji szkieletowo-płytowych, w których podstawowym elementem nośnym są ramy w kształcie litery H (tj. składające się z dwóch słupów połączonych w środku belką poziomą) przy nie zmienionych elementach stropowych. Znane są również rozwiązania pośrednie, w których konstrukcję nośną stanowią częściowo płyty ścienne, a częściowo szkielet (program uprawnienia budowlane na komputer).

Fundamenty obiektów z elementów wielkowymiarowych w zależności od warunków miejscowych mogą być również prefabrykowane względnie wykonywane jako monolityczne (najczęściej wraz z całą kondygnacją podziemną).

Montaż konstrukcji wielkowymiarowych odbywa się zazwyczaj za pomocą żurawi wieżowych na torach ułożonych wzdłuż budowanego obiektu na zewnątrz, poza jego zarysem (w przeciwieństwie do hal przemysłowych, w których żurawie montażowe umieszcza się przeważnie wewnątrz hali) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Natomiast podziemie wraz z fundamentami montuje się raczej za pomocą żurawi gąsienicowych, które mogą pracować z obydwu stron budynku (przechodząc kolejno w miarę postępu robót z jednej strony budynku na drugą). Sposób ten można również z powodzeniem stosować do montażu wyższych kondygnacji w budynkach kondygnacjowych. Stosowane tu mogą być specjalnego typu żurawie samojezdne na podwoziu kołowym z długim wysięgnikiem zakończonym dziobem (uprawnienia budowlane). Żurawie te w czasie pracy podparte są na podporach odchylonych (lub wysuwanych) sterowanych hydraulicznie. Podpory te zmniejszają wahania żurawia w czasie podnoszenia montowanych elementów i zwiększają jego stateczność. Podwozie kołowe żurawia służy tylko do zmiany jego stanowiska roboczego (program egzamin ustny).

Zastosowanie żurawi wieżowych

Zastosowanie żurawi wieżowych do montażu fundamentów jest nieekonomiczne ze względu na niewykorzystanie wysokości podnoszenia i zasięgu przy wyższych kondygnacjach (konieczność nadmiernego odsunięcia torów żurawia z uwagi na nie zasypane jeszcze w czasie budowy podziemia i fundamenty) (opinie o programie).

Przy znacznej szerokości traktu (do 16 m) i niezbyt dużej wysokości budynku (do 23 m) z elementów wielkowymiarowych może się okazać korzystne zastosowanie do ich montażu żurawi bramowych o lekkiej konstrukcji rurowej stosowanych w budownictwie czechosłowackim i francuskim.

Dla budynków wysokich o znacznej szerokości traktów i dużych ciężarach elementów zachodzi konieczność stosowania tzw. montażu dwustronnego, tj. montażu za pomocą żurawi wieżowych usytuowanych po obu stronach montowanego budynku (aczkolwiek sposób ten jest z punktu widzenia organizacyjnego i ekonomicznego niewskazany). W przypadku budynku o niezbyt dużej długości można ułożyć tory żurawia z obydwu stron budynku i połączyć je między sobą umożliwiając w ten sposób zastosowanie jednego tylko żurawia. W przypadku dwustronnym montażu budynku (segregator aktów prawnych).

Rozwiązanie takie byłoby niecelowe montaż takiego budynku należy wykonać dwoma żurawiami usytuowanymi na oddzielnych torach, umieszczonych po obydwu stronach montowanego budynku. Zasadniczym warunkiem sprawnego montażu dwoma żurawiami jest zapewnienie ich bezkolizyjnej i ciągłej pracy. W tym celu należy budynek podzielić na odpowiednią liczbę działek o wielkości wynikającej z najmniejszej dopuszczalnej ze względów bezpieczeństwa pracy odległości usytuowania żurawi względem siebie (promocja 3 w 1).

Kolejność montażu musi być tak zaprojektowana, aby usztywnienie niezbędne było tylko do ustawienia pierwszych elementów, do których można by było mocować następne elementy. Warunki stateczności przestrzennej fragmentu budynku o konstrukcji wielkopłytowej.

Zespół czterech płyt ściennych połączonych ze sobą w górnych narożach oraz zespół trzech płyt ściennych przykrytych i powiązanych płytą stropową można uznać za ustrój stateczny (z warunkiem dobrego oparcia i połączenia płyt.