Gatunki egzotyczne

Niektóre gatunki egzotyczne zawierają tak dużo barwników, że pozyskuje się je z drewna dla celów praktycznych; tak np. barwnik hematoksylinę pozyskuje się z drewna kampeszowego (Haematoxylon campecheanum L.) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Związki twardzielowe, wypełniające wolne przestrzenie i impregnujące błony komórkowe drewna twardzieli, powstają w dużej ilości.

W związku z tym ciężar właściwy drewna twardzielowego jest wyższy od ciężaru bielu; występuje to wyraźnie zwłaszcza u drzew o intensywnie zabarwionej twardzieli. Punktem wyjściowym do powstawania związków twardzielowych są nie tylko materiały zawarte w żywych komórkach ulegających przemianom w toku procesów twardzielowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Główne źródło stanowi dopływ materiałów odżywczych z bielu i przetwarzanie ich w zmieniających się w twardziel warstwach drewna na związki twardzielowe. Związki te utleniają się na powietrzu, powodując ciemnienie twardzieli w drewnie świeżo ściętego drzewa.

W następstwie przesycania związkami twardzielowymi twardziel zyskuje dużą odporność na działanie czynników powodujących rozkład drewna. Odporność bielu oparta jest na innej zasadzie. Na skutek dużej zawartości wody biel zawiera mało powietrza, co utrudnia rozwój grzybów i stanowi podstawę dużej odporności bielu w drzewach żyjących. W miarę zmniejszania się wilgotności w wewnętrznych warstwach bielu drewno zostaje uodpornione przez stopniowe nasycanie związkami twardzielowymi. Mimo to odporność drewna twardzieli w żyjącym drzewie jest mniejsza niż odporność bielu; świadczy o tym fakt, że objawy rozkładu i zgnilizny występują najczęściej w strefie przyrdzeniowej i stąd dopiero rozprzestrzeniają się na zewnątrz (uprawnienia budowlane).

Inaczej przebiegają te zjawiska w drewnie ściętym. Wysychający biel wykazuje wilgotność sprzyjającą rozwojowi grzybów, prócz tego zawiera w komórkach miękiszowych potrzebne dla ich rozwoju związki odżywcze. W związku z tym biel traci swoją dotychczasową odporność, staje się dogodnym podłożem dla rozwoju grzybów i w krótkim czasie ulega rozkładowi; za przykład może służyć szybko gnijący biel dębu. Drewno twardzielowe natomiast, uodpornione przez naturalną impregnację, wykazuje po ścięciu podobną trwałość jak w okresie życia (program egzamin ustny).

Rozwój sosny

Na skutek przemian związanych z powstawaniem twardzieli wewnętrzne tkanki drewna obumierają, stają się bardziej odporne na działanie czynników destrukcyjnych i przejmują funkcje mechaniczne. Jednocześnie zmniejsza się wilgotność twardzieli, która przestaje brać udział w procesach przewodzenia wody (opinie o programie).
Wiek, w którym w drzewach pojawia się twardziel, zależy z jednej strony od gatunku drzewa, z drugiej zaś od warunków zewnętrznych, przede wszystkim glebowych i klimatycznych.

W podobnych warunkach klimatycznych sosna na żyznych glebach wytwarza twardziel później i mniej intensywnie niż sosna rosnąca na glebach ubogich. Dlatego też na glebach żyznych występuje tzw. sosna bielasta - poszukiwana w sklejkarstwie i w lotnictwie o małej twardzieli, a szerokiej warstwie bielu (segregator aktów prawnych).
W ciepłym klimacie twardziel rozwija się wcześniej niż w klimacie zimnym. W zachodniej Europie sosna zaczyna wytwarzać twardziel około 20 roku życia, w południowej Szwecji około 25 roku, w środkowej Szwecji około 40 roku, w północnej Europie, powyżej koła podbiegunowego, około 70 roku życia (promocja 3 w 1).

Jesion wytwarza zabarwioną twardziel w wieku 60 do 70 lat, w pewnych wypadkach proces twardzielowania rozpoczyna się już ok. 40 roku życia. Szeroko- słoisty, rosnący w odosobnieniu jesion ogrodowy osiąga wymiary drewna użytkowego (grubość ponad 30 cm na wysokości 3 m od dolnego przekroju) w wieku 40-50 lat. Dzięki temu drewno jesionu ogrodowego jest zazwyczaj wolne od zabarwionej twardzieli, w przeciwieństwie do jesionu leśnego, który wymiary użytkowe osiąga w wieku 80-100 lat. W młodocianym wieku drzewa biel obejmuje na poprzecznym przekroju pnia większą liczbę słojów niż twardziel.