Gatunki przekryć wodoszczelnych

Gatunki przekryć wodoszczelnych pozwalających na pozostawienie szczeliny powietrznej wentylacyjnej nie sprzyjają powstawaniu pęcherzy wodnych, a para wodna może być wydalana przez wyprowadzenie szczeliny od krawędzi dachu spod obróbki blacharskiej do specjalnych blaszanych wentylatorów umieszczonych na kalenicy dachu. Przykłady rozwiązań stropodachów wentylacyjnych podano w części IV (program uprawnienia budowlane na komputer).
Poza wymienionymi wyżej sposobami zabezpieczenia przed kondensacją pary wodnej stosowanymi w technice budowlanej istnieje szereg metod, które wymagają zastosowania instalacji ogrzewczych i wentylacyjnych.

Wśród różnych sposobów niedopuszczania kondensacji pary wodnej na powierzchni przegród, stosowanych już w istniejących niewłaściwie zaprojektowanych halach przemysłowych, można uzyskać zabezpieczenie przez:
- wzbudzenie ruchu powietrza wzdłuż przegrody,
- wzbudzenie ruchu ogrzanego powietrza wzdłuż przegrody,
- ogrzaną warstwę powietrza unoszoną wzdłuż przegrody w wyniku działania strumieni termicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sposoby te jednakże, pomijając stronę ekonomiczną, zmieniają parametry powietrza i nie zawsze mogą mieć zastosowanie (np. w tkalniach dopływ ciepłego powietrza podnosi temperaturę, a obniża względną wilgotność powietrza, co wymaga w dalszym ciągu dowilżania sztucznie powietrza) (uprawnienia budowlane). Wyżej wymienione sposoby znajdują również zastosowanie w miejscach występowania mostków termicznych i przy kondensacji powierzchniowej na szybach.
Szczególnie narażone są na zjawisko kondensacji powierzchniowej przegrody szklane: okna, świetliki i związane z nimi konstrukcje ram i słupków międzyokiennych. Posiadają one w przeciwieństwie do innych przegród budowlanych niekorzystne warunki akumulowania ciepła i wskutek małego oporu cieplnego (0,15H-0,3 m2h°C/kcal) charakteryzują się niskimi temperaturami na wewnętrznej powierzchni, co jest podstawowym warunkiem występowania kondensacji powierzchniowej pary wodnej (program egzamin ustny).

Realizacja zabezpieczenia

Ochrona przed kondensacją powierzchniową powinna polegać na zabezpieczeniu wewnętrznym powierzchni szklanych przegród: okien, świetlików przed niepożądanym spadkiem temperatury i stwarzaniu warunków, które eliminują możliwość występowania kondensacji powierzchniowej. Podane powyżej rozwiązania techniczne metod ogrzewczych nie dotyczą poprawy zasad pracy szklanej przegrody pod względem zabezpieczenia przed powstawaniem spadku temperatury powietrza napływającego na przegrodę i powierzchnię wewnętrzną przegrody.

Obecnie zostało opracowane rozwiązanie tego problemu (patent 51691) usuwające wady przegród szklanych, które z natury rzeczy nie mogą być okładane warstwami z materiałów ocieplających, jak to odbywa się przy normalnych przegrodach budowlanych (opinie o programie). Zamiast dodatkowych warstw ocieplających stwarza się poduszkę ciepłego powietrza przez wytworzenie warstwy ciepłego powietrza, likwidującej ujemny skutek spadku temperatury. Realizacja zabezpieczenia jest prosta, gdyż jest tylko adaptacją czysto budowlaną, nie wymagającą praktycznie dodatkowych nakładów i może obejmować przypadki nowo projektowanych hal, jak również adaptacje do hal już istniejących (segregator aktów prawnych). Zapotrzebowanie ciepła ogranicza się do pokrycia strat ciepła zewnętrznego oszklenia i mieści się w sumie strat ciepła hali, więc przegroda jest składnikiem instalacji ogrzewczej.

W tym celu przed oknem pojedynczo lub podwójnie szklonym stawia się ekran, do którego może być użyty każdy przezroczysty materiał (szkło, folia z tworzyw sztucznych, itp). Ekran powinien być umocowany od wewnętrznej powierzchni (tworzy się rodzaj podwójnego lub potrójnego okna). W zamkniętej przestrzeni pomiędzy ekranem cieplnym a zewnętrznym pojedynczym lub podwójnym oknem należy umieścić grzejnik, który może być zasilany energią używaną do ogrzewania, a więc parą, ciepłą wodą, ciepłym powietrzem lub prądem elektrycznym (promocja 3 w 1).

Wydajność cieplną grzejnika liczy się na pokrycie strat ciepła zewnętrznego oszklenia otworu okiennego w stosunku do temperatury wewnętrznej pomieszczenia i odpowiedniej temperatury zewnętrznej według warunków klimatycznych.