Gaz - środek bezpośredniego ogrzewania

Gaz jako środek do bezpośredniego ogrzewania pomieszczeń ma takie zalety, jak: stałą gotowość natychmiastowego zapalania się, łatwą regulację, zbędność specjalnej obsługi. Ponadto przy używaniu gazu łatwo jest pomieszczenie utrzymać w czystości, ponieważ nie trzeba gromadzić opału ani usuwać popiołu. Z drugiej strony jednak wysoka cena ciepła pochodzącego z gazu oraz wyższe koszty wykonania palenisk wraz z przyłączeniami gazowymi i kominowymi stanowią wadę przy ogrzewaniu gazem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy rozpatrywaniu problemu, co jest bardziej opłacalne do ogrzewania pomieszczeń: gaz czy opał stały, można przyjąć, że gaz, jeżeli wyżej szacuje się pod względem gospodarczym wspomniane korzyści i krótszy jest czas wykorzystania urządzeń grzejnych. Przy układzie odwrotnym bardziej celowe staje się stosowanie opału stałego. Nie jest zatem możliwe ustalenie ogólnej zasady opłacalności użycia gazu do ogrzewania pomieszczeń, jak to czasem próbowano robić, na przykład w ten sposób: ,,ogrzewanie gazowe jest ekonomiczne, gdy 1 m:t gazu nie kosztuje więcej niż 1 kG węgla kamiennego albo koksu”.Dla stale ogrzewanych pomieszczeń koszty ogrzewania gazowego przy naszych cenach są najczęściej wyższe od kosztów ogrzewania opałem stałym, co wykazano w następującym przykładzie.
Dla ogrzewania gazowego bardziej korzystny jest stosunek kosztów przy okresowym ogrzewaniu pomieszczeń i odpowiednio zmniejszonym obciążeniu przyrządów grzejnych. Natychmiastowe włączenie pełnej wydajności piecyka umożliwia uzyskanie krótszego czasu nagrzewania i mniejszych wydatków ciepła. Znaczne oszczędności ciepła można osiągnąć (co nie jest możliwe przy ogrzewaniu piecami na opał stały, które mają dużą bezwładność) dzięki regulacji i możliwości całkowitego wyłączenia gazu, jeżeli pomieszczenie nie musi być już ogrzewane.

Oszczędności te przy krótkotrwałym wykorzystaniu pomieszczenia mogą być tak znaczne, że całkowicie wyrównają wyższą cenę gazu. Dla takich warunków pracy nie można jednak przeprowadzić prawidłowego rachunku porównania kosztów, ponieważ nie da się ściśle określić zapotrzebowania ciepła (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Miejscowe ogrzewanie gazowe ma zastosowanie głównie w pomieszczeniach wykorzystywanych dorywczo i krótkotrwale, przede wszystkim w okolicach o łagodnym klimacie, na przykład we wszelkiego rodzaju pomieszczeniach i salach do zebrań, rzadziej wykorzystywanych pomieszczeniach mieszkalnych i biurowych, kościołach, salach wystawowych, budynkach szkolnych wykorzystywanych tylko przez pół dnia i w pomieszczeniach przemysłowych nie przyłączonych do ogrzewania centralnego.

Miejscowe ogrzewanie gazowe okazało się również skuteczne jako ogrzewanie dla okresów przejściowych w pomieszczeniach z ogrzewaniem centralnym. Promienniki znajdują poza tym coraz większe zastosowanie w ogrzewaniu ciągłym pomieszczeń fabrycznych oraz w specjalnych przypadkach, jak ogrzewanie tarasów, chodników przed wystawami itp.
Zapotrzebowanie ciepła pomieszczeń stale użytkowanych należy obliczać wg normy DIN 4701 *), szczególnie wtedy, gdy cały budynek trzeba zaopatrzyć w piece gazowe; ponieważ jednak nie można przeciążać pieców gazowych i ponieważ w nocy są one rzadko używane, trzeba przyjmować z dużym zapasem dodatki na nagrzewanie pomieszczeń (uprawnienia budowlane).

Piece gazowe

Jeżeli piece gazowe służą głównie do krótkotrwałego ogrzewania pomieszczenia, wówczas wymaganą wydajność ustala się metodą przybliżoną, ponieważ nie można przeprowadzić dokładnego obliczenia zapotrzebowania ciepła dla takiego sposobu ogrzewania. Na rys. 1-20 przedstawiono graficznie wydajności grzejne, określone na podstawie doświadczeń, wymagane dla pomieszczeń o kubaturze 15-4- 200 m3 przy jednogodzinnym okresie nagrzewania i różnicy temperatur równej (tw - tzw) = 40 °C) (program egzamin ustny).

Rozróżniono tu trzy rodzaje pracy: pierwszy - ogrzewanie przez 8 godzin wciągu dnia lub więcej (określony jako ogrzewanie ciągłe), drugi przez mniej niż 8 godzin dziennie (ogrzewanie przez pół doby) i ogrzewanie w ciągu pojedynczych godzin (ogrzewanie okresowe). Z wykresu tego widać, że obliczenia są prowadzone przy jednostkowym średnim zapotrzebowaniu ciepła 80 -4- 150 kcal/m3h. Dla większych pomieszczeń do 1000 m3 wystarcza w przybliżeniu 70 kcal/m3h, dla wielkich pomieszczeń do 5000 m3 - 50 kcal/m3h. Wartości z rys. 1-20 są miarodajne dla normalnych konstrukcji budynków i normalnych warunków położenia. Dla warunków wyjątkowo dobrych zaleca się zmniejszenie o 10%, a dla warunków niepomyślnych zwiększenie 10-20%.
Przy ogrzewaniu pomieszczeń promiennikami o wysokich temperaturach, powietrze ogrzewa się jedynie pośrednio (opinie o programie).

Temperatura powietrza jest niższa od temperatury powierzchni napromieniowanych, a w przeciwieństwie do warunków, w których przeważa wymiana ciepła drogą konwekcji, temperatura powietrza w przekroju pionowym jest w dużym stopniu wy równana, wskutek czego wystarcza mniejsza wydajność cieplna. Zapotrzebowanie ciepła zmniejsza się w taki sam sposób. W pewnym zakresie poszczególne części dużego pomieszczenia można również ogrzewać w sposób mieszany. Według danych wytwórcy jednym palnikiem o wydajności ok. 3000 kcal/h można ogrzać 8 - 10 m2 powierzchni podłogi w warunkach niekorzystnych, a do 20 m2 w warunkach korzystnych (segregator aktów prawnych).
Jako warunki niekorzystne uważa się wysoką temperaturę powietrza wewnętrznego, duże straty ciepła przez ściany i podłogę, silne ruchy powietrza, dodatkowe powierzchnie przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniu oraz ogrzewanie częściowe i praca krótkotrwała.

Jeśli przyjąć, że promienniki są umieszczone na wysokości 4 m nad powierzchnią podłogi, to dane te odpowiadają jednostkowemu zapotrzebowaniu ciepła przestrzeni powietrznej leżącej pod promiennikiem, które wynosi 38 - 90 kcal/m3h, a zatem jest równe wartościom zgodnym z wartościami granicznymi dla pieców gazowych (promocja 3 w 1).