Gips surowy

Z dozownika mieszanka jest kierowana do mieszarki. Następnie odważa się gips surowy na wadze automatycznej i dozuje bezpośrednio do mieszarki H, do której uprzednio wlano wodę podgrzaną ze zbiornika i dodano ścinki świeżej masy oraz emulsję powierzchniowo czynną dostarczoną przez przewód. Po dodaniu wymienionych składników miesza się je przez okres 3-5 min, po czym dodaje się proszek glinowy i całość miesza się przez dalsze 2 min. Temperatura składników w mieszarce regulowana jest przez doprowadzenie pary przewodem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Następnie masę wylewa się do form.

Po wyrośnięciu i wstępnym związaniu masy następuje ścinanie przerostów i krojenie na odpowiednie elementy krajalnicą. Zestaw form na wózkach wprowadza się do autoklawu, a po okresie autoklawizacji elementy rozładowuje się w magazynie gotowych wyrobów.
Metoda SW (silikatu wolnotężejącego) polega na wytwarzaniu betonu komórkowego z zastosowaniem spoiwa mieszanego cementowo-wapiennego oraz szlamu piaskowego z dużą zawartością części spoiwa.
Metodę tę w skrócie można scharakteryzować następująco: stosowanie spoiwa mieszanego odbywa się w ten sposób, iż jedno ze spoiw (hydraliczne) zostaje przemielone na mokro w młynie wraz z kruszywem, a drugie spoiwo dodaje się bezpośrednio do mieszarki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

I tak, np. aby otrzymać beton komórkowy klasy I odmiany 0,7 kG/ /dcm:i na 1 m3 gotowego wyrobu, należy zemleć w młynie rurowym ok. 40-60 kg wapna palonego lub cementu z piaskiem i wodą i wlać do mieszarki, po czym wsypać do mieszarki 60-M20 kg spoiwa, które nie było mielone. Do przemiału z kruszywem może być również zastosowany zamiast cementu dobry żużel paleniskowy z wapnem hydraulicznym, przy czym należy wtedy do mieszarki dodawać mielone wapno palone.
Strukturę silikatu wolnotężejącego SW (widoczne duże zróżnicowanie wielkości komórek).

Praktyka przemysłowa wykazała opłacalność tej metody i obecnie zakłady, które dotychczas pracowały wg technologii BLR, przestawiane są na technologię SW.
Piasek. Wymagania jak dla piasku do produkcji BLB (uprawnienia budowlane).
Cement. Wymagania jak dla BLB (może być również stosowany cement portlandzki marki 250 lub 350).
Żużel paleniskowy. Do wyrobu SW nadaje się żużel z bieżącej produkcji po ostudzeniu wodą oraz żużel paleniskowy ze zwałów nieprzepalony, względnie żużel przepalony ze zwałów, odsiany do frakcji powyżej 4 mm.

Wapno palone

Żużel powinien spełniać ponadto następujące wymagania techniczne:
- nie zawierać zanieczyszczeń obcymi ciałami stałymi w postaci ziemi, elementów skał i cegieł, drewna, szamotu, odpadów metalowych itp.;
- zawartość niespalonego węgla nie może przekraczać 10%;
- zawartość siarki w postaci siarczków nie może przekraczać 0,2% (program egzamin ustny).
Niezależnie cd tego, przydatność żużla paleniskowego do produkcji
betonów komórkowych należy stwierdzić na podstawie próbnych odlewów (opinie o programie).
Wymagania jak dla PGS.
Stosowanie technologii §W jest wygodne w produkcji. W technologii

tej dopuszcza się większą tolerancję w stosunku do jakości składników niż w innych technologiach produkcyjnych betonów komórkowych. Kolejność dozowania składników. Przygotowany szlam temperaturze ok. 35H-37 °C i składzie: piasek, żużel kotłowy i wapno hydratyzowane (lub piasek i cement) wlewa się do mieszarki, a następnie dodaje się emulsję i gips surowy mielony. Przy alternatywie bez żużla - gipsu nie stosuje się (segregator aktów prawnych).
Wymienione składniki miesza się wspólnie przez okres 2 min, a po dodaniu palonego wapna mielonego dalsze 3 min.

Następnie dodaje się proszek glinowy uprzednio wymieszany z wodą miesza wszystkie składniki przez 2 min. Po wymieszaniu wlewa się masę do form.
Piasek dostarczany jest do silosu 2 za pośrednictwem przenośnika taśmowego 1, natomiast żużel kotłowy lub wapno kawałkowe palone rozdrabniany jest w kruszarce 3 i podnośnikiem kubełkowym 4 podawany do zasobnika (promocja 3 w 1).