Głębokość otworu

W celu uzyskania większej ilości materiału skalnego wiercimy kilka lub kilkanaście otworów szeregowo, odpowiednio do konfiguracji tarasów.
Głębokość otworu g wynosi ok. 1,5-2 t gdzie t oznacza linię najmniejszego oporu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy większych głębokościach g ładunek powinien być rozdzielony i umieszczony na różnych wysokościach. Przy równoczesnym zapalaniu odległość między poszczególnymi otworami wynosi ok. 1,5 t, średnice otworów - ok. 4 cm. Jeśli zachodzi konieczność umieszczenia w otworze większej ilości materiału wybuchowego, wykonujemy poszerzenie dolnej części otworu przez umieszczenie w nim małej ilości materiału kruszącego, po czym oczyszczamy otwór z okruchów za pomocą specjalnych do tego celu skonstruowanych łyżek.
Materiały wybuchowe. Materiały wybuchowe stosowane do odstrzelania skał dzielą się na dwie grupy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Materiały rozsadzające, do których należą saletra strzelnicza, proch czarny górniczy i materiały pokrewne. Działają one przez spalanie się w pewnym czasie z wydzielaniem dużej ilości gazów, które z kolei rozsadzają skałę. Materiały tej grupy wybuchają przez doprowadzenie ognia za pomocą lontu prochowego (Bickforda) lub za pośrednictwem zapalników elektrycznych, w których wywołujemy iskrę prądem.
Materiały krusząco-rozsadzające rozkładają się w całej swej masie równocześnie pod wpływem bodźca - detonatora, działają miażdżąco na przylegające skały, rozsadzają bliższe i powodują pęknięcia w dalej położonych partiach skalnych (uprawnienia budowlane).

Należą do nich: dynamit, żelatyny wybuchowe, bawełna strzelnicza. nitrogliceryna, nitrozwiązki aromatyczne węglowodorów, związki amonosaletrzane, tzw. amonity, chlorany i nadchlorany.
Działanie tej grupy materiałów jest znacznie silniejsze i gwałtowniejsze w porównaniu z materiałami grupy pierwszej (program egzamin ustny).

Detonatory

Jako detonatorów używamy spłonek z piorunianem rtęci lub azotkiem ołowiu. Eksolozję możemy również spowodować za pomocą lontu detonacyjnego. Wybuch spłonki spowodować można za pomocą lontu lub też iskry zapalnika elektrycznego. Lont detonacyjny zapala się za pomocą spłonki zapalającej. Szybkość przenoszenia działania wybuchowego dochodzi do kilku km/sek. W zależności od twardości i przeznaczenia odstrzelonych skał stosuje się odpowiednie typy materiałów wybuchowych. I tak. im drobniejszy chcemy otrzymać produkt i im skała jest twardsza, tym działanie materiałów użytych musi mieć charakter bardziej kruszący i na odwrót (opinie o programie).

Przy stosowaniu materiałów wybuchowych musimy starannie dobierać odpowiednie ich rodzaje i wielkości ładunków, pamiętając o tym, że wywołane wybuchem wstrząsy, rozchodzą się dość daleko i osłabiają spoistość przylegających skał i powodują nowe pęknięcia wzdłuż ukrytych płaszczyzn podzielności.
Materiały rozsadzające można w otworach skalnych umieszczać luźno w przeciwieństwie do materiałów kruszących, które umieszcza się w otworze w gotowych ładunkach. Po umieszczeniu w otworze ładunku i urządzeń do zapalania względnie detonacji wykonujemy uszczelnienie otworu gliną, piaskiem lub innym materiałem niepalnym i drobnoziarnistym, czyli tzw. przybitką.

Przybitkę ubijamy drewnianym prętem, zwanym steporem, najpierw lekko, następnie coraz silniej w miarę oddalania się od ładunku (segregator aktów prawnych). Przybitkę wykonujemy w celu zabezpieczenia się przed uchodzeniem gazów z otworu w czasie wybuchu i zwiększenia siły działania wybuchu. Pamiętać należy, że wszystkie roboty strzałowe mogą być wykonywane jedynie przez wykwalifikowanych pracowników, tzw. strzałowych, uprawnionych do ich wykonywania przez władze górnicze, np. Urząd Górniczy.

Bardzo duże usługi w kamieniołomach skał niezbyt twardych (marmury, piaskowce itp.) oddają piły linowe, za pomocą których wydobywa się duże bloki.
Zaletą ich jest łatwość ustawiania, mała ilość odpadu przy wydobywaniu, małe zużycie siły oraz niewielki koszt instalacji (promocja 3 w 1).