Głębokość posadowienia budynków

Głębokość posadowienia budynków płuczki, flotowni czy sortowni uzależniona jest, oprócz warunków gruntowych, od zakładanych pod terenem fundamentów wag wagonowych, rząpi i innych wgłębień, wynikających z wymagań technologii zakładu. Górną powierzchnię konstrukcji fundamentów zakłada się około 50 cm poniżej poziomu terenu (± 0,0 m) dla dogodnego podbicia żwirem podkładów torów kolejowych, ułożonych między rzędami słupów, nad fundamentami (program uprawnienia budowlane na komputer).

W razie występowania ponad poziomem posadowienia agresywnej dla betonu wody gruntowej lub ociekowej wszystkie powierzchnie fundamentu stykające się z gruntem należy zaizolować, powlekając je odpowiednimi preparatami bitumicznymi lub nawet dwiema warstwami papy izolacyjnej na lepiku, z zabezpieczeniem okładziną klinkierową na cemencie hutniczym lub specjalnym kicie odpornym na działanie danych wpływów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Stropy żelbetowe projektuje się tutaj przeważnie jako płytowo-żebrowe. W szkieletach stalowych zakłada się, najwygodniejsze dla ustawienia na dźwigarach stropu i zakotwienia w nich maszyn i innych urządzeń mechanicznych, płyty żelbetowe między stalowymi dźwigarami, zrównując ich górną powierzchnię z górną stopką dźwigara.

W rozwiązaniu tym nie ma jednak ani zapewnienia ciągłości pracy statycznej płyty przy jej zginaniu, ani współdziałania tej płyty z dźwigarami. Współpraca taka, jak i tarczowe działanie zespolonej konstrukcji stropu jako poziomego tężnika, będzie zapewniona przy założeniu górnej powierzchni płyty co najmniej 3 cm ponad dźwigarem, dla przepuszczenia ciągłego zbrojenia z jednego przęsła na drugie (uprawnienia budowlane). W celu przymocowania urządzeń mechanicznych przyspawać można - w tym przypadku - do górnych stopek dźwigara, w potrzebnych odstępach, odpowiednie odcinki ceowidków lub innych kształtowników walcowanych.

Ustrój nośny stropów zakłada się zasadniczo poziomo, dla odprowadzenia zaś wód ociekowyeh do koryt, rur spustowych i rząpi konieczne spadki, wynoszące’ 2-r-5%o (wyjątkowo 5% w przypadkach znaczniejszego zamulenia podłóg w budynkach płuczek lub flotacji), uzyskuje się w ułożonej na żelbetowych płytach zatartej na gładko gładzi cementowej (o średniej grubości 3 cm), wykonanej na grysiku bazaltowym, z dodatkiem środków uszczelniających (program egzamin ustny).

Płyty stropowe

Nad pomieszczeniami rozdzielni elektrycznych itp. stropy te izoluje się dodatkowo kilkoma warstwami papy na lepiku albo nawet wykładziną z blachy cynkowej lub ołowianej. Od spodu płyty stropowe pozostawia się w stanie surowym, bez wyprawy, malując je ewentualnie tylko mlekiem wapiennym. Jedynie dolny strop ( + 6,0 m) nad torami kolejowymi, o ile takie istnieją pod budynkiem płuczki dla odprowadzenia wagonami produktów przeróbki, izoluje się czasem od spodu płytami wiórkowo-cementowymi grubości 5 cm lub innymi, w celu zredukowania wpływów zmian temperatury atmosfery na żelbetowy ustrój nośny, zamknięty ponad tym poziomem ścianami zewnętrznymi.

W budynkach przeróbki mechanicznej utrzymywana jest w okresie zimowym temperatura ponad +12°C (opinie o programie).
Niektóre partie stropów pokryte są rusztami z płaskowników typu wema lub blachą żeberkową. Dookoła otworów montażowych niezakrywanych, podobnie jak i wzdłuż wszystkich biegów schodowych i podestów, konieczne są poręcze (najdogodniejsze z rur stalowych) oraz burty-obramowania wysokości 15 cm, wykonane np. z 3 mm blachy stalowej, według przepisów bhp (segregator aktów prawnych).
Pokrycia dachowe budynków przeróbki mechanicznej węgla wykonuje się najczęściej z prefabrykowanych płyt żelbetowych (panwiowych) opartych na wiązarach stalowych lub rozporach ram żelbetowych.

Płyty te powinny być połączone monolitycznie dla zapewnienia tarczowej pracy połaci dachowej. Jako izolację termiczną układa się na płytach dachowych najczęściej płyty wiórkowo-cementowe grubości 5 cm lub pianobeton z warstwą wyrównawczą zaprawy cementowej. Pokrycie stanowią 2 warstwy papy na lepiku (promocja 3 w 1).