Gleby górskie

W sumie jest 12 wodospadów o wys. przekraczającej 250 ni. Norte norweskich rzekach liczne są progi i wodospady wegi.i posiada wiele jezior, gł. polodowc owych, które ł.jcznie zajmuj.) 5,1″.. pow. kraju. Do najwiykszych należ.): Mjosa (562 km’), Ross (210 km ), Feinund (204 km ) i Randsfjorden (I 56 km ). Na wysoko położonych Ijeldac h, ponad granic.) wiec znego śniegu, znajduj.) siy liczne lodowce i pola lodowe, o l.jcznej pow. ok. 5 tys. km . Do najwiykszyc li należ.): losledalsbreen 14)57 km ), Vestre Svartisen (221 km-‘), Sonclre Folgelónni (1 fil km’), Ostre Sv.ir tisen (14)1 km ), Bl.iniannsisen 1557 km ) i Hardan- gerjokulen (7 5 km ). W Norwegii przeważaj.) gleby górskie, na dużych obszarach inicjalne, ledynie 5% pow. kraju (gł. na pd.) posiada gleby zdatne do uprawy. S.) one płytkie- i wykształciły siy na gliny morenowe oraz osadac li mor skieli i rzecznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Lasy zajmują tylko 27% pow. kraju i sięgają do wys. 1000 iii n.p.ni. na pd. oraz 500 ni n.pan. na pn. W Japonii granic a lasu przebiega na wys. 500 m n.p.ni. W składzie gatunkowym dominuj.) świerk i sosna, z domieszką brzozy. Na pd. wyslypuj.) lasy Iiściaste z bukiem, dyliem i lipą (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Powyżej piylra lasu rosn.) krzewiaste zarośla ustypuj.jce wyżej miejsca tundrze górskiej, dochodzącej aż do pd. krańców (.cii Skandynawskie h. Wiykszose powierzę zajmuje tundra z , trawami, krzewinkami i porostami (m.in. chrobotek reniterowy). Najwyższe partie gór pozbawione s.) roślinność i, Słabo odwadniane kotliny śródgórskie zajmuj.) torfowiska (uprawnienia budowlane). Norwegia posiada I 8 parków narodowych, o łącznej pow. ok. 1,4 min ha (1998). Największymi są: Hardangervidda (842 tys. ha) na pel., Salttjellet-Svartisen (210,5 tys. ha) w środk. Norwegii oraz 0vre Anarjakka (140 tys. ha) w regionie Finnmark. Poza tym jest 86 obszarów c bronionego krajobrazu (506,8 tys. ha) oraz I 819 rezerwatów przyrody (248 tys. ha) (program egzamin ustny).

Górskie rejony

Norwegię zamieszkuje 4,45 min mieszkańców, przy czym ludność nie jest równomiernie rozmieszczona. Gęstość zaludnienia dla całego kraju wynosi 18,8 osób/km². Najgęściej zaludniona jest pd. część kraju, wokół Oslotjorden (Ostfold - 63 osoby/km², Akershus - 100 osób/ km², Vest fold - 98,5 osoby/km²), a najsłabiej pn. obszary (Nordland - 7 osób/km², Troms - 6 osób/ km’, Finnmark - 1,6 osoby/km’) (opinie o programie). Przyrost naturalny wynosi 3,5%» , przy śmiertelności niemowląt na poziomie 4 zgonów na 1000 urodzeń żywych. Saldo migracji jest dodatnie (ok. 2%,). Dość duże są migracje wewnętrzne, zwł. z dalekiej pn. (Finnmark, Troms, Nordland) w kierunku pd. (gl. do Oslo i sąsiednich regionów: Ostfold, Akershus, Vestfold). Na 100 kobiet przypada 98 mężczyzn. Struktura wiekowa przedstawia się następująco: 0-14 lat - 20%, 15-64 lata - 65%, powyżej 65 lat - 15% (segregator aktów prawnych).

Średnia dł. życia jest wysoka i wynosi 78,3 lat (75,4 lat dla mężczyzn i 81,1 lat dla kobiet). Wśród ludności powyżej 15. roku życia nie ma analfabetów. Pod względem etnicznym jest to kraj w zasadzie jednolity, gdyż 96,6% mieszkańców stanowią Norwegowie. Poza tym zamieszkują tu Szwedzi, Duńczycy, Brytyjczycy. W regionach pn., zwł. Finnmarku, żyje społeczność Lipońska (ok. 20 tys.), a gl. centrami kultury Lipońskiej są miasta Karasjok i Kautokeino. językiem urzędowym jest norweski, bardzo zróżnicowany na obszarze kraju (promocja 3 w 1). Wiele społeczności rejonów górskich posługuje się własnymi odmianami tego języka. Istnieją zasadniczo dwie równoprawne odmiany: tzw. nynorsk (nowonorweski), którego używają przede wszystkim mieszkańcy zach. wybrzeża, oraz bokmal, którym mówią mieszkańcy Oslo i okolic. Zdecydowana większość Norwegów to luteranie (89%), zrzeszeni w kościele państwowym. Pozostali to inni protestanci oraz katolicy. Około 3/4 ludności mieszka w miastach, z których największymi są: Oslo (500 tys. mieszk.), Bergen (225 tys.), Trondheim (146 lys.) oraz Stavanger (107 tys.).