Główna rura

Po ochłodzeniu i utwardzeniu modelu poliakrylowego sporządzono z niego formę gipsową. Pierwsze zlewy wykonano z formy gipsowej, później do masowej produkcji używano form drewnianych, które jednak okazały się niezadowalające, wobec czego sporządzono formę z brązu (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy pomocy próżni i ciśnienia płyta akrylowa wciskała się w formę. Tak wytłoczony przedmiot swobodnie chłodzono gazem cyrkulującym wokół formy. Przed kształtowaniem płytę poliakrylową ogrzewano promiennikami podczerwieni, aby stała się miękka, brzeg umywalki wyginano mechanicznie. Zlewy i miski umywalni produkowane z poliakrylanu mogą być białe, zielone lub niebieskie. Przez dłuższy okres czasu zlewy poddawano działaniu chemikaliów, lekarstw domowych i działaniu ściernemu środków czyszczących, nie zaobserwowano jednak widocznych ujemnych zmian spowodowanych działaniem tych substancji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z tworzyw akrylowych wykonano całe urządzenie klozetowe. Składało się ono z muszli klozetowej, sedesu i kołnierza mocującego. Elementy te wykonano w podobny sposób jak zlewy, tzn. przez ogrzanie płyty akrylowej i przymocowanie jej do formy. Główna rura odpływowa podtrzymywana jest na poziomie podłogi przez kołnierz akrylowy. Zasadniczą zaletą użytego do produkcji materiału jest jego lekkość; ciężar całej instalacji wynosi łącznie z muszlą tylko 14,15 kG, co stanowi połowę ciężaru zwykłych tego rodzaju urządzeń ceramicznych (uprawnienia budowlane).

Sedesy wykonuje się za pomocą formowania wtryskowego. Są one wydrążone wewnątrz, z żeberkami dla wzmocnienia konstrukcji, zmniejszającymi ciężar przy jednoczesnym zachowaniu tej samej wytrzymałości. Sedesy mogą mieć zabarwienie jasne lub ciemne, a dzięki gładkiej powierzchni mycie ich jest ułatwione. Korpus płuczki jest koloru czarnego, co kontrastuje w sposób przyjemny z aluminiowym gzymsem, rurą odpływową i chromowanymi uchwytami do łańcuszków (program egzamin ustny).

Kształt i wykonanie płuczek

Kształt i wykonanie płuczek zaprojektowano tak, aby zapewnić jak największą wydajność i dobre warunki higieniczne; linie opływowe utrudniają gromadzenie się kurzu, a czyszczenie jest bardzo ułatwione. Na skutek zbyt niskiego umieszczenia płuczek metalowych zanotowano znaczną ilość wypadków, zwłaszcza w szkołach i podobnych instytucjach. Gdy pokrywy żeliwne lub z ogniotrwałej gliny upadną na podłogę, wówczas łatwo się łamią, co wzięto pod uwagę przy projektowaniu płuczek z tworzyw sztucznych. Pokrywa ma grubość 12,5 mm, a jej złamanie wymaga znacznej siły. Przymocowuje się ją śrubami (opinie o programie). Konsolki zastąpiono specjalnie zaprojektowanymi ukrytymi uchwytami, płuczki mają pojemność 9, 11 i 13,5 1.

Przeprowadzono wiele prób w celu otrzymania nie śniedziejącego kurka do wody w gospodarstwie domowym. Pierwotnie kurki metalowe próbowano pokrywać warstwą żywicy syntetycznej, lecz trudności techniczne stanęły temu na przeszkodzie. W roku 1931 firma Ebonestos Insulators Ltd. w Londynie wykonała metodą formowania 3 przedmioty w jednym kawałku, a mianowicie: uchwyt, pokrywę i spodnią część wraz z wylotem. Aby uniknąć przeciekania wody część spodnią przymocowano na stałe do mosiężnego wierzchu (segregator aktów prawnych).

Tworzyw sztucznych użyto również do wyrobu mechanizmu pływaka. Dotychczas pływaki wykonuje się z dwóch połówek cienkiej blachy miedzianej, a ich działanie zależy od tego, czy są wodoszczelne. W razie rozluźnienia szwu między połówkami pływak taki nie nadaje się do użytku. Lepszy okazał się pływak wykonany z octanu celulozy, składający się z dwóch połówek sklejonych acetonem, który rozpuszcza octan celulozy, dzięki czemu otrzymuje się pływak wykonany jak gdyby z jednej sztuki (promocja 3 w 1). Wytrzymałość i giętkość pływaka z octanu celulozy uniemożliwia jego deformację. Liczne materiały poddano próbom na działanie korozyjne różnych rodzajów wody i na jej absorpcję. Materiał taki nie powinien mieć własności płynięcia na zimno, gdyż spowodowałoby to odkształcenie pływaka i przeciekanie wody. Najodpowiedniejszym tworzywem do tego celu okazał się polistyren; podobnie jak inne tworzywa sztuczne jest on odporny na korozję, a na jego gładkiej powierzchni utrudnione jest zatrzymywanie się, a tym samym i rozwój mikroorganizmów, co ułatwia normalną pracę urządzenia.