Gotowe rozwiązania

W Warszawie sytuacja kształtuje się odmiennie. Przeprowadzona uprzednio unifikacja elementów dotyczyła wprawdzie tylko niektórych technologii przewidzianych do stosowania w latach 1966-1970, lecz przygotowała warunki i doprowadziła do wypracowania metody uzyskania rozwiązań projektowych, zabezpieczających warunki zaspokojenia zmiennych potrzeb inwestorów przy równoczesnym zachowaniu rygorów wynikających z potrzeb producenta elementów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dodatkowym czynnikiem, który należało uwzględnić, była reorganizacja warszawskich przedsiębiorstw budowlanych, związana z ich specjalizacją i rejonizacją metod wykonania. W rezultacie zdecydowano się w Warszawie na kontynuowanie prac unifikacyjnych i oparcie tzw. zestawu wojewódzkiego na serii nowych projektów, nie zaś uzyskanie go przez wybór z gotowych rozwiązań (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jako jeden z podstawowych celów UW-2 uznano uzyskanie pełnowartościowych pod względem użytkowym i eksploatacyjnym, tanich w sensie zarówno ceny sprzedażnej, jak i kosztów społecznych mieszkań i budynków mieszkalnych, które mogłyby stanowić podstawę realizacji co najmniej 70% planu budownictwa mieszkaniowego Warszawy w latach 1966-1970 (około 115 tys. izb). Jest to zatem zadanie znacznie trudniejsze, niż zaprojektowanie pojedynczego budynku tzw. „oszczędnego”, wymaga bowiem stworzenia warunków uzyskania kompleksowej obniżki kosztów na wszystkich etapach procesu inwestycyjnego, przede wszystkim u podstaw organizacji wykonawstwa budowlanego (uprawnienia budowlane).

Tak postawione zadanie wymagało sformułowania i konfrontacji wymagań poszczególnych partnerów, zainteresowanych w budownictwie mieszkaniowym, tj. wymagań wynikających z przesłanek planowania gospodarczego, przestrzennego, potrzeb inwestorów i użytkowników, możliwości i potrzeb wykonawstwa wszystkich szczebli. Wymagania te można by uporządkować w następujący sposób (program egzamin ustny).

Dla umożliwienia właściwej gospodarki terenami istotne są:

1. duża pojemność budynków,
2. łatwość dostosowania do konkretnych różnorodnych warunków urbanistycznych.

Inwestora interesuje przede wszystkim:

• elastyczność struktury mieszkaniowej i łatwość dostosowania do konkretnych potrzeb,
• możliwie duża wartość funkcjonalna i użytkowa mieszkań i budynków,
• utrzymanie ceny sprzedażnej 1 m² w granicach wskaźników dyrektywnych na lata 1966-1970,
• możliwość przystosowania do zmiennego standardu wyposażenia (podstawowy - podwyższony),
• niski koszt oraz łatwość eksploatacji mieszkań i budynków (opinie o programie).

Zmniejszenie zakresu prac projektowych

Dla przedsiębiorstw wykonawczych istotne są:

• maksymalna typizacja elementów budowlanych,
• prostota układu konstrukcyjnego i łatwość montażu,
• typizacja poszczególnych procesów technologicznych i montażowych,
• łatwość dostosowania do zmiennej sytuacji materiałowej,
• łatwość wprowadzania zmian i usprawnień wynikających z wymagań postępu technicznego i organizacyjnego,
• zabezpieczenie właściwej równowagi między ceną sprzedażną a kosztem własnym przedsiębiorstwa (segregator aktów prawnych).

W wyniku uznano za konieczne podjęcie dalszej rewizji pojęcia typizacji w budownictwie mieszkaniowym. Dotychczasowe doświadczenia potwierdziły bowiem, że projekt budynku opatrzonego klauzulą typowości na dotychczasowych zasadach był zbyt mało elastyczny w stosowaniu zarówno w projektach urbanistycznych, jak i w realizacji. Było w nim praktycznie niemożliwe wprowadzenie jakichkolwiek zmian, nawet mało istotnych szczegółów, bez utraty klauzuli typowości (dotyczyło to również częściowo UW-1 oraz części detali zunifikowanych), uniemożliwiało dostosowanie projektu do aktualnej sytuacji materiałowej, a nawet wprowadzenie drobnych usprawnień i korekt, stosowanie nowych materiałów i innych form postępu technicznego chociażby w zakresie nie zmieniającym istoty projektu (promocja 3 w 1).

Sytuację tę pogłębiały ograniczenia mówiące o zakresie adaptacji projektu typowego. Pozwalały one na wprowadzenie zmian jedynie w stanie „zerowym” budynku. Przepisy te mające na celu głównie zmniejszenie zakresu prac projektowych były niekiedy istotną przeszkodą w usprawnieniu budownictwa. Ponadto stosowanie projektu typowego zwalniało inwestora, wykonawcę i sprawującego nadzór autorski projektanta adaptacji budynku lub osiedla od odpowiedzialności za wyniki ekonomiczne i techniczne.