Graniczne nachylenie

W powłokach długich o dużych szerokościach znaczne momenty zginające występują w przekrojach poprzecznych i może się okazać nieodzowne stosowanie żeber w kierunku obwodowym (program uprawnienia budowlane na komputer). Nachylenie powłoki przy wezgłowiach nie powinno być zbyt duże, aby możliwe było wykonanie betonowania tylko w jednostronnym (pojedynczym) deskowaniu. Graniczne nachylenie wynosi ok. 40°, jakkolwiek bardzo „suchy” beton układano nawet przy nachyleniu 45° bez stosowania dwustronnego deskowania. W powłokach krótkich maksymalne nachylenie o kącie 40° odpowiada stosunkowi strzałki do rozpiętości ok. 1 : 5, tak że nachylenie daje się z łatwością utrzymać w tych granicach, chyba że wymagana jest szczególnie duża wyniosłość powłoki. W zwykłych powłokach długich o przekroju kołowym, maksymalne nachylenie wynosi zazwyczaj 35 - 40°. W szerokich powłokach o przekroju eliptycznych oraz w dachach pilastych często trafia się takie nachylenie, że konieczne jest obustronne deskowanie powłoki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeśli chodzi o dokładność kształtu powłok, to trzeba unikać wybrzuszeń, załamań itp., a defekty tego rodzaju dają się z łatwością wykryć gołym okiem. Z drugiej strony jest wiele przesady w powszechnym mniemaniu o wymaganej dokładności. Niedokładność deskowania, która występuje stopniowo, bądź na znacznej przestrzeni, nie powoduje niebezpieczeństwa dla konstrukcji, gdyż i tak powstaną zawsze siły ścinające potrzebne do zlikwidowania momentów zginających. W rzeczywistości smukłe łuki, w których każda niedokładność wywołuje dodatkowe zginanie, wymagają znacznie większej dokładności niż konstrukcje powłokowe (uprawnienia budowlane).

Bardzo dużo wielkich hangarów we Francji (np. w Orły) przekryte jest powłokami o przekroju falistym, z tym że długość fali w kierunku osi podłużnej sklepienia. Faliste Sklepienia takie rozpatrywane w całości są powłokami powłoki żelbetowe niewłaściwymi, wobec tego można je obliczać jak zwykłe łuki) (program egzamin ustny).

konstrukcje powłokowe

W niektórych nowych konstrukcjach tego typu sfałdowanie wykonane jest w formie wypukłego luku, bądź też nieco wklęsłego. W tym ostatnim przypadku krzywiznę daje się z łatwością uzyskać przez zastosowanie impregnowanej tkaniny, która zwiśnie pod ciężarem świeżego betonu układając się w żądaną krzywiznę. W konstrukcjach tego typu krzywizna w kierunku podłużnym jest większa od krzywizny w przekroju poprzecznym. Należy je projektować jako układy łuków o bardzo szerokich przekrojach poprzecznych (opinie o programie).

W ciągu ostatniego dziesięciolecia znalazły zastosowanie w konstrukcjach hangarów konstrukcje stalowe, wykonane jako konstrukcje powłokowe. Jedna z takich konstrukcji przypomina żelbetową powłokę długą. W innych konstrukcjach właściwa powłoka jest falista i posiada w pewnych przypadkach pojedynczą falę, w innych przypadkach podwójną. W opisane są konstrukcje o zamkniętym przekroju prostokątnym oraz powłoki usztywnione rurami cienkościennymi, a w podano wyniki doświadczeń nad konstrukcją, w której gładką powłokę właściwą usztywniono blachą falistą.

Budowano również powłoki z drewna. Taka konstrukcja składa się z łuków oraz dwóch warstw desek, które tworzą różne kąty z tworzącymi powłoki. Jedną z warstw desek można zastąpić podłużnymi płatwiami. Belki brzegowe w powłokach krótkich służą jako element konstrukcyjny, w którym układa się zbrojenie (segregator aktów prawnych). Niekiedy służą one również jako gzymsy. W powłokach długich o małej rozpiętości wystarczy niekiedy lekkie pogrubienie powłoki w pobliżu krawędzi. Przy dużych rozpiętościach ciężkie belki brzegowe stają się nieodzowne. Tego rodzaju belki brzegowe wymagają bardzo silnego zbrojenia, ale ze względu na dążenie do unikania rys w betonie, średnica poszczególnych prętów nie powinna być za duża. Powłoka długa pracuje jako belka oparta między przeponami, a oś obojętna najczęściej przebiega w pobliżu przejścia powłoki w belki krawędziowe (promocja 3 w 1).