Grodze łukowe

Grodze łukowe składają się z łańcuchów komór, w których rzucie poziomym nie występują pełne koła, lecz tylko łuki kołowe. Możliwości rozwiązań są duże. Grodzę owalno-przeponową, dość często stosowaną w praktyce, grodzę czwórdzielną, o założeniu podobnym do grodzy kolistej, w której jednak komory walcowe o przekroju kołowym zastąpione są komorami o innym kształcie przekroju, pokazanym na rysunku (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zbędne się stają wszelkie zakotwienia, kleszcze, ściągi i tym podobne elementy dodatkowe, ponieważ rolę zakotwień i ściągów spełniają same ścianki dzięki kształtowi rzutu poziomego ich układu. W grodzach owalno-przeponowych ściągi zastępują przepony. Ułatwia to i potania przede wszystkim robociznę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z uwagi na to, że ścianki w grodzach kolistych i łukowych narażone są w zasadzie tylko na siły rozciągające, działające stycznie do ich powierzchni, przeto do grodz mogą być użyte profile płaskie o małym wskaźniku wytrzymałości, lekkie i stosunkowo tanie.
Gęste powiązanie ze sobą ścianek stwarza całość dość sztywną i stateczną, mimo że zajmuje ona stosunkowo mało miejsca.
Większe zapotrzebowanie stali niż przy innych nabrzeżach, mimo bowiem wspomnianych oszczędności na elementach dodatkowych i na profilu ścianki, ogólna długość brusów ścianek jest znacznie większa niż np. w nabrzeżach ze ścianką pojedynczą (uprawnienia budowlane).

Organizacja wbijania ścianek jest nieco trudniejsza i wymaga przygotowania specjalnych urządzeń pomocniczych, jak szablony itp.
Porównanie ze sobą grodzy kolistej z grodzą łukową owalno-przeponową przemawia za tą pierwszą, ze względu na łatwiejszą organizację wypełniania wnętrz komór materiałem gruntowym. W grodzy kolistej bowiem można bez obawy o jej całość wypełniać kolejno poszczególne komory gruntem od razu na pełną wysokość, każda bowiem komora stanowi pod względem statycznym ustrój samodzielny. W grodzy łukowej wypełnienie musi odbywać się stopniowo warstwami w całej grodzy lub przynajmniej na dłuższych odcinkach równocześnie. Poza tym grodzą łukowa wymaga większej ilości stali, a wykonanie jej jest bardziej skomplikowane niż grodzy kolistej (program egzamin ustny).

Narożne komory

Możliwe są również rozwiązania kombinowane, gdy w grodzy w zasadzie łukowej stosuje się niektóre komory jako koliste. Zwykle końcowe, a także narożne komory uzyskują rzut poziomy kolisty. Można również za pomocą komór kolistych dzielić grodzę na odcinki. W takich wypadkach napełnianie niekoniecznie musi odbywać się od razu wzdłuż całej grodzy, ale może być wykonywane tymi odcinkami.
W gruntach skalistych możliwe jest również stosowanie nabrzeży-grodz komorowych (opinie o programie). Ścianek szczelnych nie wbija się wtedy w skałę, lecz tylko stawia się na niej. Ze względu na swój kształt mogą one utrzymać się doskonale w równowadze, jeżeli ich szerokość jest wystarczająca.

Nabrzeże tym różni się od grodzy, że basen, przy którym się znajduje, jest trwale wypełniony wodą, jeżeli więc projektowane nabrzeże od razu ma być wykonane jako takie (nie przechodząc przez pośredni etap - wypełniania zadań grodzy), to odpada tu problem wodoszczelności grodzy i jej głębokiego odwodnienia, niebezpieczeństwo przebić'(na które grodze komorowe są wrażliwsze od innych grodz) i parcia hydrostatycznego wody na konstrukcję (segregator aktów prawnych). Dochodzi za to nowy czynnik, dla grodz komorowych raczej nie istotny, a mianowicie parcie gruntu stanowiącego zasyp nabrzeża.

Może tu zachodzić potrzeba odwodnienia grodz na wypadek szybkozmiennych wahań poziomu wody w basenie. Wystarczy w tym celu zwykle pozostawienie w ściankach otworów w strefie wahań poziomu wody, przy czym zwykle komory główne łączy się otworami z komorami łącznikowymi, a te dopiero z basenem (i z zasypem). W komorach łącznikowych wskazane jest wówczas ułożenie za otworami żwirowych filtrów odwrotnych (promocja 3 w 1).