Grubość warstwy lepiku

Przy wykonywaniu izolacji z papy powlekanej należy koniecznie usunąć z jej strony licowej słabo związane ziarna po- sypki mineralnej, ponieważ utrudniają one dokładne sklejenie ze sobą warstw papy. Posypkę należy usunąć za pomocą twardej szczotki dekarskiej, dokładnie ją potem zmiatając miękką szczotką lub zbierając odkurzaczem. Należy unikać łączenia arkuszy papy w załamaniach podłoża (np. w linii połączenia powierzchni pionowych z poziomymi, na narożach itp.) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Grubość warstwy lepiku użytego do klejenia papy powinna wynosić 1,0-1,5 mm. Stosowanie grubszych warstw lepiku nie poprawia jakości sklejenia, a w przypadku izolacji pionowych lub układanych na podłożach o dużych spadkach może być przyczyną spływania lepiku i obsuwania się papy. W izolacjach, narażonych na znaczne zmiany temperatury (np. izolacje tarasów) należy stosować odcinki papy długości 6-7 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Papy asfaltowe należy kleić lepikami asfaltowymi. Dobór lepiku zależy przede wszystkim od rodzaju stosowanych pap i powinien być zgodny z podanymi wyżej zaleceniami. Grubość warstwy lepiku (niezależnie od jego rodzaju) przy sklejaniu warstw papy ze sobą i przyklejaniu ich do podłoża powinna wynosić 1,0 1,5 mm (uprawnienia budowlane).

Przy klejeniu izolacji papowych lepikami na gorąco zaleca się stosować powlekanie lepikiem podłoża i dolnej powierzchni papy (,,mokre do mokrego”), dopuszcza się jednak klejenie przez posmarowanie lepikiem podłoża i dociśnięcie do niego papy („suche do mokrego”). Temperatura lepiku powinna przy tym wynosić 160-180°C. Jest to warunkiem dobrego przyklejenia papy. Przy niższych temperaturach lepiku trudno jest rozprowadzić go cienką warstwą, a sklejenie nie jest dostatecznie trwałe.

Przy klejeniu lepikami asfaltowymi stosowanymi na zimno należy smarować podłoże i dolną powierzchnię papy. Po rozsmarowaniu lepiku powinno się nieco odczekać, aby część rozpuszczalnika odparowała, a następnie kleić wg zasady „mokre do mokrego”. Praktyczną wskazówką dostatecznego odparowania rozpuszczalników jest dotknięcie lepiku na zimno palcem: jeśli lepik nie brudzi palca, można już kleić (program egzamin ustny).

Izolacje przeciwwodne

Lepiki należy nakładać na sklejane powierzchnie za pomocą szczotek dekarskich. Przy dość gęstej konsystencji lepiku na zimno lepiej do tego celu stosować szpachle-rozgarniarki. Przy klejeniu papy należy ją dociskać do podłoża od środka ku brzegom, tak aby wycisnąć spod niej powietrze. Nieprzestrzeganie powyższych zasad jest często przyczyną powstawania purchli (opinie o programie).

Przy izolacjach narażonych na ciągłe zawilgocenie zaleca się powleczenie ostatniej warstwy papy dodatkową warstwą lepiku (grubości ok. 2 mm), który stosowano do klejenia papy. Poszczególne arkusze papy należy łączyć na zakłady szerokości co najmniej 10 cm. Rozmieszczenie zakładów papy w izolacjach wielowarstwowych.

W miejscach załamań podłoża, szczególnie w przypadku łączenia się izolacji pionowych z poziomymi, na krawędziach i w narożach, izolacje przeciwwodne należy wzmacniać dodatkowym pasem papy asfaltowej na .osnowie z tkaniny technicznej. Pas papy szerokości ok. 1/3 rolki należy wkleić między warstwy papy, tak aby środek jego znajdował się na linii załamania izolacji (segregator aktów prawnych).

Przy skomplikowanych kształtach podłoża przed przystąpieniem do klejenia papy należy dopasować ją do podłoża, przycinając na odpowiednie odcinki. Papy na osnowie z tkanin technicznych nie należy naciągać, lecz przy klejeniu prostować dociskając do podłoża. Przy wyrównywaniu papy na tkaninie przez naciąganie powstają w papie naprężenia, które mogą doprowadzić nawet do oderwania izolacji od podłoża. Przy stosowaniu lepików na zimno w izolacjach pionowych należy zabezpieczać papę przed obsuwaniem się przez montażowe jej mocowanie (promocja 3 w 1). Przy użyciu lepików na gorąco mocowanie papy jest potrzebne w przypadku izolowania ścian wysokości ponad 4 m.