Grubość warstwy ochronnej

Przed rozpoczynaniem betonowania po przerwie roboczej zaleca się skucie i oczyszczenie za pomocą strumienia wody lub piasku i następnie powietrza powierzchni betonu uprzednio wykonanego. Po czym należy powierzchnię oczyszczoną zwilżyć wodą i nałożyć na nią warstewkę zaprawy cementowej (co najmniej 1:2) o większej zawartości cementu niż w zaprawie, z której uprzednio był wykonany beton (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stosowanie cienkich prefabrykowanych płyt panwiowych, gęstych żeber, kasetonów, jak też konstrukcji siatkobetonowych w warunkach silnej agresji chemicznej jest niewskazane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy projektowaniu konstrukcji narażonych na działanie środowiska agresywnego należy w miarę możliwości stosować jak największe średnice wkładek zbrojeniowych, a otulina betonowa tych wkładek, w zależności od stopnia agresywności środowiska, powinna mieć zwiększoną grubość w stosunku do grubości otuliny w konstrukcjach zwykłych. Grubość warstwy ochronnej powinna być tym większa, im bardziej agresywne jest środowisko. Grubość ta może być w wyjątkowych przypadkach nawet trzykrotnie większa od wymaganej grubości w zwykłych warunkach, uważanych za nieagresywne (uprawnienia budowlane).

Obecność rys w konstrukcjach żelbetowych narażonych na działanie środowisk agresywnych jest niewskazana, szczególnie jeśli środowisko jest silnie agresywne. W tym ostatnim przypadku może być celowe obliczenie konstrukcji według fazy I, to znaczy wykluczającej pojawienie się jakichkolwiek rys. Rysy o najmniejszej rozwartości w betonie występują, jeśli stal zbrojeniowa ma jak najmniejszą wytrzymałość charakterystyczną (R_ak = 240 MPa) (program egzamin ustny). Dlatego w tego rodzaju konstrukcjach zaleca się stosowanie stali o możliwie niskiej wytrzymałości, uzyskuje się bowiem wówczas stosunkowo największe średnice wkładek i najmniejsze rozwarcia rys. W przypadku braku stali R_ak = 240 MPa i konieczności zastosowania stali R_tlk > 3600 MPa, zaleca się wprowadzenie w obliczeniach współczynnika redukującego dopuszczalne dla danej stali R_ak do R_ak = 240 MPa.

Konstrukcje żelbetowe niesprężone

Jeśli konstrukcja jest obliczona przy założeniu możliwości powstawania rys i równocześnie ochroniona przed korozją powłokami ochronnymi, to rozwarcie rys nie może być większe od maksymalnego rozwarcia, przy którym zastosowana powłoka jeszcze nie pęka (opinie o programie).

W Polsce w konstrukcjach sprężonych stosuje się obecnie cienkie struny stalowe, przy czym dopuszczalne w nich naprężenia są około dziesięciokrotnie większe niż zwykłej stali zbrojeniowej. Te cechy konstrukcji sprężonych sprawiają, że wpływ agresywności środowiska, które może wywołać szybką korozję stali, jest dla tych konstrukcji szczególnie niebezpieczny (segregator aktów prawnych).

W konstrukcjach zbrojonych prętami o większych średnicach (konstrukcje żelbetowe niesprężone) zjawisko rozsadzania warstwy betonu otulającej pręty zbrojenia, powstające wskutek rozsadzającego działania korodowanego zbrojenia, jest zjawiskiem sygnalizującym zagrożenie korozyjne konstrukcji. Jest to zjawisko bardzo łatwo dostrzegalne, a zatem stanowiące wyczerpujące kryterium do oceny stanu zagrożenia konstrukcji. W konstrukcjach sprężonych, ze względu na małą średnicę strun, zjawisko rozsadzania betonu przez korodujące struny praktycznie nie występuje, a niebezpieczny ubytek przekroju strun ma miejsce znacznie wcześniej niż powstaną wzdłuż struny rysy w betonie.

Nawet nieznaczne skorodowanie zbrojenia sprężonego może doprowadzić do nagłego zawalenia się konstrukcji, co jest tym niebezpieczniejsze, że z wyglądu i zachowania się konstrukcji nie zawsze możliwa jest dość wczesna ocena jej stanu wytrzymałościowego. Nie dysponujemy również środkami technicznymi lub naukowymi, które potrafiłyby dokładnie określić ten stan i na czas zabezpieczyć konstrukcję przed katastrofą (promocja 3 w 1).

Dlatego podstawowym warunkiem stosowania konstrukcji sprężonych jest opracowanie poprawnego projektu, który zapewniłby niewystępowanie rys w konstrukcji i staranne jej wykonanie, zapewniające należyte otulenie strun betonem w konstrukcjach strunobetonowych i prawidłowe wypełnienie emulsją cementową kanałów w konstrukcjach kablobetonowych. Ponadto konstrukcje sprężone w środowiskach nawet o nieznacznej agresywności lub zwiększonej wilgotności powinny być zabezpieczone w sposób trwały za pomocą powłok ochronnych.