Grunty wodonośne

Grunty wodonośne, w których woda gruntowa jest w ruchu i wykazuje pewien spadek, mogą spowodować, że po wykonaniu wykopu i przecięciu warstw wodonośnych (a szczególnie gdy obiekt posadowiony jest na warstwie gruntu nieprzepuszczalnego, zalegającego pod pokładami wodonośnymi) woda wypełni wykop (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obiekt zbudowany na tych gruntach może stać się budowlą piętrzącą wodę gruntową i wówczas zwierciadło wody spiętrzonej często może się ustabilizować na poziomie znacznie wyższym od pierwotnego. Licząc się z taką ewentualnością należy izolację ciężką obiektu zastosować powyżej spodziewanego poziomu najwyższego spiętrzenia wody gruntowej, biorąc jednocześnie pod uwagę tworzący się przy tym nowy poziom wody włoskowatej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Po rozpatrzeniu warunków, w jakich mogą się znaleźć części podziemne obiektów, izolowane przed wodą gruntową lub zaskórną, dochodzimy do wniosku, że właśnie grunty nieprzepuszczalne są najbardziej zdradliwe i mogą sprawić przykre niespodzianki.

Znane są przypadki, gdy budowlę wykonano bez żadnych trudności, przy czym nie stwierdzono obecności ani wtedy zaskórnej, ani gruntowej. W krótkim jednak czasie budowla została zalana wodą, gdyż izolacja nie była dostatecznie przystosowana do nowych nieprzewidzianych warunków. Dlatego w wątpliwych przypadkach bezpieczniej jest nie robić oszczędności na izolacji i jedynym słusznym rozwiązaniem powinno być wówczas zastosowanie izolacji ciężkiej lub przynajmniej średniej (uprawnienia budowlane).
Pod względem geologicznym grunty, o których była mowa w pktach a-H-h, są pochodzenia osadowego, najczęściej z okresu trzeciorzędu łub czwartorzędu. Na dużych obszarach naszego kraju grunty są pochodzenia morenowego, są to głównie osady utworzone na dnie lodowca. Większa lub mniejsza przepuszczalność wody w warstwach tworzących morenę i z nimi związanych wpływa na sposób gromadzenia się wód podziemnych.

Grunty osadowe skaliste

Grunty osadowe skaliste z okresu kredowego, jeśli są spękane, mogą zawierać wodę gruntową i wówczas budowle posadowione w takich gruntach należy zabezpieczyć tak samo przed wodą gruntową jak w przypadku gruntów wodonośnych piaszczystych lub żwirowych (program egzamin ustny). Bliższe szczegóły o własnościach gruntów i ich pochodzeniu geologicznym można znaleźć w literaturze specjalnej.
Izolacje typu lekkiego stosuje się w celu ochrony budowli przed przenikaniem wilgoci. Do tego typu zalicza się przede wszystkim izolacje bitumiczne bez wkładek, np. powłoki gruntujące, izolacje z mas powłokowych oraz środki uszczelniające powierzchnie materiałów konstrukcji. Są one wrażliwe na uszkodzenia mechaniczne i do pewnego stopnia mogą chronić budowle przed szkodliwymi wpływami chemicznymi (opinie o programie).

Izolacje typu średniego stosuje się w celu zabezpieczenia przed wodą opadową bezpośrednią (pokrycia dachowe) lub przesączającą się (izolacje pionowe w budynkach, tarasy, przepusty, zbiorniki podziemne itp.). Do tego rodzaju izolacji można zaliczyć izolacje bitumiczne, najwyżej z dwoma warstwami wkładek z papy, izolacje z plastycznych mas bitumiczno-mineralnych, asfaltów lanych, wypraw wodo- Budowle skonstruowane z materiałów wodoszczelnych czasem nie wymagają stosowania izolacji (segregator aktów prawnych).

Jeśli chodzi o izolacje zabezpieczające przed wodą przesączającą się (tarasy, pomosty mostów itp.), to używane są najczęściej izolacje asfaltowe z dwoma wkładkami z papy asfaltowej. Znaczna jednak ilość uszkodzeń w izolacjach wykonanych w ten sposób wykazała, że nawet przy użyciu grubych pap izolacja tego typu nie zawsze wystarcza. W zależności od wielu okoliczności oraz wpływów (wpływy termiczne, obciążenia stałe i użytkowe itp.) stosuje się dwie lub trzy warstwy papy. Izolacji tego typu nie należy stosować w celu zabezpieczenia budowli przed wodą pod ciśnieniem (promocja 3 w 1). W tym ostatnim przypadku (zbiorniki na wodę, osadniki ścieków, baseny kąpielowe w gruntach nieprzepuszczalnych itp.) stosuje się wyprawy i betony wodoszczelne.