Pracochłonność

W następnym etapie pracy opracowuje się mierniki merytoryczne w dostosowaniu do przyjętej skali ocen. Celowe jest, aby mierniki były wyrażane liczbowo lub przynajmniej ich elementy były oparte na odpowiednich liczbach. Generalną zasadą jest ustalenie zestawu mierników dostosowanego do skali ocen. W niektórych przypadkach może to być trudne do zrealizowania, szczególnie w odniesieniu do kryteriów pomocniczych i uzupełniających. Wówczas mierniki uszczuplonego zestawu przyporządkowuje się wybranym wielkościom skali ocen, np. w czterostopniowej skali ocen można określić dla kryterium dwa mierniki odpowiadające 4° i 1° (program uprawnienia budowlane na komputer).

W następnej kolejności ustala się sposób obliczania wskaźników technologiczności w poszczególnych grupach kryteriów, czyli tak zwaną wagę kryteriów w ocenie poziomu jakości technologicznej. Wydaje się, że najwłaściwsze jest ustalenie wagi w nawiązaniu do aktualnych ograniczeń rozwoju ilościowego i jakościowego budownictwa odpowiednio uwypuklonych wymaganiami technologicznymi. Może to być pracochłonność, długość cykli robót, kapitałochłonność zamaszynowania lub ogólna jakość robót. Ważność kryteriów jest, podobnie jak wymagania, zmienna i zależna od wielu czynników. Po ustaleniu wagi poszczególnych kryteriów podobnie ustala się sposób obliczenia ogólnego wskaźnika jakości technologicznej dla ustalonego zakresu i rodzaju oceny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W opracowaniu dotyczącym kryteriów powinno się podać komentarz, jak należy interpretować wyniki oceny. Z reguły bowiem każde opracowanie poza głównym celem, dla którego zostało wykonane jest wykorzystywane w różnych innych celach, np. porównawczych, statystycznych, badawczych (uprawnienia budowlane).

Oceny cząstkowe

W końcowym etapie pracy podaje się zakres spodziewanych wniosków i przewidywanych zaleceń (kogo będą dotyczyć, ich moc obligatoryjna itd.). Zwykle we wnioskach określa się przede wszystkim:

1. poprawność analizy (obiektywizm, kompleksowość, wszechstronność itp.).
2. czy ujawniony stan jakości odpowiada aktualnym wymaganiom i możliwościom produkcyjnym,
3. czy projekt wymaga zmian, ich ewentualny zakres, kiedy powinny być wprowadzone do projektu i przez kogo (program egzamin ustny).

Określenie poziomu jakości technologicznej projektów konstrukcyjnych jest ściśle związane z odpowiednimi badaniami:

• badaniami kompleksowymi powinny być objęte wszystkie rozwiązania systemowe, mające powszechny lub szeroki zakres stosowania w realizacji (opinie o programie),
• badaniami cząstkowymi powinny być objęte wszystkie rozwiązania nowe, dotychczas nie stosowane w praktyce, np. nowy typ złącza pomiędzy prefabrykatami, nowe typy elementów budowli,
• badaniami doraźnymi należy objąć rozwiązania, które w praktyce wykonawczej okazały się trudne, pracochłonne, wymagające długich cykli itp. (segregator aktów prawnych).

Oceny cząstkowe poziomu jakości technologicznej zwykle wykonuje się analizując przymioty jakości określane jednym lub kilkoma kryteriami technologiczności albo analizując określoną grupę przymiotów charakteryzujących dany rodzaj procesów roboczych. Oceną cząstkową obejmuje się z reguły:

• nowe rozwiązania projektowe przed ich wprowadzeniem do realizacji,
• rozwiązania, które w praktyce okazały się mało technologicznymi,
• wszystkie rozwiązania projektowe systemów budowania przeznaczonych do szerokiego stosowania (promocja 3 w 1).

Obiektywna ocena rozwiązania projektowego może wpłynąć na jego dalsze losy jeszcze przed realizacją. Wybór rozwiązania bardziej racjonalnego z punktu widzenia jakości technologicznej, bez naruszenia innych warunków i czynników techniczno-ekonomicznych budowli (ewentualnie nawet ich minimalnym kosztem w granicach ogólnej opłacalności) i bez szkody dla walorów techniczno-użytkowych budynku jest bezsporny i zawsze uzasadniony.