Gzyms budynku

Rusztowanie to zostało wykonane tylko dla 1/3 długości elewacji w sposób umożliwiający jego przesuwanie wzdłuż ściany. Stojaki rusztowania były więc zaopatrzone w rolki mogące toczyć się po prowadnicach z ceowników. C 100. Podczas przesuwania rusztowania robotnicy znajdujący się na dachu budynku przytrzymywali górną część rusztowania odsuniętą od gzymsu budynku (program uprawnienia budowlane na komputer). Poza tym na wysokości ósmego piętra zamontowano prowadnicę z rury, która przesuwała się na odpowiednich zaczepach zamocowanych w otworach okiennych i utrzymywała rusztowanie. W chwili, gdy stojak podczas przesuwania zbliżał się do zaczepu, zaczep podnoszono i opuszczano po przejściu stojaka (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rusztowaniami wiszącymi nazywa się rusztowania przyścienne, które nie opierają się na podłożu. Mogą one być podtrzymywane przez wysięgniki zamocowane rozporami śrubowymi w budynku, przez urządzenie przeznaczone do podwieszenia lub też mogą być utrzymywane za pomocą innych urządzeń. Nie sposób ustalić ogólny schemat rusztowania wiszącego. Uniwersalność materiałów rurowych pozwala znaleźć proste rozwiązanie, najodpowiedniejsze w danych warunkach (uprawnienia budowlane).

Rusztowania tego typu na ogół są używane do:

• robót remontowych w górnych częściach elewacji, najbardziej narażonych na uszkodzenia od wpływów atmosferycznych i zniszczenia powodowane wiekiem budowli.
• robót wykończeniowych w budynkach o dużej wysokości, gdzie nie opłaca się ustawiać rusztowań na podłożu.
• robót specjalnych, jak wykończanie belek i łuków mostowych nad rzeką (program egzamin ustny).

Konstrukcję wspornika przeznaczonego do podtrzymywania rusztowania wiszącego. W skład wspornika wchodzą:

• słupek AB zablokowany między parapetem i nadprożem otworu okiennego za pomocą rozpory śrubowej,
• dwie rury poziome umieszczone w punktach A i B zablokowane między ościeżami otworu okiennego również za pomocą rozpory śrubowej,
• poprzecznica AC,
• zastrzał BC.

Oznaczmy literą P ciężar rusztowania działający w punkcie C. Ciężar ten wywołuje w punktach A i B dwie siły o zwrotach przeciwnych i jednakowych wartościach gdzie: / i h (opinie o programie).

Balustrady

Siła F przyłożona w punkcie A dąży do przesunięcia górnej części słupka AB na zewnątrz, a siła F przyłożona w punkcie B dąży do przesunięcia dolnej części słupka AB do wewnątrz. Temu układowi sił mogą przeciwdziałać siły powstające w wyniku zaklinowania (rozporu) zarówno słupka AB, jak i poprzeczek (segregator aktów prawnych). Dlatego znaczenie rozporu jest duże i przy wykonywaniu wspornika należy uwzględnić, że:

• mur budynku powinien być dostatecznie masywny, aby nie poddał się naciskowi rozpór śrubowych. Z tej przyczyny pojedyncze lukarny nawet z ościeżami kamiennymi, jak również balustrady nie nadają się do tego celu i nie mogą być w żadnym przypadku wykorzystywane,

• między zakończeniem rury lub rozpórką śrubową i murem muszą być umieszczone podkładki z drewna o dobrej jakości i odpowiedniej wielkości,
• ze względu na zmianę grubości drewnianych podkładek w zależności od warunków wilgotnościowych docisk rozpór śrubowych musi być stale sprawdzany, a w szczególności na początku każdego tygodnia. Jeśli prace zostały przerwane na kilka dni, surowo zabrania się potem załodze wstępu na rusztowanie przed sprawdzeniem rozpór od środka budynku. Jest to zasada bardzo istotna,
• słupek AB powinien mieć górną część lekko nachyloną w kierunku wnętrza budynku. W ten sposób pod wpływem sił F w punktach A i B zacisk słupka zwiększy się (promocja 3 w 1).

• przy obliczaniu oporu słupka i poprzeczek na poślizg należy przyjąć np. dla rozpory o trzpieniu gwintowanym 0 27 mm nacisk dopuszczalny 2000 kG oraz współczynnik poślizgu drewna po betonie 0,5.

Nie należy w żadnym wypadku liczyć łącznej wytrzymałości słupka i poprzeczek. Każdy z tych elementów z osobna powinien móc przenieść siły F, aby pewność zakotwienia była większa.