Hale przemysłowe uprawnienia budowlane

Montaż konstrukcji prefabrykowanych hal przemysłowych. Najbardziej pracochłonną i odpowiedzialną czynnością w procesie technologicznym montażu konstrukcji budowlanych jest wykonywanie połączeń i styków montażowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dlatego też jednym z najważniejszych czynników w działaniu nad usprawnieniem procesu montażowego jest dążenie do uproszczenia i ograniczenia do minimum czynności połączeniowych.
W konstrukcjach montowanych poprawne rozwiązanie złącz i styków montażowych jest sprawą decydującą zarówno ze względów konstrukcyjnych (projektowych), jak i wykonawczych.

Konstrukcje te bowiem powinny być tak zaprojektowane, ażeby stateczność w czasie montażu i po ich wykonaniu była zapewniona przez odpowiednie wzajemne połączenia poszczególnych elementów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z punktu widzenia wymagań realizacji, tj. z uwagi na warunki produkcji i montażu konstrukcji, rozwiązanie konstrukcyjne wszelkiego rodzaju złącz i styków montażowych powinno uwzględnić:
a) możliwość dokładnego i łatwego (tj. prostym sposobem) wykonania części stykowych oraz łączników;
b) możliwość rektyfikacji połączenia przy występowaniu pewnych nieuniknionych odchyłek w wymiarach;
c) łatwość wprowadzenia łączonych elementów na miejsce styku;
d) ograniczony zakres stosowania bądź całkowitą eliminację specjalnych dodatkowych urządzeń podtrzymujących elementy w czasie ich łączenia (rusztowań, szablonów, prowadnic itp.);
e) łatwość i szybkość wykonania połączenia, a w każdym razie możliwość szybkiego wykonania złącza prowizorycznego,
f) możliwość wykonywania złącza w okresie zimowym (uprawnienia budowlane).

Konstrukcja złącza

Podstawowym warunkiem szybkiego i prawidłowego montażu jest, aby konstrukcja złącza umożliwiała wykonanie połączenia prowizorycznego w łatwy i prosty sposób, w celu jak najszybszego zwolnienia maszyny montażowej po podniesieniu i ustawieniu elementu na podporach (program egzamin ustny).
Hale przemysłowe, wznoszone z elementów prefabrykowanych, montuje się na ogół z pojedynczych elementów, produkowanych w całości w zakładach prefabrykacji lub na budowie.
Cechą charakterystyczną większości konstrukcji żelbetowych hal przemysłowych jest znaczna różnica między ciężarami słupów, belek i podciągów a ciężarami elementów konstrukcyjnych stropodachu, jak wiązary, tężniki płatwie czy płyty. Zmusza to często do stosowania dwóch typów żurawi przy montażu tych konstrukcji, a mianowicie ciężkich żurawi samojezdnych na gąsienicach lub na podwoziu kolejowym do montażu słupów, belek i podciągów oraz lekkich żurawi samojezdnych na kołach bądź żurawi wieżowych do montażu lekkich konstrukcji dachowych (opinie o programie).

Ze względu na kolejność montażu poszczególnych elementów żelbetowych konstrukcji hal przemysłowych stosować można dwie metody:
- montaż rozdzielczy (tj. elementami jednego typu),
- montaż kompleksowy (częściami budowli).

Metoda montażu rozdzielczego polega na montowaniu kolejno elementów jednego typu (np. najpierw wszystkie słupy, następnie belki pod- suwnicowe, potem wiązary itp.). Jest to metoda bardziej dogodna z punktu widzenia technologicznego (łatwość doboru odpowiednich żurawi, rytmiczność ich pracy, łatwość kontroli prawidłowości ustawienia elementów itp.) (segregator aktów prawnych).
W praktyce w celu ograniczenia zbyt licznych przejazdów urządzeń montażowych wzdłuż całego obiektu stosuje się zwykle łączny montaż poszczególnych elementów, np. za pierwszym przejściem urządzenia montażowego montuje się słupy i belki podsuwnicowe albo podciągi, a za drugim - wiązary dachowe i elementy pokrycia dachowego itp.

Metoda montażu kompleksowego polega na całkowitym zmontowaniu wszystkich elementów konstrukcji wykonywanego obiektu od razu w obrębie całego przekroju poprzecznego tego obiektu bądź jego części. Montowane są przy tym nie tylko zasadnicze elementy konstrukcyjne w danym przekroju, jak słupy, stężenie słupów, belki podsuwnicowe, wiązary itp., lecz również drobniejsze elementy konstrukcji nośnej, mające charakter pomocniczy czy uzupełniający (promocja 3 w 1). Głównym celem tej metody jest takie przeprowadzenie montażu konstrukcji nośnej obiektu, aby urządzenia montażowe przechodziły tylko raz wzdłuż realizowanego obiektu i po ich przejściu konstrukcja była całkowicie zmontowana, zaś obiekt w tej części przygotowany był do przeprowadzenia dalszych robót.