Harmonogramy robót

Typowym sposobem wykonania studzien jest jednak nieprzerwana praca potokowa. Każdą studnię w tym przypadku traktujemy jak oddzielny obiekt. Po wykonaniu pewnej serii robót przy jednej studni przystępuje się do wykonania tych samych robót na następnej studni, a przy pierwszej studni rozpoczyna się jednocześnie wykonywanie następnej serii robót (program uprawnienia budowlane na komputer).

Duże usprawnienie prac osiąga się przez zastosowanie elementów gotowych, wykonanych fabrycznie lub na placu budowy poza obiektem. Mowa tu jest nie tylko o elementach ścian i noża, lecz również o częściach składowych rusztowań i deskowań. Ilość robót wykonywanych bezpośrednio na miejscu budowy powinna być sprowadzona do minimum.
Przed przystąpieniem do robót zasadniczych należy wykonać roboty przygotowawcze, jak urządzenie placu budowy, dowóz lub przygotowanie materiałów, dostarczenie potrzebnego sprzętu oraz, w miarę potrzeby, usunięcie z miejsca robót wraków starych konstrukcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przy dużych terminowych robotach, wykonywanych w trudnych warunkach gruntowo-wodnych, należy stosować sprawny sprzęt mechaniczny, natomiast przy robotach mniej skomplikowanych i niedużych głębokościach, mogą wystarczyć narzędzia ręczne.

Właściwy przebieg budowy studni zależy w dużym stopniu od organizacji pojedynczych czynności wykonywanych na budowie.
Wykonanie studzien opuszczanych w określonym z góry terminie powinno być oparte na projekcie organizacji robót, którego wyrazem jest harmonogram robót, odzwierciedlający charakter robót i wpływ warunków miejscowych na przebieg ich wykonania.

Harmonogram budowy studzien powinien być częścią składową ogólnego harmonogramu budowy i powinien określać szczegółowo potrzebny czas i środki na wykonanie poszczególnych etapów robót (uprawnienia budowlane).
W celu zapewnienia właściwego zagłębiania studni niezbędne jest zorganizowanie stałej obserwacji przebiegu robót i ujawnienie wszelkich nieprawidłowości, jakie mogą powstać podczas opuszczania.
Specjalnie starannie należy sprawdzać, czy płaszcz nie odchyla się od pozycji pionowej i czy nie przesuwa się w płaszczyźnie poziomej. Należy również obserwować, czy nóż wcina się równomiernie w grunt. W razie zakłóceń należy korzystać z pomocy nurka (program egzamin ustny).

Kontrola robót

Podczas opuszczania każdej studni należy prowadzić dziennik zagłębiania, w którym notuje się następujące dane:
- głębokości opuszczania studni w poszczególnych dniach budowy,
- objętości gruntu wydobytego z wnętrza płaszcza przy danej głębokości,
- rodzaj wydobytego gruntu i jego głębokość zalegania,
-poziomy wody gruntownej i wielkości dopływu,
- wyniki przeprowadzonego sprawdzenia położenia studni z odnotowaniem wszelkich odchyleń,
- inne okoliczności, które mogą zajść podczas zagłębiania, jak napotkanie przeszkód w gruncie, niespodziewane zwiększenie się lub zmniejszenie prędkości zagłębiania, nieprzewidziane przerwy w pracy itp. (opinie o programie).

Na podstawie dziennika powinna być opracowana dla każdej studni oddzielna metryka zawierająca dane o wymiarach i usytuowaniu studni, określenie rodzaju ścian płaszcza i wypełnienia wnętrza studni oraz dane o gruntach podłoża i gruntach otaczających studnię, z podaniem rzędnych wód gruntowych oraz rzędnej stopy studni. Fundament kesonowy jest masywnym blokiem muru bezpośrednio posadowionym w gruncie (segregator aktów prawnych). Wykonuje się go za pomocą kesonu, który umożliwia prowadzenie robót na znacznej głębokości poniżej poziomu wody.

Keson stanowi szczelną skrzynię bez dna przykrytą stropem, pod osłoną której wykonuje się roboty w wodzie i w gruntach nią nasyconych.
Wolna przestrzeń pomiędzy stropem a ścianami kesonu nosi nazwę komory roboczej. Do tej komory doprowadza się sprężone powietrze, które wypiera wodę i umożliwia pracę na sucho. Komunikacja z kesonem odbywa się przez rury szybowe przechodzące przez strop kesonu.

Zakończone są one śluzami, które umożliwiają przejście z ciśnienia atmosferycznego do roboczego panującego w kesonie (promocja 3 w 1).