Hydrofobizacja powierzchniowa

Spoiny przeznaczone do wypełniania akrylowym powinny być czyste odpylone (najlepiej przez przedmuchanie sprężonym powietrzem), a następnie zagruntowane roztworem gruntującym, przygotowanym przez dokładne wymieszanie kitu akrylowego z wodą w stosunku 1:1 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Roztworem gruntującym należy powlec powierzchnie boczne spoin, nanosząc go płaskim pędzielkiem. W przypadku podłoży słabych, pylących należy gruntowanie wykonać dwukrotnie. Po lekkim wyschnięciu gruntu (przy dotknięciu na palcu nie powinien pozostać ślad) należy przystąpić do wypełniania spoin kitem akrylowym. Zarówno przy spoinowaniu ręcznym, jak i za pomocą pistoletu do spoinowania kit należy docisnąć ręcznie metalową spoinówką umoczoną w wodzie, wygładzając przy tym starannie jego powierzchnię (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po ułożeniu kitu akrylowego w spoinach należy go chronić przed bezpośrednim działaniem wody (np. obfitego deszczu) do chwili powstania powierzchniowej „skórki". Zależnie od temperatury i wilgotności powietrza „skórka" na powierzchni kitu akrylowego powstaje po upływie 6-12 godzin. Po tym czasie nawet obfite deszcze nie powodują już uszkodzenia uszczelnienia z kitu akrylowego(uprawnienia budowlane).

Hydrofobizację powierzchniową stosuje się do tynków i powierzchni elewacyjnych ścian budynków oraz powierzchni elewacyjnych prefabrykowanych elementów budowlanych. Jest ona również bardzo korzystna przy nakładaniu na te powierzchnie powłok z farb emulsyjnych. Do hydrofobizacji zaleca się stosować wodne roztwory silikonianów - Ahydrosil K i Ahydrosil (program egzamin ustny).

W przypadkach konieczności szybkiego wykonania impregnowania powierzchni zaleca się stosowanie roztworów żywicy metylosilikonowej w rozpuszczalnikach organicznych - Silak M-11. Nie należy stosować hydrofobizacji powierzchniowej roztworami żywicy metylosilikonowej do impregnowania fundamentów, zbiorników na wodę oraz tam, gdzie przewiduje się stałe działanie wody, szczególnie pod ciśnieniem (opinie o programie).

Brak zabarwienia różowego

Przez impregnowanie porowatych materiałów roztworami związków hydrofobowych nie uzyskuje się powłoki ciągłej lub uszczelnienia powierzchni, lecz pokrycie powierzchni porów w impregnowanej warstwie materiału jednocząsteczkową warstewką materiału o właściwościach hydrofobowych. Dzięki temu impregnowany materiał zachowuje zdolność tzw. oddychania, co oznacza, że przepuszczalność gazów i pary wodnej nie ulega zmianie (segregator aktów prawnych).

Podłoża powinny być dojrzałe, bez uszkodzeń, czyste, powietrzno-suche, bez śladów tłuszczu i smarów. Sprawdzenie stopnia suchości podłoża wykonuje się przeprowadzając próbę wchłaniania przez powierzchnię podłoża roztworu środka impregnującego. Wchłanianie w ciągu kilkunastu minut ilości roztworu podanej w tabl. 4-10 świadczy o wystarczającej suchości podłoża.

Przy stosowaniu roztworów Silaku M-11 do impregnowania powierzchni tynków cementowych, cementowo-wapiennych lub płyt azbestowo-cementowych zaleca się sprawdzić stopień dojrzałości podłoża, które nie powinno wykazywać odczynu alkalicznego. Wykonuje się to przez zwilżenie podłoża 1-procentowym roztworem fenolftaleiny w alkoholu.

Brak zabarwienia różowego świadcz o dojrzałości podłoża. Impregnowanie niedostatecznie dojrzałego podłoża roztworem Silaku M-1 skraca trwałość powłoki impregnacyjnej. W przypadku konieczności zabezpieczania niedostatecznie dojrzałych powierzchni wykonanych na spoiwie cementowym zaleca się stosowanie roztworu Ahydrosilu K lub Ahydrosilu. Hydrofobizowanie świeżych betonów tynków cementowych i cementowowa piennych oraz murów ceglanych i z ka mieni naturalnych układanych na zaprawie cementowej należy przeprowadza: nie wcześniej niż po 28 dniach od wykonania (promocja 3 w 1).

Stare podłoża należy w razie potrzeby wyreperować uzupełniając ubytki. Hydrofobizację należy wykonywać w temperaturze nie niższej niż 5°C w okresach bezdeszczowych. Przygotowanie roztworów hydrofobowych. Do impregnowania powierzchniowego należy stosować roztwór wodne o 3-5-procentowej zawartości metylosilikonianów. Preparaty będące na rynku (Ahydrosil K i Ahydrosil) zawierają ok. 20% żywicy.