Hydrofory

Na każdym połączeniu instalacji wodociągowej z wodociągiem komunalnym powinien być zainstalowany wodomierz, który jest własnością dostawcy wody i podlega - kontroli (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wodomierz główny powinien być umocowany w piwnicy budynku w miejscu suchym, zabezpieczonym przed zalaniem wodą i działaniem mrozu, łatwo dostępnym oraz zabezpieczonym przed możliwością uszkodzenia i manipulacji przy mm osób niepowołanych.

W przypadku wspólnego umieszczenia wodomierza i za głównego włączającego dopływ gazu odległość między nimi nic może być mniejsza od 0.80 m. a między przewodami doprowadzającymi 1,5 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W uzasadnionych przypadkach za zgodą dostawcy wody dopuszcza się umieszczenie wodomierza w studzience wodomierzowej poza budynkiem, w podziemiu budynku lub w wydzielonym pomieszczeniu na parterze (budynki nie podpiwniczone). Pomieszczenie wodomierza powinno być wentylowane, skanalizowane lub mieć zagłębienie do czerpania wody ręcznie lub za pomocą pompki (uprawnienia budowlane).
W celu zabezpieczenia przed ewentualnymi porażeniami prądem elektrycznym należy stosować metaliczne połączenia rur przed i za wodomierzem, zgodnie z warunkami, jakim powinna odpowiadać ochrona przeciwporażeniowa.
Hydrofornie
Większe stacje hydroforowe (osiedlowe i strefowe) powinny być lokalizowane w odrębnych pomieszczeniach (program egzamin ustny). Minimalne wymiary pomieszczeń wynoszą 2,0×2,5 m. a najmniejsza wysokość 2.2 m.
Pomieszczenie hydroforni powinno:
- zapewniać takie umieszczenie aparatów i urządzeń, aby był swobodny do nich dostęp w czasie pracy i kontroli,
- mieć ściany i stropy wykonane z materiałów ognioodpornych,
- mieć podłogę wykonaną ze spadkiem do kratek kanalizacyjnych odwodnienia.
- mieć drzwi o wymiarach umożliwiających transport największej części hydroforu (zbiornik),
- mieć oświetlenie sztuczne, zapewniające bezpieczną i dobrą obserwację pracy urządzeń, a w większych i skomplikowanych obiektach oświetlenie naturalne.
- mieć wentylację naturalną nawiewno-wywiewną,
- mieć fundamenty pod pompy, sprężarki i hydrofory wykonane z dylatacjami. Stacja hydroforowa składa się z następujących podstawowych elementów:
- zbiorników hydroforowych.
- pomp,
- sprężarek.
- armatury (opinie o programie).
Hydrofory wyposażone są w następującą armaturę: manometr, wyłącznik ciśnieniowy, zawór zwrotny, zawór bezpieczeństwa, zawory odcinające na przewodach tłocznych między pompami i hydroforem.

Połączenie przewodu tłocznego z hydroforem

Połączenie przewodu tłocznego z hydroforem należy wykonać za pomocą króćca elastycznego, ograniczającego przenoszenie hałasów wywołanych pracą pomp. Połączenia przewodów z armaturą i agregatami powinny być kołnierzowe. Zbiorniki hydroforowe do wody pitnej powinny być obustronnie ocynkowane.
Stacje hydroforowe wykonuje się na podstawie dokumentacji technicznej, która powinna zawierać instrukcję eksploatacyjną (segregator aktów prawnych).
Lokalizacja głównego kurka gazowego zależna jest od rodzaju gazu doprowadzanego do budynku. Ogólne zasady lokalizacji, ponadto pomieszczenie na kurek główny dla gazu lżejszego od powietrza suchego (ciężar względny mniejszy lub równy 1).
Węzeł cieplny jest to zespół urządzeń, armatury, przewodów i aparatury kontrolno-pomiarowej, którego zadaniem jest dostosowanie temperatury i ciśnienia czynnika grzejnego doprowadzonego z sieci ciepłowniczej do wymagań instalacji centralnego ogrzewania i cieplej wody użytkowej.
Węzły cieplne lokalizuje się w piwnicach poszczególnych budynków przyłączonych do sieci ciepłowniczej (promocja 3 w 1).
Wielkość pomieszczenia na węzeł cieplny powinna być ustalona indywidualnie dla każdego budynku, gdyż zależy ona od wielkości budynku i rodzaju instalacji. Pomieszczenie węzła cieplnego powinno być wyposażone w wpust kanalizacyjny podłogowy, przewód doprowadzający wodę 0 20 mm (płukanie instalacji) oraz zlew, oświetlenie naturalne (w miarę możliwości) oraz oświetlenie elektryczne, kanał wentylacji grawitacyjnej (13×26 cm lub 13×13 w budynkach wyższych), zamykane drzwi o wymiarach umożliwiających transport największego elementu. Podłogę należy wykonać z betonu lub asfaltu ze spadkiem do wpustu kanalizacyjnego. Ściany powinny być otynkowane.