Iniekcja metodą ciśnieniową uprawnienia budowlane

Iniekcję metodą ciśnieniową można przeprowadzić za pomocą agregatu o napędzie ręcznym lub mechanicznym (program uprawnienia budowlane na komputer).
W pierwszym przypadku agregat składa się z mieszarki do zaczynu i pompy ssąco-tłóczącej uruchamianych ręcznie. Przy wykonywaniu iniekcji tym agregatem kolejność prac i ich przebieg są takie same jak przy iniekcji grawitacyjnej. Po podłączeniu węża, od pompy ssąco-tłoczącej do najniższej rurki, tłoczy się zaczyn ręcznie, stale go mieszając, do wzmacnianego elementu poprzez kolejne rurki iniekcyjne, z tym że zamiast zamykania kurka jak przy metodzie grawitacyjnej przerywa się tłoczenie zaczynu pompą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Agregat mechaniczny stosowany przy metodzie ciśnieniowej składa się ze sprężarki, zbiornika ciśnieniowego z manometrem i z płuczki gazowej. Zaczyn po przygotowaniu w mieszarce ręcznej lub mechanicznej wlewa się do zbiornika ciśnieniowego połączonego wężem gumowym z dolną rurką iniekcyjną. Po zamknięciu w’ zbiorniku otworu wlewowego uruchamia się sprężarkę. Z chwilą wycieku zaczynu z następnej rurki iniekcyjnej zatrzymuje się sprężarkę, przełącza się wąż gumowy na następną rurkę, dolną rurkę się korkuje i ponownie uruchamia sprężarkę, postępując następnie, jak podano poprzednio (uprawnienia budowlane).
Przy iniekcji żywicą epoksydową należy wszystkie prace z tym związane wykonywać w następującej kolejności:
- oczyszczenie z tynku powierzchni ścian wzdłuż rys i spękań z obu stron na szerokości 15-25 cm,
- osadzenie w rysach z jednej strony rurek iniekcyjnych i odpowietrzających (program egzamin ustny),
- zmycie dokładne wodą oczyszczonych z tynku powierzchni i osuszenie ich gorącym powietrzem lub promiennikami gazowymi lub elektrycznymi,
- zagruntowanie osuszonej powierzchni mieszanką gruntującą,
- uszczelnienie rurek oraz rys z obu stron elementu mieszaniną uszczelniającą,
- sprawdzenie drożności rys wewnątrz ściany,
- wypełnienie rys i spękań mieszanką iniekcyjną,
- usunięcie z elementu rurek,
- otynkowanie elementu (opinie o programie).

Poszczególne mieszanki

Poza zachowaniem ścisłej kolejności robót należy bezwzględnie przestrzegać wszystkich warunków wykonywania poszczególnych mieszanek. W pomieszczeniach, w których przygotowywuje się mieszanki z żywicą epoksydową, temperatura nie może być niższa niż +15°C. Ponadto powinny być one zabezpieczone przed wilgocią oraz umożliwiać zachowanie przepisów bhp. Ze względu na czas wiązania porcja przyrządzanej jednorazowo mieszanki gruntującej nie powinna przekraczać 1 kg. Przy przygotowywaniu mieszanki należy przestrzegać następującej kolejności dozowania składników: do żywicy epoksydowej dodaje się rozpuszczalnik, mieszając składniki ręcznie lub mechanicznie do chwili uzyskania jednorodnej masy, po czym wlewa się do tej masy utwardzacz i całość miesza dokładnie. Po wymieszaniu masę należy natychmiast użyć do gruntowania (segregator aktów prawnych).

Wielkość jednorazowej porcji przy przygotowywaniu mieszanki’ uszczelniającej nie powinna przekraczać 3 kg, przy czym do żywicy epoksydowej dodaje się rozcieńczalnik i w miarę potrzeby plastyfikator, ciągle mieszając składniki.

Następnie dodaje się Aerosil, wymieszany uprzednio w osobnym naczyniu z żywicą i wsypuje do mieszarki kolejno piasek i mączkę kwarcową, mieszając je do uzyskania jednorodnej masy. Po dodaniu utwardzacza i wymieszaniu całości używa się bezzwłocznie mieszankę do uszczelniania rurek zamocowanych w rysach i spękaniach. Porcja mieszanki iniekcyjnej nie powinna przekraczać 1 kg. W przypadku gdy do iniekcji potrzeba większej ilości mieszanki, przygotowuje się ją w kilku porcjach bez utwardzacza, który dodaje się bezpośrednio przed użyciem każdej porcji. Mieszanki epoksydowe przygotowuje się z zachowaniem warunków bhp, jakie obowiązują przy pracach z materiałami trującymi i łatwo palnymi.

Po wykonaniu potrzebnej ilości mieszanek należy natychmiast oczyścić mieszarkę, przemywając ją rozpuszczalnikiem lub mieszając w bębnie suchy piasek (promocja 3 w 1).

Stosowane do iniekcji stalowe rurki powinny mieć długość ok. 10 cm i średnicę wewnętrzną minimum 1,0 cm. Rozstaw ich powinien wynosić 30-50 cm. Pierwszą rurkę osadza się u dołu, na początku rysy, a ostatnią na jej końcu, w otworach wywierconych w rysie, przy czym średnica otworów powinna być mniejsza o 1-2 mm od zewnętrznej średnicy rurek. Prawidłowość uszczelniania rys i ich drożność sprawdza się po 12 godzinach.

Sprawdzenia drożności rys dokonuje się za pomocą sprężonego powietrza, podłączając sprężarkę wężem ciśnieniowym do dolnej rurki, pozostałe zaś uszczelniając korkami z wyjątkiem ostatniej, połączonej wężem gumowym z płuczką wypełnioną wodą.